Πρωινός καφές με την Άννα Διαμαντοπούλου (βίντεο)

Ο σημερινός «πρωινός καφές» με την Άννα Διαμαντοπούλου διήρκεσε 23 λεπτά και 12 δευτερόλεπτα και έγινε κυριολεκτικά… στο φτερό. Εν μέσω συνεχών συναντήσεων, ραντεβού και μίας συνέντευξης Τύπου στη Θεσσαλονίκη και της αναχώρησης για τη Βέροια. Όπως παραδέχεται και η ίδια «έχω κάνει τα ταξίδια μου. Ίασμος, Στάγειρα Χαλκιδικής, Τρίκαλα, Κοζάνη, Καβάλα, Αθήνα, Θεσσαλονίκη», μιλώντας για τα παιδικά της χρόνια. Με τον πατέρα της να είναι υπάλληλος της ΔΕΗ η οικογένεια είχε συνεχείς μεταθέσεις.

Στον «πρωινό καφέ» είπαμε για τα σχολικά χρόνια της Θεσσαλονίκης και τις αταξίες την περίοδο των σπουδών στο Πολυτεχνείο του ΑΠΘ, τη γνωριμία της (στο Ναϊρόμπι) με τη Μαργαρίτα, το ξαφνικό τηλεφώνημα από τον Κουτσόγιωργα που μάλλον της άλλαξε τη ζωή, τη μεγάλη εμπειρία της Επιτρόπου, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, το ΠΑΣΟΚ του σήμερα και τη Θεσσαλονίκη του αύριο. Που όπως λέει «πρέπει να γίνει ο φάρος της καινοτομίας και της έρευνας που θα προκαλέσει επενδύσεις, που θα αναπτύξει τα πανεπιστήμια και θα αλλάξει την εικόνα της στον κόσμο».

Όσο και για τη φημολογούμενη δική της βουλευτική υποψηφιότητα στην Α’ Θεσσαλονίκης απαντά λέγοντας: «Ακούγεται γενικώς για διάφορες περιοχές. Αλλά ακούγεται για εμένα χωρίς εμένα».

Υπάρχει πρωινός καφές στη ζωή σας;

Υπάρχει. Υπήρξε από 16 χρονών. Από τότε που άρχισα να διαβάζω για τις εισαγωγικές εξετάσεις. Και ήταν πάντοτε φραπές (γελάει).

Πότε τον πίνετε;

Από τις 7 μέχρι τις 8.30 το πρωί.

Τι κάνετε εκείνη την ώρα συνήθως; Σχεδιάζετε την ημέρα, σκέφτεστε το πριν ή το μετά;

Κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ γράφω μία λίστα με αυτά που πρέπει να κάνω την επόμενη μέρα. Άρα, τα έχω έτοιμα. Το πρωί με τον καφέ, όσο σύντομος και αν είναι, κοιτάω 2 με 3 σάιτ και βλέπω τις ειδήσεις για να δω λίγο που βρίσκομαι πριν ξεκινήσει η ημέρα.

Γεννημένη στην Κοζάνη, σωστά;

Κοζάνη, ναι.

Παιδικές αναμνήσεις από εκεί;

Οι αναμνήσεις μου είναι από πολλές πόλεις, γιατί ο πατέρας μου, που ήταν υπάλληλος της ΔΕΗ κινήθηκε πολύ, γιατί τον μετέθεταν συνέχεια. Μέσα στη χούντα ήταν προς απόλυση και έτσι αλλάζαμε σπίτι κάθε έξι μήνες. Όποτε έχω κάνει τα ταξίδια μου. Ίασμος, Στάγειρα Χαλκιδικής, Τρίκαλα, Κοζάνη, Καβάλα, Αθήνα, Θεσσαλονίκη.

Τα σχολικά χρόνια που τα περάσατε;

Ήταν και στα Τρίκαλα και λίγο στα Στάγειρα. Στη Θεσσαλονίκη είμαι από την τετάρτη δημοτικού και μετά. Στα πρώτα χρόνια άλλαζα συνέχεια σχολείο.

Σε ποιο σχολείο πήγατε εδώ;

Το δωδέκατο στην Αγία Τριάδα.

Τι θυμάστε από τη Θεσσαλονίκη εκείνων των χρόνων;

Εκείνα είναι τα χρόνια που σε σημαδεύουν. Αρχίζεις και έχεις μνήμες και κάνεις φιλίες. Οι φιλίες είναι από τότε: στο δημοτικό, στο γυμνάσιο και στο πανεπιστήμιο. Άρα, όλες οι αναμνήσεις είναι από εκεί. Εγώ τη Θεσσαλονίκη την έζησα την περίοδο της πολύ μεγάλης αστυφιλίας, όταν έρχονταν από παντού κόσμος και γέμιζαν τα σχολεία. Εμείς στο σχολείο ήμασταν 56 παιδιά στην τάξη. Το γυμνάσιο θηλέων, το 6^ο Γυμνάσιο που λειτουργούσε σε περίπτερο της Έκθεσης, όπου πηγαίναμε τότε όλες με ποδιές, η τάξη μας θυμάμαι είχε 7 τμήματα.

Καλή μαθήτρια ή καλή αθλήτρια;

Καλή μαθήτρια. Ήμουνα σπασίκλα (γελάει).

Το πιο αγαπημένο μάθημα;

Τα μαθηματικά ήταν πάντα το αγαπημένο μου μάθημα και είχα πάρει και βραβεία.

Γι’ αυτό και η επιλογή να πάτε στη σχολή Πολιτικών Μηχανικών;

Γι’ αυτό. Να σας πω την αλήθεια τότε δεν υπήρχε επαγγελματικός προσανατολισμός και δεν ξέραμε και πολλά πράγματα εκτός από το ότι οι μηχανικοί έχτιζαν σπίτια. Έτσι όλοι οι καθηγητές μου, επειδή ήμουν καλή στα μαθηματικά, μού έλεγαν «θα πας στο Πολυτεχνείο». Και έτσι μου μπήκε στο μυαλό το Πολυτεχνείο.

Τα φοιτητικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη πώς ήταν;

Είναι τα χρόνια μετά το Πολυτεχνείο και όλοι είμαστε επαναστάτες και αριστεροί.

Είναι και η εποχή των κινητοποιήσεων κατά του νόμου 815.

Σωστά. Τότε είχαμε κάνει ένα διαχρονικό ραδιοφωνικό σταθμό με τον Γιάννη Μυλόπουλο, που ήμασταν στο ίδιο έτος, συμφοιτητές και κάναμε πολύ στενή παρέα. Μαζί με τον Μιχάλη τον Καλφίδη και τον Μήτσο τον Αγγελίδη. Κάναμε έναν ραδιοφωνικό σταθμό, είχαμε αποχές και καταλήψεις.

Όλοι λένε για την πολιτικοποίηση εκείνης της εποχής ότι ήταν κάτι θετικό. Τελικά έβλαψε ή βοήθησε;

Όλα τα πράγματα πρέπει να τα βλέπει κανείς στην εποχή τους. Εμείς είμαστε στην εποχή μετά το Πολυτεχνείο, είχαμε μία μικρή ζήλια που δεν ήμασταν στο Πολυτεχνείο (γελάει) και προσπαθούσαμε έτσι να κάνουμε διάφορα αγωνιστικά πράγματα. Είναι η εποχή της μεγάλης πολιτικοποίησης, αλλά και του κινήματος του φεμινισμού για τα κορίτσια. Εγώ όταν ήμουν φοιτήτρια δεν ήμουν στην Ένωση Γυναικών Ελλάδος, αλλά στην Κίνηση Δημοκρατικών Γυναικών, με τη Ζώγια που ήταν τότε το ίνδαλμά μας. Τότε από τη μία είχαμε τις πορείες τις φοιτητικές και από την άλλη τις πορείες τις φεμινιστικές. Τότε είχαμε βγάλει εκείνο το φοβερό σύνθημα «γυναίκα χωρίς άντρα, ψάρι χωρίς ποδήλατο» (γελάει). Τόσο σημαντικός ήταν τότε ο άντρας στη ζωή μας.

Έχω διαβάσει κάπου πως εκείνη την εποχή γράψατε ότι το 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου ζήτησε από όλους τους επιστήμονες να επιστρέψουν στην περιφέρειά τους για να συμβάλουν στο όραμα της αλλαγής και την αναζωογόνηση της υπαίθρου. Και ότι εσείς επιλέξατε να εγκατασταθείτε στην Κοζάνη «με χαρά και πάθος για τη νέα προσπάθεια που ξεκινούσε η χώρα ολόκληρη». Και ότι αργότερα κάνατε μία αναφορά ότι ως μηχανικός μετείχατε ενεργά στην «Επιχείρηση Πολεοδομικής Ανασυγκρότησης» του Αντώνη Τρίτση. Ήταν αυτά τα δύο πρόσωπα που έπαιξαν ρόλο, έτσι ώστε να ξεκινήσει η πολιτική σας πορεία;

Ο Αντρέας ήταν ο Αντρέας.

Τον θυμάστε από κοντά;

Πρέπει να σας πω ότι δεν τον έχω δει ποτέ προσωπικά (χαμογελάει). Τον είχα δει σε ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή, τον είχα δει από μακριά, αλλά από κοντά ποτέ.

Πώς έγινε η επιλογή να πάτε νομάρχης Κοζάνης;

Αυτό είναι μία άλλη μεγάλη ιστορία.

Θα μας την πείτε;

Εγώ εκείνη την εποχή είχα πάρει μία υποτροφία του γερμανικού κράτους το DΑAD, που ήταν κάτι το πολύ σημαντικό. Βγαίνει τότε ο Ανδρέας στην κυβέρνηση, λέει ότι θα γυρίσετε όλοι στον τόπο σας και θα αναπτύξουμε την περιφέρεια και εγώ -όπως και πολλοί άλλοι- τα αφήνω όλα και γυρίζω στην Κοζάνη για να ανοίξω γραφείο. Εκεί ασχολούμαι πολύ έντονα με το ΠΑΣΟΚ, είμαι μέλος της Γραμματείας της Νομαρχιακής, αν και ήμουν μόλις 23 χρονών και πλέον και στην ΕΓΕ Κοζάνης. Τότε γίνεται το 1985 η παγκόσμια συνάντηση γυναικών στο Ναϊρόμπι και εγώ εκλέγομαι από τη δυτική Μακεδονία να πάω στην αποστολή. Πηγαίνω, λοιπόν στο Ναϊρόμπι και εκεί έχουν μαζευτεί 7.000 με 8.000 γυναίκες από όλο τον κόσμο σε μία διοργάνωση που έγινε από τα Ηνωμένα Έθνη. Τότε γίνεται μια μεγάλη σύγκρουση μεταξύ των Τουρκοκυπρίων και των Ελληνοκυπρίων γυναικών, στην οποία εγώ συμμετέχω και γίνομαι κατά κάποιον τρόπο η περσόνα της διοργάνωσης και στην εφημερίδα του συνεδρίου την επόμενη μέρα πρωτοσέλιδο. Τότε με καλεί η Μαργαρίτα, η οποία ήταν εκεί και την οποία εγώ δεν την ήξερα. Ήταν τότε πρόεδρος της ΕΓΕ και σύζυγος του πρωθυπουργού. Το 1985. Δύναμη δηλαδή, όχι αστεία. Με καλεί η Μαργαρίτα, με την οποία συζητήσαμε και τελειώνει η υπόθεση εκεί. Το 1986 τώρα και ενώ είμαι στη Νομαρχιακή του ΠΑΣΟΚ και ασχολούμαι με διάφορα πράγματα στην Κοζάνη και δεν έχω καμία σχέση με το κέντρο και την Αθήνα, χτυπάει το τηλέφωνο και μου λένε ότι θέλει να μιλήσει μαζί σας ο Κουτσόγιωργας.

Ώπα. Ο πανίσχυρος τότε Κουτσόγιωργας.

Εγώ τότε τον Κουτσόγιωργα τον ήξερα μόνο από την τηλεόραση και ήμουν και λίγο επιφυλακτική απέναντί του. Μου λέει, λοιπόν το εξής στο τηλέφωνο: «Κοίταξε να σου πω. Θα γίνουν 10 γυναίκες νομάρχες, εσύ είσαι μία από αυτές και θα πας στα Γρεβενά».

Ευγενέστατος.

Εγώ παθαίνω μια πλάκα και καταλαβαίνω ότι η Μαργαρίτα με πρότεινε, με την οποία είχαμε γνωριστεί μεν, αλλά δε μού είχε πει τίποτα ποτέ. Έπεται μία φασαρία στα Γρεβενά, γιατί δε με ήθελαν επειδή με θεωρούσαν ακραία φεμινίστρια, γράφονται διάφορα και τελικά με στέλνουν στην Καστοριά.

Νομάρχης Καστοριάς σε ηλικία 26 ετών. Πώς ήταν εκεί; Ποια σκηνή θυμάστε από εκείνη τη θητεία;

Ήταν μία από τις σημαντικότερες εμπειρίες της ζωής μου. Η Καστοριά και η νομαρχία εκεί ήταν για μένα πραγματικά το σχολείο της πολιτικής.

Σε μία περιοχή με 70% ΝΔ.

Έτσι ακριβώς (γελάει). Τότε να σας θυμίσω ότι τα νομαρχιακά συμβούλια δεν ήταν εκλεγμένα, αλλά ήταν εκπρόσωποι φορέων και ήταν όλοι δεξιοί. Από βασιλόφρονες έως δεξιοί. Παρόλα αυτά είχαμε συνεχώς ομόφωνες αποφάσεις. Έφυγα από την Καστοριά με πάρα πολλή αγάπη για την πολιτική. Γιατί η νομαρχία και γενικώς η αυτοδιοίκηση, όταν είσαι κοντά στον τόπο όπου παίρνονται οι αποφάσεις, βλέπεις αυτό που θέλεις να γίνεται. Βλέπεις το πρόβλημα του ανθρώπου και μπορείς να το λύσεις. Από το ότι ο λύκος έφαγε τα πρόβατα κάποιου και του κατέστρεψε την περιουσία μέχρι το ότι στο Γράμμο που έπαιρνε φωτιά και ήταν ακόμη γεμάτος από νάρκες. Είχαμε σχεδόν πόλεμο. Τρομακτική εμπειρία.

Μετά διατελέσατε και Γενική Γραμματέας Κατάρτισης και Νεότητας και πρόεδρος του ΕΟΜΜΕΧ.

Μεγάλη εμπειρία.

Και μετά;

Εκλέχθηκα βουλευτής, έγινα υφυπουργός Ανάπτυξης και μετά Επίτροπος.

Το πιο μεγάλο κέρδος από όλα αυτά ποιο ήταν για την Άννα Διαμαντοπούλου;

Το καθένα είχε κάτι το διαφορετικό. Αλλά αυτό που άλλαξε το μυαλό μου ήταν η Επιτροπή. Ήταν μία συμπυκνωμένη ζωή σε 20 χρόνια. Είχα τη μεγάλη τύχη να συμμετέχω στην Επιτροπή που έβαλε το ευρώ και που έκανε τη διεύρυνση. Ήμουν τότε Επίτροπος Κοινωνικών Υποθέσεων και είδα από κοντά όλα τα κοινωνικά συστήματα χωρών που ήταν από τη Σοβιετική Ένωση και που έπρεπε να αλλάξουν, να γίνονται ευρωπαϊκά.

Πρόεδρος της Επιτροπής είναι…

… ο Πρόντι.

Είχατε τότε ζητήματα με τον ΟΠΕΚΕΠΕ;

(Γελάει). Πάντοτε υπήρχαν θέματα στην Ευρώπη. Να φανταστείτε ότι όταν χρειάστηκε να πάω για το Συμβούλιο Υπουργών στη Σικελία επί διακυβέρνησης Μπερλουσκόνι οι υπηρεσίες της Επιτροπής μού είχαν πει να μην πάω, γιατί ήταν επικίνδυνη για τους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τους Επιτρόπους η Σικελία. Δεν πήγαιναν καν (γελάει).

Ο ΟΠΕΚΕΠΕ σήμερα: ποιο είναι το συμπέρασμά σας;

Πρώτο ότι είναι πολύ λυπηρό για τη χώρα πως μετά τα μνημόνια και τις κρίσεις να φαίνεται ότι το πελατειακό κράτος που δημιουργήθηκε μαζί με το ελληνικό κράτος εξακολουθεί να ζει, να βασιλεύει και να θεριεύει. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι κατεδαφίστηκε ο μύθος που παρουσίασε ο κ. Μητσοτάκης για τον εκσυγχρονισμό και τη μεταρρύθμιση, τον οποίο τον πίστεψε πάρα πολύς κόσμος. Τον πίστεψε γιατί υπήρχε και ανάγκη να πιστέψουν σε κάτι καινούριο που θα γινόταν στην Ελλάδα. Και το τρίτο είναι ότι πρέπει να κοιτάξουμε όλοι μέσα μας. Είναι μία βαθιά κουλτούρα αυτή ότι μπορούμε να κοροϊδεύουμε τους Φράγκους και αυτό πρέπει να το χτυπήσουμε με κάθε τρόπο, γιατί κάνει κακό στη χώρα συνολικά.

Από την υπόλοιπη σας πορεία ξεχωρίζει η θητεία σας στο υπουργείο Παιδείας Με τον νόμο για την ανώτατη εκπαίδευση: πώς τον βλέπετε σήμερα με κάποια απόσταση;

Μετά από τόσα χρόνια και μετά από πάρα πολλές συγκρούσεις η δική μου ικανοποίηση είναι ότι βλέπω πως παντού έχει γίνει αποδεκτό ότι αυτός ο νόμος έπρεπε να έχει εφαρμοστεί. Θεωρώ ότι άφησε πολύ σημαντικά πράγματα παρά το γεγονός ότι τον αποδόμησαν, αλλά έμειναν κάποια βασικά πράγματα. Πιστεύω ότι η προσπάθεια του κ. Μητσοτάκη ήταν επάνω σε αυτό τον νόμο να κάνει κάποια πράγματα, αλλά φοβήθηκε να φέρει τη μεταρρύθμιση πίσω. Ελπίζω να καταφέρουμε να την κάνουμε. Ξέρω ότι αυτή η μεταρρύθμιση δεν ήταν κάτι το οποίο έβγαλα εγώ από το κεφάλι μου, αλλά είναι αυτό που κάνουν όλες οι χώρες που έχουν σοβαρά πανεπιστήμια.

Αιώνιοι φοιτητές: όλη αυτή η προσπάθεια είναι προς τη σωστή κατεύθυνση;

Όταν το 2011 κάναμε αυτό τον νόμο για τους αιώνιους φοιτητές τον εφαρμόσαμε αμέσως και διαγράφηκαν τότε -αν θυμάμαι καλά- πάνω από 60.000 φοιτητές. Ο κ. Μητσοτάκης ανακοίνωσε τον νόμο το 2021, έχουν περάσει ήδη 4 χρόνια και τώρα προσπαθούν να τον εφαρμόσουν. Γιατί έκαναν συνεχείς αναβολές για πελατειακούς λόγους.

Παρόλα αυτά είναι κάτι που πρέπει να γίνει.

Δεν το συζητάμε, προφανώς. Έπρεπε να έχει γίνει.

Τι κάνετε στη Θεσσαλονίκη αυτές τις μέρες;

Ετοιμάζουμε μία περιφερειακή συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ για την Κεντρική Μακεδονία που θα είναι και η τελευταία και η οποία θα κλείσει όλες τις συνδιασκέψεις σε όλη την Ελλάδα. Γίνεται μία πάρα πολύ σοβαρή δουλειά από τα τοπικά στελέχη της Θεσσαλονίκης και εγώ έχω τη γενικότερη ευθύνη του πολιτικού σχεδιασμού. Και επειδή θέλουμε πάρα πολύ να δώσουμε στην περιοχή την ταυτότητα της έρευνας, της καινοτομίας και του ψηφιακού μετασχηματισμού και να τη βάλουμε στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων στην Ελλάδα, ετοιμάζουμε ένα πρόγραμμα. Επισκεπτόμαστε τα ερευνητικά κέντρα και τα πανεπιστήμια για να προχωρήσουμε σε μια πρόταση για την συμμετοχή τους στην ανάπτυξη της περιοχής.

Άρα, αυτή είναι η κατεύθυνση για την περιοχή;

Ναι, έρευνα, καινοτομία και ψηφιακός μετασχηματισμός, για την νεολαία μας, για τους αγρότες, για τις επιχειρήσεις, για νέα προοπτική στην εργασία, αλλά και στο Κοινωνικό Κράτος.

Παρά τα προβλήματα της κυβέρνησης το ΠΑΣΟΚ δεν κερδίζει. Γιατί; Υπάρχουν λόγοι;

Προφανώς υπάρχουν λόγοι, δεν είναι μεταφυσικό το φαινόμενο. Το ΠΑΣΟΚ βγήκε μέσα από μία εσωκομματική διαδικασία με θετικό πρόσημο και τα πήγε καλά το πρώτο διάστημα. Μετά ήρθαν τα Τέμπη που ήταν μία συνολική μαχαιριά στο πολιτικό σύστημα, γιατί ο κόσμος ουσιαστικά έριξε βάρη σε όλους που είχαν κυβερνήσει στο παρελθόν και αυτό ήταν λογικό. Σου λέει: «200 χρόνια και δεν έχουμε σιδηρόδρομους, δεν έχουμε ασφάλεια, όλοι φταίτε». Εκεί το ΠΑΣΟΚ έκανε μια μεγάλη κοιλιά, είχε και σοβαρά εσωκομματικά προβλήματα, που δεν το άφησαν. Εκτιμώ όμως τώρα με αυτό το σκάνδαλο που συγκλονίζει, γιατί η ουσία από αυτό το σκάνδαλο είναι η λέξη του πρωθυπουργού ότι αποτύχαμε, πως το ΠΑΣΟΚ μπορεί και πρέπει να κάνει το άλμα που θα δείξει ότι μπορεί να είναι ένα κόμμα που θα κυβερνήσει. Αυτό θέλει πολλή δουλειά, θέλει αλλαγή και στην επικοινωνία σε πολλά πράγματα και θέλει ενότητα και κοινή γραμμή. Αυτοί είναι οι στόχοι του επόμενου διαστήματος. Έχω συγκρατημένη αισιοδοξία.

Και θέλει και καλό κυβερνητικό πρόγραμμα.

Πολύ καλό. Γι’ αυτό κάνουμε όλες αυτές τις συνδιασκέψεις και δουλεύουμε πάρα πολύ σε όλα τα επίπεδα.

Δέκα χρόνια μετά το δημοψήφισμα του 2015 ποιο είναι το βασικό πολιτικό σας συμπέρασμα από εκείνη την περίοδο;

Με εξοργίζει η προσπάθεια που γίνεται να γραφτεί ξανά η ιστορία προς όφελος ενός ανθρώπου. Δεν θα μας κάνουν λωτοφάγους, αλλά το δημοψήφισμα ήταν άχρηστο, ήταν επικίνδυνο, μάς οδήγησε σε χειρότερο μνημόνιο και σε χειρότερη πρόταση από αυτή που είχε καταθέσει ο Γιούνκερ, αποδόμησε το πολιτικό σύστημα, διέψευσε την Αριστερά και ο άνθρωπος που ήταν πρωταγωνιστής και συνειδητά έκανε αυτά που έκανε, θέλει τώρα να ξαναγράψει την ιστορία με δικό του τρόπο. Εμένα αυτό με εξοργίζει.

Η Θεσσαλονίκη πως θα είναι το 2050;

Κάθε χώρα πρέπει να έχει για τις επιμέρους περιοχές της ταυτότητα. Η Θεσσαλονίκη δεν είναι ούτε συμπρωτεύουσα, ούτε συμβασιλεύουσα, αλλά μια πόλη που πρέπει να έχει μια ταυτότητα. Η Θεσσαλονίκη λόγω των πανεπιστημίων, λόγω της ιστορίας, λόγω της θέσης, λόγω του τεράστιου δυναμικού που έχει στο εξωτερικό η βόρεια Ελλάδα, πρέπει να γίνει ο φάρος της καινοτομίας και της έρευνας που θα προκαλέσει επενδύσεις, που θα αναπτύξει τα πανεπιστήμια και θα αλλάξει την εικόνα της στον κόσμο. Εκεί είναι ο στόχος μας και προς τα εκεί θέλουμε να πάμε.

Θα σας έχουμε εδώ υποψήφια βουλευτή; Γιατί έτσι ακούγεται.

Ακούγεται γενικώς για διάφορες περιοχές. Αλλά ακούγεται για εμένα, χωρίς εμένα.

Πάμε στην ιδιώτη Άννα Διαμαντοπούλου: παντρεμένη με τον Γιάννη Σαβαλάνο εδώ και πόσα χρόνια;

35 (γελάει).

Πότε έγινε η γνωριμία σας; Στα φοιτητικά χρόνια ή αργότερα;

Όχι, ήμασταν και οι δύο νομάρχες. Εγώ νομάρχης Καστοριάς και αυτός νομάρχης Λακωνίας. Σε ένα υπόγειο και σε μία συνάντηση νομαρχών ήρθε ο έρωτας. Με το πρώτο βλέμμα.

Πώς κρατιέται ένας γάμος τόσα χρόνια; Γιατί ως γνωστόν ο έρωτας δεν κρατά πολύ.

Έτσι είναι. Θα σας πω ο δικός μου γάμος πως κρατήθηκε. Ενώ η δική μου η ζωή είχε τα χαρακτηριστικά που δεν είναι συνηθισμένα για μία γυναίκα, ο άντρας μου όχι μόνο δεν υπήρξε ανταγωνιστικός, αλλά το αντίθετο: ήταν πάρα πολύ υποστηρικτικός. Δηλαδή, με ωθούσε να πάω προς τα εμπρός. Έτσι δε δημιουργήθηκε ούτε αντιπαλότητα ούτε αντιζηλία. Ήταν μία σχέση ισότιμη που ο ένας έκανε μία επιλογή και ο άλλος την στήριξε. Το δεύτερο ήταν ότι δεν ήμασταν και συνέχεια μαζί (γελάει). Ήμασταν σε άλλες πόλεις, σε άλλα σπίτια, όποτε επιθυμούσαμε ένας στον άλλον (γελάει).

Ο Χαρίδημος, ο γιος σας, τι κάνει;

Ο Χαρίδημος έχει μία ιδιαίτερη πορεία. Γιατί ξεκίνησε από financing και οικονομολόγος, έκανε start ups, δούλεψε σε πολυεθνική και μετά τα παράτησε όλα και το τώρα είναι στιχουργός.

Ο καθένας με τις επιλογές του.

Έτσι, ο καθένας με τη ζωή του.

Η Άννα Διαμαντοπούλου στις ελεύθερες και χαλαρωτικές της ώρες με τι ασχολείται;

Θα σας εκπλήξω.

Αυτό μου αρέσει.

Είμαι συλλέκτρια κούκλας. Συλλέγω κούκλες από όλα τα μέρη που έχω πάει, κούκλες οι οποίες είναι αυθεντικές. Έχω κούκλες από την Ινδονησία μέχρι το Μαρόκο, έχω κούκλες όλων των μεγάλων σχολών κούκλας. Δηλαδή πορσελάνινη, πάνινη, ξύλινη, όλων των ειδών. Είναι σαν να έχω ένα μικρό μουσείο. Τις καταγράφω, σημειώνω τα ρούχα τους, το υλικό τους, τις εποχές τους και το τι εκφράζουν. Τις ελεύθερες ώρες μου δουλεύω με αυτό.

Και πού τις έχετε;

Στο υπόγειο του σπιτιού μου, σε μία μεγάλη βιτρίνα που έχει φτιάξει ο άνδρας μου.

Μότο ζωής έχει η Άννα Διαμαντοπούλου;

Όταν πάω καλά κοιτάω ποιος με βοήθησε. Όταν πάω άσχημα, κοιτάω τι λάθος έκανα.

Αν είχατε το μαγικό ραβδί τι θα αλλάζατε στην Ευρώπη που δεν αλλάζει εύκολα;

Αυτό που θα πω μόνο με μαγικό ραβδί γίνεται γιατί η Ευρώπη είναι 27 χώρες, είναι 27 έθνη, πολλές γλώσσες, ιστορίες, διαφορετικές διαδρομές, δόγματα θρησκευτικά, αλλά είναι και μικρές χώρες. Και χρειάζεται μια δύναμη γιατί πέρα από τις διαφορές της έχει πολλά κοινά στοιχεία και κυρίως έχει τη δημοκρατία, τον πολιτισμό, τη μόρφωση, την εκπαίδευση, την παιδεία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Θα φανταζόμουν, λοιπόν να έπαιρνα το μαγικό ραβδάκι και να γίνει ξαφνικά μια Συνομοσπονδία εθνών και κρατών, η οποία θα μπορούσε να αποφασίζει γρήγορα και αποτελεσματικά, ώστε να παίξει ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο και να μπορέσει να εξασφαλίσει οικονομική ευημερία για τους ανθρώπους της.