Πρωϊνός καφές με τη Σύνθια Σάπικα (βίντεο)

Πολλές δόσεις από Θεσσαλονίκη, αλλά και από δημοσιογραφία είχε ο σημερινός «πρωινός καφές». Τον απολαύσαμε στο «De Facto» με καλεσμένη τη δημοσιογράφο και από το Φεβρουάριο του 2025 Γενική Διευθύντρια της ΕΡΤ-3 Σύνθια Σάπικα. Θυμήθηκε τα παλιά παιδικά και εφηβικά στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, την ομίχλη της παραλίας, τη «βιτρινάδα» που έκανε με τους γονείς της στην Τσιμισκή και τους πανκ φίλους της στην οδό Σκρα και τις καλές αναμνήσεις από το γερμανικό σχολείο όπου φοίτησε.

Ακόμη μάς αποκάλυψε και τα σχέδιά της για την ΕΡΤ-3 («Πρέπει να γίνουν αλλαγές, αλλά με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Γιατί αν δεν αλλάξεις κιόλας, δεν θα προσαρμοστείς στις νέες εποχές»), αλλά και το τι θα έκανε με το μαγικό της ραβδί για να αλλάξει την ελληνική τηλεόραση.

Γιατί επέλεξες να συναντηθούμε στο De Facto;

Γιατί είναι το πιο παλιό μαγαζί της πόλης, γιατί είναι classic, γιατί εδώ έχουν έρθει διάφοροι αγαπημένοι μου, καλλιτέχνες, φίλοι. Και το αγαπώ πολύ.

Διάβασα ότι το καφέ λειτουργεί από το ‘83.

Εγώ το ‘86 είχα αρχίσει να πηγαίνω για πρώτη φορά σε μπαρ γιατί τότε τελείωσα το σχολείο. Εκθέσεις ζωγραφικής, ωραία χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα και οι καλύτεροι djs. Πάντα.

Φαντάζομαι ότι ο πρωινός καφές είναι must για έναν δημοσιογράφο.

Το πρωί πίνω τον πρώτο καφέ στο σπίτι στις 6.30 που είναι ντεκαφεϊνέ και στη συνέχεια στη δουλειά, μέσα στην ΕΡΤ που είναι η καλύτερη ώρα. Που είναι καφεϊνέ.

Τι είδους;

Ελληνικός φυσικά. Τώρα αυτός που πίνω είναι ο δεύτερος.

Τι κάνεις εκείνη την ώρα; Χαλαρώνεις, σκέφτεσαι πως θα πάει η μέρα, βλέπεις το τι έγινε χτες, ρίχνεις μια ματιά στα σάιτ;

Ξεκινάω με τα SOS της ημέρας, δηλαδή καλώ τους συνεργάτες μου με τους οποίους είναι επείγουσα η ανάγκη να επικοινωνήσω, γιατί ξέρω ότι μετά μπορεί να προκύψουν διάφορα έκτακτα και να μην μπορέσω να τους δω.

Σε περίμενα πάντως να έρθεις στο ραντεβού μας με το ποδήλατο, αλλά ήρθες με τα πόδια.

Έχει συμβεί κάτι τρομερό: μού έχουν κλέψει ήδη 7 ποδήλατα (γελάει). Οπότε το τελευταίο ποδήλατο που πήρα, το έχω αγοράσει και είναι στο μαγαζί με τα ποδήλατα. Τώρα το γραφείο μου ήρθε πιο κοντά στο σπίτι και πάω με τα πόδια. Με παίρνουν λοιπόν από το μαγαζί και με παρακαλούν να έρθω να πάρω το πληρωμένο ροζ ποδήλατο (γελάει). Την προτελευταία φορά μού έκλεψαν το δικό μου ποδήλατο και των παιδιών μου που ήταν πιο μικρά. Την τελευταία για να το κλέψουν έκοψαν μαζί και το δέντρο.

Γιατί κυκλοφορείς με το ποδήλατο όμως;

Μού άρεζε παλιότερα που δεν υπήρχαν πάρα πολλοί ποδηλάτες και ήταν ένας εναλλακτικός τρόπος μετακίνησης. Μετά άρχισα να εκνευρίζομαι γιατί δεν συμφωνούσα με τον τρόπο με τον οποίο κινούνταν οι ποδηλάτες στο κέντρο. Ανέβαιναν στα πεζοδρόμια -και εγώ μέσα σε αυτούς- επειδή φοβόμασταν το δρόμο και δεν υπήρχε η σχετική κουλτούρα, οπότε μετά άρχισα κυκλοφορώ πεζή.

Μια μεσοαστή εναλλακτική.

Και εσύ ανήκεις σε αυτή την κατηγορία (γελάει). Γι’ αυτό καταλαβαινόμαστε.

(Γέλια). Γεννημένη στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, με το πατρικό σου να είναι πάνω από το σινέ «Παλλάς» στην παλιά παραλία. Επηρέασε αυτό τη σχέση σου με τη θάλασσα;

Η αγαπημένη μου εικόνα της θάλασσας είναι από τα έιτις, με τη Θεσσαλονίκη να είναι καταχνιασμένη, εγώ να είμαι κλασικά ερωτευμένη, να θέλω να γίνω δημοσιογράφος και σκηνοθέτης και να κοιτάω τη θάλασσα μόνη μου.

Ερωτευμένη;

Σίγουρα με κάποιον. Όσο για το αγαπημένο μου μέρος στη Θεσσαλονίκης είναι φυσικά το λιμάνι.

Αυτό θυμάσαι ως παιδική εικόνα από τη Θεσσαλονίκη; Ομίχλη, λιμάνι, θάλασσα;

Παιδική ή εφηβική;

Παιδική.

Η παιδική εικόνα είναι η κυριακάτικη βόλτα στην Τσιμισκή με τη μαμά μου και τον μπαμπά μου και την αδερφή μου για να δούμε βιτρίνες. Για να κάνουμε βιτρινάδα.

Και η εφηβική;

Στα στενά πίσω από τη ΧΑΝΘ, στη Δαγκλή που τότε ήταν πάρα πολύ εναλλακτικό μέρος. Και επίσης στην οδό Σκρα και την οδό Αγάπης που είναι ένας δρόμος αδιέξοδος, κάθετος επί της Σβώλου. Εκεί σύχναζαν οι πάνκηδες φίλοι μου.

Και πανκ, μάλιστα. Δημοτικό πού πήγες;

Στον Κοραή.

Γιατί δεν επέλεξες τα ιατρικά βήματα του πατέρα σου;

Γιατί πήγα με τον πατέρα μου σε ένα χειρουργείο και λιποθύμησα. Με έβγαλαν σηκωτή. Και γιατί επίσης όταν θα έπρεπε να περάσω στην Ιατρική ήμουν σε πολύ έντονη εφηβεία και πιστεύω ότι δε θα περνούσα.

Η μαμά μια δυναμική γυναίκα, έτσι;

Η μαμά μου είναι πολύ δυναμική, ναι. Και παραμένει.

Έχεις και μια αδελφή εξίσου δραστήρια.

Η αδερφή μου είναι φανταστική. Σίγουρα καλύτερη από μένα.

Δεν είχατε ανταγωνιστική σχέση ποτέ; Και η Αγγελική είναι στον ευρύτερο δημοσιογραφικό χώρο.

Έχουμε μια πολύ αγαπησιάρικη σχέση και πιστεύω ότι αλληλοσυμπληρωνόμαστε. Και αν κάναμε μια δουλειά μαζί, θα ήμασταν το τέλειο δίδυμο. Δυστυχώς δεν την έχω πείσει (γελάει).

Θα ήσουν το ιδανικό παιδί για το Κολέγιο, όμως πήγες στο γερμανικό. Γιατί;

Αυτούς του κολλεγίου τους κορόιδευα πάρα πολύ (γελάει).

Γιατί;

Γιατί φορούσαν επώνυμα ρούχα. Lacoste τότε, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Ενώ εγώ όταν ζήτησα από τον πατέρα μου συγκεκριμένα αθλητικά μού είπε ότι θα τα αγοράσει όταν το πόδι μου θα σταματήσει να μεγαλώνει. Και τότε όντως μου τα πήρε.

Κέρδη και ζημίες από το γερμανικό σχολείο, όπου πήγες γυμνάσιο και λύκειο;

Ανήκω σε αυτούς που είμαι μόνο κερδισμένη. Δε με ζόρισε το σχολείο αυτό γιατί νομίζω ότι ταίριαζε με τον ατίθασο χαρακτήρα μου. Με βοήθησε παρά πολύ στο να είμαι μεθοδική, στο να είμαι πειθαρχημένη, στο να δουλεύω με φασαρία. Όταν είναι να κάνω μια δουλειά, τίποτα δεν μπορεί να μού διασπάσει την προσοχή. Πάρα πολλά προτερήματα που έχω στη δουλειά οφείλονται στο γερμανικό, ενώ για τα ελαττώματά μου δεν φταίει το σχολείο. Αντιθέτως άλλοι συμμαθητές μου υπέφεραν στο σχολείο (γελάει).

Μικρή όταν σε ρωτούσαν τι θέλεις να γίνεις τι έλεγες;

Σίγουρα έλεγα δημοσιογραφία και σίγουρα έλεγα σκηνοθεσία. Βασικά ήθελα να πάω στο Βερολίνο να σπουδάσω σκηνοθεσία, ενώ έγραφα μανιωδώς.

Το πρώτο κείμενο δημοσιογραφικό ήταν στην εφημερίδα του σχολείου;

Πάντα έγραφα, έχω άπειρες κούτες με γραπτά μου πεζά και ποιήματα, έχω γράψει και ένα βιβλίο που όμως δεν το εξέδωσα ποτέ.

Σπουδές στη γερμανική φιλολογία στο ΑΠΘ. Κατά λάθος ή σκοπίμως;

Ήταν γιατί είχα διαβάσει το ένα από τα δύο βιβλία ιστορίας και έγραψα 10, είχα διαβάσει καλά λατινικά και έγραψα 20, δεν είχα διαβάσει αρχαία και ήξερα μόνο το άγνωστο κείμενο και έγραψα πάλι το μισό, οπότε έτσι πέρασα στη γερμανική φιλολογία. Και φυσικά επειδή ήμουν πολύ καλή στα γερμανικά.

Μετά έκανες master στην επικοινωνία και την διδακτική με ειδίκευση στην σύγκριση ελληνικών και γερμανικών πολιτικών κειμένων.

Τα έχεις ψάξει όλα.

Τα έψαξα όντως. Πόσο ίδια είναι τα ελληνικά και τα γερμανικά πολιτικά κείμενα;

Αυτή ήταν η διπλωματική μου, όπου είχα μελετήσει το ότι και το πώς σε ειδικές προτάσεις σε πολιτικά κείμενα. Και είχα παρατηρήσει συσχετισμούς στο τι κάνει η αντιπολίτευση και το τι κάνει η κυβέρνηση όσον αφορά σε αυτούς τους ειδικούς συνδέσμους. Γλωσσολογικό ήταν πάντως το ζητούμενο.

Με τις γλώσσες γενικά τα πήγαινες καλά. Μιλάς 5 γλώσσες, γερμανικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και ρωσικά.

Θα ήθελα να μάθω κι άλλες.

Πιο καλά ποια αισθάνεσαι ότι μιλάς;

Κάποια στιγμή όταν ήμουν άνεργη δίδασκα και γερμανικά, αλλά νομίζω πιο καλά ξέρω αγγλικά.

Έχεις συνεργαστεί μεταξύ άλλων με την ΕΡΤ-1, την ΕΡΤ-2, την ΕΡΤ-3, την Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης και το Δημοτικό Ραδιόφωνο, το Mega Channel, τις εφημερίδες Απογευματινή και Μακεδονία, τον ραδιοφωνικό σταθμό AMAGI. Που κτύπησε πιο πολύ η καρδιά;

Στην τηλεόραση.

Γιατί;

Θα σου διηγηθώ μόνο μια ιστορία. Όταν ήμουν 19 χρονών με έβαλαν μπροστά σε μια κάμερα για ένα δοκιμαστικό. Τότε είπα: «ωπ, αυτό είναι που θέλω να κάνω». Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά εκείνη τη στιγμή είπα ότι το βρήκα. Στη συνέχεια μου τηλεφώνησαν από την ΕΡΤ ότι ξεκινάει μια εκπομπή με τον Θοδωρή τον Δρακάκη και ότι θα την παρουσιάζουμε εναλλάξ και έτσι μετακόμισα στην Αθήνα. Την πρώτη φορά έμεινα για ένα χρόνο, γύρισα πίσω και άρχισα να δουλεύω στην ΕΡΤ-3, μετά γνώρισα τον πρώτο μου άντρα και ξαναγύρισα στην Αθήνα όπου και έμεινα 11 χρόνια.

Το 2016 ξεκίνησες να δουλεύεις στην ΕΡΤ-3, όπου πέτυχες με διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Πως ήταν η δημοσιογραφική εμπειρία;

Ήμουν πολύ χαρούμενη γιατί πραγματικά είχα παλέψει πολύ για να μπω τότε στην ΕΡΤ-3 γιατί είχα μείνει πολλά χρόνια άνεργη και χρειάστηκαν να ξαναεφεύρω τον εαυτό μου. Έκανα ένα μεταπτυχιακό, τελείωσα τα ρωσικά, δούλεψα εθελοντικά σ΄ ένα ιντερνετικό ραδιόφωνο, έκανα δηλαδή πράγματα για να ξαναμπώ στο επάγγελμα. Με πολύ χαρά και μέσω ΑΣΕΠ. Ένιωθα πολύ περήφανη για τον εαυτό μου και πολύ χαρούμενη, γιατί χρωστάω πάρα πολλά πράγματα στην ΕΡΤ-3.

Ασχολήθηκες και με την πολιτική κατεβαίνοντας ως υποψήφια βουλευτής. Θα το ξαναέκανες;

Όλα όσα κάνουμε στη δημοσιογραφία είναι πολιτική. Νομίζω ότι μέσα από τη δημοσιογραφία μπορώ να βοηθήσω πολύ περισσότερο να αλλάξουν κάποια πράγματα ή από τη θέση στην οποία βρίσκομαι τώρα.

Θα σε ενδιέφερε μια ενασχόληση με τη Θεσσαλονίκη ή τα δημαρχιακά;

Για μένα η τοπική αυτοδιοίκηση είναι πιο σημαντική από την κεντρική πολιτική σκηνή, με την έννοια ότι μπορείς πολύ γρήγορα να αλλάξεις πράγματα, αλλά το ίδιο ισχύει και με τη δημοσιογραφία. Όταν δίνεις φωνή σε ανθρώπους και οι ιστορίες ακούγονται, τότε τα κακώς κείμενα μπορούν να αλλάξουν. Οπότε επιμένω στη δημοσιογραφία. Είναι αυτό που ξέρω να κάνω καλά.

Η πιο καλή δημοσιογραφική σου στιγμή;

(Σκέφτεται). Ένα ντοκιμαντέρ που έκανα για το λιμάνι το 2016, τότε που ήταν να πουληθεί. Ήταν συγκλονιστικό το ντοκιμαντέρ, γιατί και το μέρος είναι πολύ ωραίο από άποψη εικόνας και οι στιγμές που ζήσαμε εκεί όλοι οι συνάδελφοι της ΕΡΤ-3 ήταν πραγματικά μαγικές, όπως και το ρεπορτάζ που είχαμε κάνει. Σε αυτό φαινόταν πόσα λάθη είχαν γίνει στο παρελθόν και πώς τα λάθη αυτά μπορεί να υποβαθμίσουν ένα οργανισμό, όπως ήταν ο ΟΛΘ. Το ίδιο θα έλεγα και για ένα ντοκιμαντέρ που έκανα για το μετρό, λίγο πριν παραδοθεί που το απόλαυσα πάρα πολύ. Ίσως επειδή ήταν και η τελευταία μου δημοσιογραφική δουλειά και την είχα κάνει με πολύ κέφι.

Η πιο δύσκολη στιγμή; Όταν δε δούλευες;

Και τώρα δυσκολεύομαι σε πάρα πολλές στιγμές, γιατί πρέπει συνέχεια να παίρνω αποφάσεις (γελάει). Η δουλειά όμως είναι πολύ δημιουργική, ενώ παλαιότερα την περίοδο που ήμουν άνεργη ήταν μια πραγματικά δύσκολη εποχή, γιατί είχα και θέματα επιβίωσης, αλλά και θέματα οντότητας. Όταν είσαι δημοσιογράφος σε καθορίζει η δημοσιογραφία, ζεις δημοσιογραφικά. Γι’ αυτό και λέω ότι δεν μπορώ να σκεφτώ την πολιτική και δεν με ενδιαφέρει. Η δημοσιογραφία είναι για μένα το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο. Και εκεί θα μείνω.

Ένας καλός δημοσιογράφος τι πρέπει να έχει σήμερα;

Το θάρρος της γνώμης, πάρα πολύ εργατικότητα γιατί ο ανταγωνισμός είναι πολύ έντονος, να είναι πάρα πολύ διεκδικητικός και πάρα πολύ μορφωμένος. Γιατί δεν μπορούν να σε κοροϊδέψουν, όταν είσαι ενημερωμένος για ένα θέμα. Άρα, πρέπει να είσαι πολύ διαβασμένος.

Υπήρξε στιγμή που σε πίεσαν πολιτικά ως δημοσιογράφο;

Όχι. Κάποια στιγμή μου έχουν κόψει μια εκπομπή για το μετρό, αλλά και πάλι δεν ένιωσα ότι δέχομαι πίεση πολιτική. Το πάλεψα και η εκπομπή συνεχίστηκε.

Από το Φεβρουάριος 2025 είσαι Γενική Διευθύντρια στην ΕΡΤ-3: Τι θέλεις να κάνεις; Διαχείριση, αλλαγές ή μήπως είναι η θέση ηλεκτρική καρέκλα;

Καταρχήν να πω ότι κάθομαι στην καρέκλα του προκατόχου μου, η οποία είναι μια πολύ παλιά καρέκλα που τρίζει, αλλά και τη σέβομαι πάρα πολύ, γιατί εκεί έχουν καθίσει πάρα πολλοί σημαντικοί άνθρωποι.

Άρα, δεν είναι ηλεκτρική, απλώς τρίζει.

Είναι παλιά. Η θέση είναι πάρα πολύ τιμητική και τη θεωρώ πάρα πολύ σημαντική γιατί έχεις να κάνεις με εκατοντάδες ανθρώπους, οι οποίοι είναι πάρα πολύ ταλαντούχοι και κάποιοι από αυτούς από το παρελθόν πολύ πληγωμένοι. Πιστεύω πολύ στους ανθρώπους της ΕΡΤ και ακόμα περισσότερο στους ανθρώπους της ΕΡΤ-3. Είναι η οικογένεια στην οποία και εγώ ανήκω. Όσο αφορά στην ερώτησή σου για τη διαχείριση ή για αλλαγές: πρέπει να γίνουν όλα, σίγουρα. Πρέπει να γίνουν αλλαγές, αλλά με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Γιατί αν δεν αλλάξεις κιόλας, δεν θα προσαρμοστείς στις νέες εποχές.

Ποια είναι τα σχέδια για την ΕΡΤ-3;

Θα σου πω ότι αποκτούμε μια νέα πολιτική ζώνη κάθε βράδυ 9 με 10 που θα είναι ενημερωτική. Ήταν μια μεγάλη απαίτηση όλων των συναδέλφων δημοσιογράφων και είμαστε πολύ χαρούμενοι που θα το υλοποιήσουμε. Κάνουμε επίσης μια νεανική εκπομπή, η οποία είναι για μένα πολύ ελπιδοφόρα και επειδή ξέρεις τη σχέση που είχε η πόλη με «Το Κομφούζιο». Θεωρώ ότι η ΕΡΤ-3 έχει μια παράδοση στην αλληλεπίδραση με τους νέους και θέλουμε να τους ξαναφέρουμε κοντά μας. Και μέσω αυτού θα συμβάλλουμε και στο άνοιγμα που κάνουν οι νέοι και στο Εrtflix. Θα είναι μια εκπομπή το Σαββατοκύριακο. Σε κάθε περίπτωση η διοίκηση της ΕΡΤ έχει πολύ μεγάλη διάθεση και πολύ καλή πρόθεση για την ΕΡΤ-3 και μάς βοηθάει πάρα πολύ. Η συνεργασία είναι άψογη και η πρόθεση για ενίσχυση του ρόλου της ΕΡΤ3 σαφής.

Πάμε στα πιο προσωπικά, τα σημερινά. Παντρεμένη δις με δύο παιδιά. Δύσκολο management ο γάμος και η ανατροφή των παιδιών; Ή όχι;

Δύσκολο μάνατζμεντ οι γάμοι με δύο παιδιά. Θα σου πω ότι πολύ συχνά για τα προσωπικά μου προσπαθώ να χρησιμοποιήσω λύσεις από την επαγγελματική μου ζωή, γιατί εκεί σίγουρα τα κατάφερα καλύτερα (γελάει). Θα σου απαντήσω ως εξής: όταν τα παιδιά μού κάνουν ερωτήσεις και μού ζητούν συμβουλές για την προσωπική τους ζωή τούς απαντώ: «άσε καλύτερα να μη σου πω εγώ, γιατί έχω κάνει απίστευτα λάθη. Εμπιστέψου το ένστικτό σου και άκου την καρδιά σου».

Τα παιδιά τι ηλικία έχουν;

33 και 30.

Έγινες πρόσφατα και γιαγιά. Πως είναι η αίσθηση;

Φανταστική. Νομίζω ότι την εγγονή μου τη χάρηκα πιο πολύ απ’ ότι χάρηκα τα παιδιά μου, γιατί τώρα δεν έχω την ευθύνη, ενώ τότε ήμουν πολύ μικρή με πολύ μεγάλη ευθύνη. Είναι πάρα πολύ ζωηρή η εγγονή, τη λένε Οριάνα και τη φωνάζουμε Οργιάνα (γελάει).

Αυτό που λένε ότι των παιδιών μου τα παιδιά είναι δύο φορές παιδιά το αισθάνθηκες;

Δεν ξέρω να σου πω. Πάντως όταν παιδεύει τη μαμά της τής λέω: «μην παιδεύεις το παιδάκι μου».

Χόμπι σήμερα ποια είναι; Με τη χαλαρώνει η Σύνθια Σάπικα;

Κάνω γυμναστική.

Τι είδους;

Τρέχω σε διάδρομο και κάνω tabata.

Τι είναι αυτό;

Eίναι κυκλική γυμναστική, που είναι πάρα πολύ έντονη. Aσκήσεις για 30 δευτερόλεπτα και μετά 10 λεπτά διάλειμμα.

Πρωινό;

Πρωινό, πρωινό.

Πάμε στα της Θεσσαλονίκης; Τι καλό έχει;

Θα σου πω πως αισθάνθηκα σήμερα που πήγαινα με ένα ταξί μια μικρή διαδρομή. Σκεφτόμουν το ρόλο της Θεσσαλονίκης σε σχέση με την Αθήνα. Γιατί όντως υπάρχει από την πλευρά μας ένα σύνδρομο απέναντι στην Αθήνα.

Δικαιολογημένο;

Καμιά φορά μπορεί να είναι και δικαιολογημένο. Αλλά μήπως είναι λάθος και ο τρόπος που το βλέπουμε; Ότι δηλαδή, δεν πρέπει να είμαστε ανταγωνιστικοί απέναντι στην Αθήνα; Γιατί είμαστε κάτι άλλο. Μετά σκέφτηκα την Ισπανία, τη Μάλαγα και το Μπιλμπάο. Δεν χρειάζεται να είσαι ίδια με την πρωτεύουσα, αλλά κάτι άλλο, το οποίο είναι εξίσου σημαντικό με την πρωτεύουσα. Αυτό σκέφτηκα σήμερα και μου άρεσε πάρα πολύ ως σενάριο.

Της λείπει κάτι;

Όχι, όχι, είμαι πολύ σίγουρη για αυτό που σου λέω.

Η σχέση με την Αθήνα;

Πρέπει να διεκδικούμε όπως διεκδικεί και η Αθήνα. Διότι όλα τα κέντρα είναι εκεί. Και επειδή το έχω ζήσει και στην Αθήνα το καταλαβαίνω καλύτερα. Αλλά ο ανταγωνισμός είναι χαζός.

Μότο ζωής υπάρχει;

Το δικό σου;

Υπομονή και σταθερότητα σε αυτά που πιστεύεις.

Πολύ θα ήθελα να είναι αυτό το δικό μου μότο (γελάει). «Ο θησαυρός της ζωής μου είναι ακόμη ανέγγιχτος. Είναι μόνο η αρχή». Της Βιρτζίνια Γουλφ.

Για το τέλος έχουμε την ερώτηση με το μαγικό ραβδί…

…το μαγικό μπρίκι (γελάει και σηκώνει το μπρίκι).

…Αν είχες το μαγικό ραβδί τι θα άλλαζες στην ελληνική τηλεόραση που δεν αλλάζει εύκολα;

Σίγουρα θα ασχολούμουν με το θέμα της προσβασιμότητας. Είναι κάτι που προσπαθεί η ΕΡΤ και πρωτοπορεί. Όπως έχετε δει έχει υποτίτλους για τα άτομα με αναπηρία. Και αυτό προσπαθούμε όσο περνάει ο καιρός να γίνεται σε όλο και περισσότερα προϊόντα μας και θα προσπαθήσουμε να εισάγουμε κάποια από αυτά και στην ΕΡΤ-3. Το άλλο που θα άλλαζα και το σκέφτηκα καθώς μιλούσαμε ήταν το θέμα με τις γυναίκες. Θα ήθελα οι γυναίκες και στην ελληνική τηλεόραση να αποκτήσουν ακόμη πιο δυνατή φωνή, να τολμούν να καταγγέλλουν αυτά που τους συμβαίνουν, να μιλούν και να διεκδικούν περισσότερο. Γιατί όσο και να λέμε ότι έχουν αρθεί οι προκαταλήψεις, η συμπερίληψη είναι ακόμη στο δρόμο και δεν έχει φτάσει ακόμη εκεί που πρέπει να φτάσει.