Δεν είναι μόνον η Νέα Δημοκρατία που αρχίζει να έχει τις ανασφάλειές της λόγω της ενδεχόμενης ίδρυσης κόμματος από τον Αντώνη Σαμαρά. Αν και ο ίδιος δήλωσε πως ακόμη δεν έχει πάρει τις αποφάσεις του, εν τούτοις η σκιά του πέφτει βαριά στο κυβερνών κόμμα.
Βέβαια, το εγχείρημα του πρώην πρωθυπουργού έχει υψηλό βαθμό δυσκολίας για δύο λόγους: Πρώτον, δεν είναι εύκολο να βρει στελέχη άφθαρτα και με κοινωνική επιφάνεια. Ουδείς σοβαρός άνθρωπος εγκαταλείπει τη δουλειά του για ένα αβέβαιο τόλμημα. Μοιραία, ο Αντ. Σαμαράς θα στραφεί στα γνωστά πρόσωπα της πολιτικής και του δημόσιου λόγου που, όμως, κουβαλούν και τις αμαρτίες τους.
Και δεύτερον, αν κάτι πάει στραβά, ο κ. Σαμαράς δεν έχει την πολυτέλεια του χρόνου για να επανορθώσει και να επιστρέψει. Θα τερματίσει την πολιτική καριέρα του απαξιωμένος. Αυτά τα γνωρίζει και ο ίδιος και για τον λόγο αυτόν μετρά καλά την απόφασή του.
Αυτά συμβαίνουν στην κεντροδεξιά πολυκατοικία. Όμως, και στην κεντροαριστερά το κλίμα είναι ανήσυχο. Πολλές οι διεργασίες, φανερές και κρυφές, ακόμα πιο πολλά τα σενάρια και, αν δεν κάνω λάθος, τρέχει η προθεσμία που έθεσε ο Παύλος Γερουλάνος για τη δημοσκοπική ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ. Ο Δεκέμβριος έρχεται και λήγει ο χρόνος του «τελεσίγραφου» προς τον Νίκο Ανδρουλάκη.
Θα μου πείτε και τι θα γίνει μετά; Μήπως ο Γερουλάνος θα ζητήσει την παραίτηση του προέδρου; Χλωμό το βλέπω. Μήπως θα ζητήσει έκτακτο Συνέδριο; Και αυτό δεν περπατά. Έχω την εντύπωση πως όλη η σχετική φασαρία ήταν ένας ανέξοδος λεονταρισμός του Γερουλάνου για να δηλώσει την παρουσία του και τίποτα παραπάνω.
Θεωρώ αυτονόητο ότι ο Ν. Ανδρουλάκης, με όλες τις ελλείψεις του, είναι η καλύτερη λύση για το ΠΑΣΟΚ για έναν απλό αλλά πολύ ουσιαστικό λόγο: Διότι μόνον αυτός μπορεί να κρατήσει την παράταξή του ενωμένη. Οι άλλες λύσεις, αργά ή γρήγορα, θα φέρουν τη διάσπαση.
Με τον Χάρη Δούκα ηγέτη θα φύγει εκείνο το κομμάτι που προσβλέπει, αν χρειαστεί, σε κυβερνητική συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία, και με την Άννα Διαμαντοπούλου θα φύγει το αντιδεξιό κομμάτι του ΠΑΣΟΚ το οποίο είναι και πλειοψηφικό. Για τον Π. Γερουλάνο δεν μπορώ να πω τίποτα, καθώς δεν έχει δείξει τίποτα.
Συνεπώς, στο ΠΑΣΟΚ, αντί να κάθονται και να ασχολούνται με τις εσωκομματικές ίντριγκες, ας εκπονήσουν ένα σοβαρό κυβερνητικό πρόγραμμα, να το παρουσιάσουν στους πολίτες και μετά να πάνε στις Περιφέρειές τους να το υποστηρίξουν. Αν, βεβαίως, θέλουν να ξεκολλήσουν από τα μίζερα ποσοστά τους και να καρπωθούν το σημαντικότερο μέρος της κυβερνητικής φθοράς.
Σήμερα, οι δυσαρεστημένοι από την κυβέρνηση είναι «παρκαρισμένοι» στους αναποφάσιστους. Προφανώς, το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ελκυστικό για αυτούς. Και πώς να είναι, όταν δικά του στελέχη μιλούν υποτιμητικά για τον αρχηγό τους;
Όλα αυτά που περιγράφω, συμβαίνουν πριν ιδρύσει το κόμμα του ο Α. Τσίπρας που μοιραία θα ανακατέψει την τράπουλα της κεντροαριστεράς. Θα δημιουργήσει εσωκομματικό πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ στον βαθμό που θα υπάρξουν φωνές πρόθυμες για συνεργασία μαζί του.
Τότε θα παρθούν οι κρίσιμες αποφάσεις, οι οποίες πιθανόν να αλλάξουν το τοπίο της κεντροαριστεράς, άρα και το συνολικό πολιτικό τοπίο.