Γράφει ο Γιώργος Πεταλωτής
Πρώην υπουργός, Τομεάρχης Άμυνας του ΠΑΣΟΚ
Η τρέχουσα πολιτική ανάλυση, αποτελεί πραγματική άσκηση, υπό την έννοια όχι απλής αποτύπωσης όσων ζούμε, αλλά με βάθος που προϋποθέτει ανίχνευση προοπτικών και προβολή στο μέλλον. Η κυβερνητική «εποποιΐα» των ημερών δεν είναι τυχαία. Ενώ η κοινωνία πιέζεται, η πολιτική περιστρέφεται γύρω από την επικοινωνία. Ο πρωθυπουργός κλείνει πολλαπλά μέτωπα με κινήσεις ανούσιες, στοχευμένες όμως προς τρεις πλευρές.
Προς απόκρυψη της δυσβάσταχτης πραγματικότητας, προς την εσωτερική έντονη πλέον αμφισβήτησή του, αλλά και προς την αντιπολίτευση, την οποία επιχειρεί να γκετοποιήσει και να την εντάξει συλλήβδην στην κατηγορία του λαϊκισμού, της ανευθυνότητας και εσχάτως της ασέβειας προς τα εθνικά ιδεώδη.
Ως προς το τελευταίο μάλιστα, όταν η κυβέρνηση έχει σύρει σε διαρκείς ήττες την εξωτερική πολιτική και όταν το πλέον ευαίσθητο κομμάτι της εθνικής κυριαρχίας, η Άμυνα, αποτελεί το μεγαλύτερο ρήγμα κυβερνητικής συνοχής, ασυνεννοησίας, παράλληλων κέντρων και επικίνδυνης πολυαρχίας.
Ο εύκολος «πατριωτισμός» επιστρατεύεται, για να καλύψει -μεταξύ άλλων- την ανεύθυνη αναποφασιστικότητα και διχογνωμία για τη συμμετοχή της χώρας στο ευρωπαϊκό SAFE. Η Τουρκία ήδη με αριστοτεχνικές μεθοδεύσεις πέτυχε τη μέγιστη συμμετοχή της στον επανεξοπλισμό της Ευρώπης, ενώ η Ελλάδα πετυχαίνει μέχρι στιγμής μηδενική παραγωγή ακόμη και των δικών της εξοπλισμών.
Μέχρι εδώ οι διαπιστώσεις. Προσθέτοντας σημαντικούς παράγοντες, όπως η απογοήτευση και η κούραση της κοινωνίας, το πολλαπλό έλλειμμα εμπιστοσύνης, αυξάνεται η έλξη προς δήθεν αντισυστημικά κόμματα και περσόνες, τα οποία βέβαια θα κληθούν σε δεδομένη στιγμή να στηρίξουν το σενάριο της «σταθερότητας». Οι καθημερινές δημοσκοπικές μετρήσεις διατυμπανίζουν τα αδιέξοδα.
Είναι όμως έτσι; Είναι άραγε η ισχνή πρωτιά της ΝΔ η μόνη λύση για σταθερότητα; Η απάντηση είναι, σαφώς, αρνητική. Η μη πολιτική και φοβική αυτή θεώρηση, μόνον ως επικοινωνιακό τέχνασμα μπορεί να εκλαμβάνεται. Και είναι ευθύνη της αντιπολίτευσης να το αντιληφθεί και έτσι να πορευτεί. Η κύρια δε ευθύνη πέφτει στο ΠΑΣΟΚ, που αποτελεί την πιο συνεκτική στελεχιακά, πολιτικά και ιδεολογικά, τεκμηριωμένη με προοπτική πρόταση για εναλλακτική κυβερνητική λύση.
Αναφέρομαι στο ΠΑΣΟΚ, γιατί οφείλουμε να κάνουμε σαφείς διαχωρισμούς. Η γενίκευση μόνο βολικές συγχύσεις δημιουργεί. Ούτε η αντιπολίτευση είναι ενιαία, ούτε ο όρος κεντροαριστερά καλύπτει όλους όσους με ευκολία την επικαλούνται. Οι πολίτες δηλώνουν με σαφήνεια την ασφυξία τους και σε ανταπόκριση προς αυτό απαιτείται σοβαρή εναλλακτική.
Το νήμα του ΠΑΣΟΚ, η βαθιά πολιτική αντίληψη και γνώση εκείνων των στελεχών και των δυνάμεων που πρέπει να κληθούν και προτίθενται να συμβάλουν, ο καθορισμός ισχυρού προτάγματος, αποτελούν εχέγγυα για επιτυχή ανατροπή της βουλιμικής κυβέρνησης.
Ο καθορισμός της πολιτικής αντιπαράθεσης σε νέα πεδία, εκεί που είναι τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών, η συμμετοχή δυναμικών κοινωνικών ομάδων σε πολιτικές διαδικασίες, ο ορισμός της νέας «προόδου» πέρα από φθαρμένα και στρεβλά σχήματα, οι καινοτόμες, διακριτές και ριζοσπαστικές προτάσεις πολύ πέρα των επαναλαμβανόμενων, ανούσιων και προβλέψιμων, μπορούν να μας οδηγήσουν σε λύσεις που θα υπερβαίνουν την ισχνότητα, την αμηχανία και την απαξίωση του σημερινού πολιτικού σκηνικού.
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 25-26.10.2025
