Η φράση του αποστόλου Παύλου «όλα τα αντέχω για χάρη των ανθρώπων που αγαπά ο Θεός, για να μπορέσουν κι εκείνοι να βρουν τη σωτηρία που χαρίζει ο Χριστός και να ζήσουν μαζί Του την αληθινή, αιώνια δόξα», με την οποία ολοκληρώθηκε το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα (Β’ Τιμ. 2:1-10), αναδεικνύεται σε μία διαχρονική διακήρυξη αυταπάρνησης, μαρτυρίας και υπεύθυνης κοινωνικής στάσης. Ο Παύλος δεν αναφέρεται μόνο στη δική του πνευματική πορεία, αλλά σε έναν τρόπο ζωής γεμάτο προσφορά, θυσία και αγώνα για χάρη των άλλων.
Γι’ αυτό και η φράση του αποκτά ξεχωριστή δυναμική όταν συνδεθεί με τη μορφή και το μαρτύριο του Αγίου Δημητρίου, του μεγαλομάρτυρα και Πολιούχου της Θεσσαλονίκης, τη μνήμη του οποίου τιμούμε σήμερα.
Ο Άγιος Δημήτριος δεν υπήρξε απλώς ένας πιστός που μαρτύρησε για τον Χριστό. Το μαρτύριό του είχε έντονη κοινωνική διάσταση. Ως νέος, μορφωμένος και αξιωματούχος της ρωμαϊκής πολιτείας, είχε όλες τις προϋποθέσεις για λαμπρή σταδιοδρομία και κοινωνική ανέλιξη. Ωστόσο, επέλεξε να θέσει την αλήθεια του Ευαγγελίου πάνω από κάθε ιδιοτελές όφελος. Σε μία εποχή που κυριαρχούσε η βία και η αλαζονεία της εξουσίας, ο Δημήτριος ύψωσε το ανάστημά του απέναντι στην αδικία, την καταπίεση και την ειδωλολατρία. Η ομολογία του δεν περιορίστηκε στο προσωπικό επίπεδο ήταν δημόσια, κοινωνική, και για αυτό ενοχλητική.
Η στάση του Αγίου μάς υπενθυμίζει πως η χριστιανική πίστη δεν είναι απομάκρυνση από τον κόσμο, αλλά ενεργή και θυσιαστική συμμετοχή σε αυτόν. Ο Δημήτριος υπέμεινε τα πάντα για χάρη των «εκλεκτών» -των ανθρώπων που αγαπά ο Θεός- όχι μόνο για τους συγχρόνους του, αλλά και για κάθε νέα γενιά που διψά για δικαιοσύνη και αλήθεια. Αναδεικνύεται, έτσι, σε πρότυπο κοινωνικού αγωνιστή, που με τη μαρτυρία του δείχνει πως η αληθινή ελευθερία και η σωτηρία περνούν από τον δρόμο του Σταυρού.
Σήμερα, λοιπόν, που οι νέοι συχνά βιώνουν την αδικία, την ανεργία, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την εκμετάλλευση, το παράδειγμα του Αγίου Δημητρίου παραμένει ζωντανό και επίκαιρο. Όπως εκείνος ύψωσε το ανάστημά του απέναντι στην τυραννία της εποχής του, έτσι και οι νέοι καλούνται να αγωνιστούν για την ελευθερία, την ισότητα και τη δικαιοσύνη. Το μαρτύριό του δεν αποτελεί απλώς μία ιστορική ανάμνηση, αλλά μία διαρκή πρόσκληση να αντισταθούμε στην αδιαφορία, να αντέξουμε, να υπομείνουμε και να παλέψουμε για το κοινό καλό.
Η φράση του Αποστόλου Παύλου και το παράδειγμα του Αγίου Δημητρίου μάς δείχνουν ότι η αντοχή και η υπομονή δεν είναι παθητικότητα, αλλά ενεργός στάση ευθύνης. Δεν υπομένουμε για να σωθούμε μόνο εμείς, αλλά για να σωθούν μαζί μας και οι άλλοι. Σ’ αυτή την προοπτική κάθε κοινωνικός αγώνας και κάθε διεκδίκηση ελευθερίας και αξιοπρέπειας, αποκτούν αιώνια αξία. Αγωνιστικότητα δεν σημαίνει μόνο να διεκδικείς δικαιώματα, αλλά και να είσαι έτοιμος να θυσιαστείς για την αλήθεια∙ να στέκεσαι στο πλευρό του αδικημένου και να γίνεσαι η φωνή εκείνων που δεν έχουν.
Γι’ αυτό και δεκαεπτά και πλέον αιώνες μετά το μαρτύριό του, ο Πολιούχος μας Άγιος Δημήτριος παραμένει φάρος ελπίδας και σημείο αναφοράς για κάθε άνθρωπο που επιλέγει τον δρόμο του αγώνα και της θυσίας.
