Γράφει
Μιχάλης Αλεξανδρίδης
Έχω πάθει την πλάκα μου με αυτά που αποκαλύπτονται στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Ειλικρινά, δεν μπορούσα να φανταστώ εν έτει 2025, δεκαπέντε χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης που τόσο μας κόστισε ως χώρα και ως νοικοκυριά, πως θα ζούσαμε αυτά τα πράγματα.
Όχι ότι έλπιζα πως θα είχαμε τελειώσει με κομπίνες, λοβιτούρες, μίζες και ρουσφετολογικές διεκπεραιώσεις. Αλλά όχι σε τέτοια έκταση, τέτοια χρονική διάρκεια, τέτοια ξετσιπωσιά και τέτοιο εύρος συμμετοχής προσώπων.
Έχουμε ξαναγίνει ρεζίλι στην Ευρώπη. Ή για να το πω καλύτερα, έχουμε γίνει τελείως ρεζίλι στους ευρωπαίους εταίρους μας που δικαιολογημένα πλέον μας θεωρούν όλους λαμόγια και αδιόρθωτους.
Εντάξει, παντού υπάρχουν «κόλπα». Και παντού όταν υπάρχουν παραθυράκια, κενά νόμων, ολιγωρία ελεγκτικών μηχανισμών, προχειρότητα στην λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, θα υπάρχουν επιτήδειοι που θα αρπάζουν την ευκαιρία μιας αρπαχτής.
Αλλά όχι τέτοιο πάρτι. Ούτε στην υποσαχάρια Αφρική τόσο πλατιά και βαθιά διαφθορά.
Στην ιστορία του ΟΠΕΚΕΠΕ, συνυπάρχουν όλες μαζί οι παθογένειες της που κατά καιρούς έχουμε αφορίσει στην Ελλάδα. Απληστία, ασυδοσία, κράτος λάφυρο, λαδώματα, μίζες, εξαγορές ψηφοφόρων, απουσία ελέγχων, ατιμωρησία, επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι, υπουργοί ντίλερς συμφερόντων και οτιδήποτε άλλο μπορεί να σκεφτεί κανείς αν προσπαθήσει να περιγράψει μια προκλητικά φαύλη κατάσταση.
Στους επόμενους μήνες και όσο θα ξετυλίγεται το κουβάρι, θα έχουμε την ευκαιρία να γράψουμε διάφορα. Οι αποκαλύψεις προβλέπονται να είναι πολλές και να ξεπεράσουν κάθε ευφάνταστο σεναριογράφο.
Σήμερα, θέλω να σταθώ σε δύο μόνον σημεία του παζλ:
Πρώτον, στο ότι η ελληνική δικαιοσύνη για άλλη μια φορά απέδειξε τις αδυναμίες της. Πολλές οι δημόσιες καταγγελίες για αυτά που συνέβαιναν κι ακόμη περισσότερες εκείνες που απευθύνονταν σε εισαγγελείς για να παραπεμφθούν στα… συρτάρια κάποιων γραφείων.
Δεύτερο, στο ότι είναι απορίας άξιο, πώς και έμειναν μυστικές οι παρακολουθήσεις που έγιναν από την ΕΥΠ και την Ελληνική Αστυνομία ύστερα από αίτημα της Ευρωπαίας εισαγγελέως. Με τέτοια φαυλότητα που ανθεί στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, δεν μπορώ να εξηγήσω πώς δεν ειδοποιήθηκαν τα λαλίστατα λαμόγια να εκτίθενται στους κοριούς.
Και κάτι ακόμη: Φτάνει πια με αυτήν την καραμέλα πως για όλα φταίνε οι διαχρονικές παθογένειες και… οι προηγούμενοι.
Κάνουνε μεγάλο κακό, καθώς αφενός διαμορφώνουν το κλίμα ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει και αφετέρου βάζουν στο ίδιο τσουβάλι τους πάντες, ρίχνοντας νερό στον μύλο των ακραίων ένθεν κακείθεν των συστημικών δυνάμεων.
Για εκείνους που αρέσκονται να κρύβονται πίσω από το «μαζί τα φάγαμε» και το «πάντα έτσι γινόταν», ένα ερώτημα να διατυπώσω: το θέμα δεν είναι αν υπήρχαν και παλιότερα παρατυπίες και λαμογιές, αλλά αν χρόνο με τον χρόνο αυτές περιορίζονται και διορθώνονται ή διογκώνονται και απλώνονται.
********
Έχουν να λένε κάτοικοι, επαγγελματίες, παραθεριστές και τουρίστες για την ανταπόκριση πυροσβεστικής, αστυνομίας και λοιπών υπηρεσιών στη Βουρβουρού, με το που έπιασε φωτιά το υπέροχο και πυκνότατο πευκόδασος που την περιβάλει.
Οχτώ αεροπλάνα, ένα ελικόπτερο, δεκάδες πυροσβέστες με οχήματα ρίχτηκαν ταχύτατα στη μάχη με τις φλόγες. Κι από κοντά οι υπηρεσίες πολιτικής προστασίας (δασικοί. Χωματουργικά μηχανήματα κλπ), οι αστυνομικοί σε ρόλο τροχονόμου να διώχνουν κόσμο και να διευκολύνουν τις δυνάμεις κατάσβεσης. Το σημαντικότερο όλων, ότι είχαν σχέδιο. Ούτε μπερδεύτηκαν μεταξύ τους, ούτε άλλα έλεγε ο ένας κι άλλα έκανε ο άλλος, ούτε χάθηκαν στην μετάφραση.
Γι' αυτό και παρά το δύσβατο του σημείου, την ανυπαρξία αντιπυρικών ζωνών και την δικαιολογημένη ανησυχία για το τι θα συνέβαινε αν γινόταν λαθεμένη επιλογή αντιμετώπισης της φωτιάς (σε ποιο σημείο θα γινόταν ρίψεις, πού θα επιδιώκονταν να κατευθυνθούν οι φλόγες και πού θα στήνονταν η γραμμή άμυνας ανάλογα με την διαμόρφωση του δάσους, την φορά και την ένταση του ανέμου), όλα πήγαν καλά και η ζημιά περιορίστηκε στο ελάχιστο δυνατόν.
Έμαθα επίσης ότι εντυπωσιακή ήταν η διάθεση των πολιτών να βοηθήσουν. Όχι μόνον των οργανωμένων εθελοντικών ομάδων της περιοχής που έσπευσαν στο…μέτωπο, αλλά και δεκάδων απλών ανθρώπων που μπήκαν βάρδια σκοπιάς για να παρακολουθούν εστίες ενδεχόμενης αναζωπύρωσης και να…αποτελειώσουν τα αναμμένα κάρβουνα μετά την αποχώρηση των ιπτάμενων μέσων.
Το μόνο αρνητικό σε όλην την ιστορία, ήταν η καθυστερημένη ενεργοποίηση του λιμενικού. Για αρκετές ώρες τα πυροσβεστικά αεροπλάνα- και το ελικόπτερο- αναγκάζονταν να πηγαίνουν σε μεγάλη απόσταση για να γεμίζουν τις δεξαμενές τους με θαλασσινό νερό, καθώς ο γραφικός κόλπος της Βουρβουρούς, ήταν γεμάτος με βαρκάκια (αυτά που νοικιάζονται με τη μέρα για βόλτες στα γραφικά νησάκια και μπάνιο στις ακτές τους) και…ναυτάκια της ημέρας που χάζευαν τη φωτιά από την ασφάλεια της θάλασσας και τραβούσαν βίντεο και φωτογραφίες για να τις ανεβάζουν στα σόσιαλ.
Φαντάζομαι την απόγνωση και την οργή των πιλότων που αναγκάζονταν να χάνουν κρίσιμο χρόνο για να πηγαίνουν να γεμίζουν αλλού, για να μην κινδυνέψουν οι…ερασιτέχνες οπερατέρ. Η κατάσταση βελτιώθηκε δραστικά, όταν εμφανίστηκε ταχύπλοο του λιμενικού που «καθάρισε» τον κόλπο από τους περίεργους, τους χαβαλέδες ή τους ανυποψίαστους της ζημιάς που έκαναν και έτσι τα εναέρια μπόρεσαν να αυξήσουν τον ρυθμό ρίψεων στα πύρινα μέτωπα.
Το σημειώνω αυτό για να ληφθεί η απαραίτητη πρόνοια σε όλες τις ανάλογες περιοχές, και να καθοδηγούνται τάχιστα βαρκάρηδες και σκαφάτοι, ώστε να μπορούν να διευκολύνονται οι ηρωικοί (πράγματι) πιλότοι των πυροσβεστικών στην δουλειά τους. Καλό θα είναι να σπεύδει αμέσως το λιμενικό και όπου αυτό δεν είναι δυνατόν, να υπάρχει μέριμνα από τον δήμο για τοπικούς που θα επιστρατευτούν άμεσα για να καθαρίζουν την περιοχή και να ανεβοκατεβαίνουν τα εναέρια.
Στη Βουρβουρού το πρόβλημα ήταν μεγάλο, καθώς στην περιοχή λόγω της γραφικότητάς της (κλειστός κόλπος με τον Διάπορο και πολλά μικρότερα νησάκια), έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια δεκάδες- καλά διαβάσετε- δεκάδες επιχειρήσεις που νοικιάζουν βαρκάκια σε επισκέπτες (80 με 100 ευρώ τη μέρα χωρίς προϋπόθεση κατοχής άδειας χειρισμού ταχυπλόου) για να πάρουν την οικογένεια τους και να κάνουν…ημερήσια κρουαζιέρα. Και δεν μιλάμε για εκατό ή διακόσια, αλλά για εξακόσια περίπου βαρκάκια προς ενοικίαση που οργώνουν καθημερινά τα κολπάκια πέριξ της Βουρβουρούς.
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 06.07.2025