Rebranding ή φτιασιδωμένη επιστροφή;

Κι εκεί που ο Τσίπρας είχε καταλήξει στον οδικό χάρτη της επιστροφής του στην κεντρική πολιτική σκηνή με βασικό στίγμα το rebranding, όχημα το βιβλίο του και κεντρικό μήνυμα την στροφή του στη σοσιαλδημοκρατία, ήρθαν οι παλιοί του φίλοι να του χαλάσουν το σενάριο.

Είναι ηλίου φαεινότερο πως ο πρώην πρωθυπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και πρώην ηγέτης της ακτιβιστικής και ασυμβίβαστης ριζοσπαστικής αριστεράς, σχεδίασε με τους μυστικοσυμβούλους του τη… δεύτερη πορεία του προς τη νίκη να τη διεκδικήσει με νέα πολιτική ταυτότητα (σοσιαλδημοκρατία- δημοκρατικός σοσιαλισμός), με νέα συμπεριφορά (όχι ρήξεις και υποσχέσεις για βίαιες ανατροπής αλλά μεταρρυθμίσεις και συμβιβασμοί) και νέο τρόπο λειτουργίας (όχι κόμμα με πολιτικές γραμματείες, κεντρικές επιτροπές, ψηφοφορίες, φράξιες και οργανώσεις, αλλά με ισχυρό αρχηγό και απευθείας επικοινωνία αυτού, με τον λαό). Κάτι σαν Ανδρέας Παπανδρέου δηλαδή, πενήντα χρόνια μετά.

Ο Αλέξης Τσίπρας, δεν βιαζόταν. Ήταν βέβαιος ότι οι εκλογές θα γίνουν την άνοιξη του 2027 και έτσι είχε άπλετο χρόνο να προβάλλει στον κόσμο το νέο προφίλ που φιλοτέχνησε, και ακολούθως να επιλέξει κάποια λίγα φρέσκα πρόσωπα σε κάθε περιφέρεια που θα πάρει μαζί του, ώστε κάπου στο τέλος του ΄26 με αρχές του ’27, να προχωρήσει στην επίσημη ίδρυση του κόμματός του και να κατεβεί στις εκλογές διεκδικώντας το καλύτερο (ένα ποσοστό έστω και οριακά διψήφιο θα του ήταν αρκετό ως εφαλτήριο για τη συνέχεια).

Έχοντας διδαχτεί από το παρελθόν ότι οι… νταβατζήδες- όπως αποκαλούσε τους ιδιοκτήτες των μέσων ενημέρωσης- είναι πολύ σκληροί για να νικηθούν και πολλοί χρήσιμοι ως φίλοι και υποστηρικτές, ασχολήθηκε επισταμένως για να εξασφαλίσει το… μπουστάρισμά τους. Το εξασφάλισε σε πρωτοφανή μάλιστα βαθμό, με αποτέλεσμα κάθε του ανάσα να βρίσκει ανταπόκριση και θετική προβολή από τουλάχιστον τα μισά κανάλια και τις μισές εφημερίδες, εννοείται με άγνωστα ανταλλάγματα.

*Ενώ λοιπόν ο πρώην πρωθυπουργός απολάμβανε την εφαρμογή του σχεδίου επανάκαμψής του, ήρθαν… τα βαρίδια του παρελθόντος του να του χαλάσουν την ηρεμία απειλώντας να θολώσει την νέα εικόνα της… υγιούς παρθενογένεσης που επέλεξε να πλασάρει.

Αναφέρομαι φυσικά στους πρώην συντρόφους του που ζώντας απελπισμένοι στα πέτρινα τελευταία χρόνια (έξι κόμματα έγινε ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα) είδαν φως και σκέφτηκαν ότι αν σκαρφαλώσουν στο φτιασιδωμένο όχημα του πρώην αρχηγού τους, θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν μια θέση προνομίων στην επόμενη πολιτική περίοδο.

*Και καλά όσοι κινήθηκαν μεμονωμένα. Αυτοί στηθήκαν στην ουρά και περιμένουν να εμφανιστεί το όχημα Τσίπρα για να μπουν από την πόρτα ή έστω να σκαρφαλώσουν αλά σκαλομαρία. Αλλά ήρθαν και δύο ολόκληρα κόμματα, η Νέα Αριστερά πλην της μικρής ομάδας Τσακαλώτου και ο ΣΥΡΙΖΑ πλην της τάσης Πολάκη –Παππά να ανακοινώσουν ότι κλείνουν εισιτήρια επιβίβασης.

*Και αν οι της Νέας Αριστεράς έχουν την κατανόησή μου- φυτοζωούν οι άνθρωποι έχοντας χάσει κάθε ελπίδα, αυτοί του μητρικού ΣΥΡΙΖΑ με την επιλογή τους να αυτοκτονήσουν (δεν σημαίνει τίποτα άλλο η απόφαση να περιμένουν την πρωτοβουλία του Τσίπρα και να συμπορευτούν μαζί του), γράφουν νέο κεφάλαιο στην πολιτική ιστορία της χώρας καθώς ουδέποτε έχει εμφανιστεί παρόμοιας αναξιοπρέπειας συμπεριφορά κόμματος.

*Εκείνο ωστόσο που έχει μεγαλύτερη σημασία δεν είναι η επιλογή αύτανδρης προσχώρησής της Νέας Αριστεράς και αυτοδιάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ μόλις ξεκινήσει ο Τσίπρας, αλλά η με αυτόν τον τρόπο ακύρωση του σχεδιασμού του να… αλλάξει προβιά και να εμφανιστεί ως άλλος.

Σε καμιά περίπτωση δεν τον βολεύει τον Αλέξη Τσίπρα αυτή η εξέλιξη. Είναι διαφορετικό το να πήγαιναν κατά μόνας και να είχε την ευχέρεια κάποιους να αξιοποιούσε, κάποιους να περιθωριοποιούσε και άλλους να τους έκλεινε την πόρτα κατάμουτρα και τελείως άλλο, το να προσχωρήσουν δύο κόμματα με τα όργανα, τις διαδικασίες και τις απαιτήσεις εκπροσώπησης τους.

*Και μόνο στην ιδέα να εμφανιστεί με τον Χαρίτση, την Αχτσιόγλου και τον Τζανακόπουλο από τη μια, τον Φάμελλο, την Γεροβασίλη και τον Σπίρτζη από την άλλη, τον πιάνει αλλεργία και ακυρώνει εν τη γενέσει του το εγχείρημα για rebranding . Σε μια τέτοια περίπτωση, δεν θα συζητούσαμε για rebranding αλλά για επανεμφάνιση του Τσίπρα που ζήσαμε και απορρίψαμε -ως ψηφοφόροι- στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις.

Όσο όμως κι αν δεν τον βολεύει αυτή η εξέλιξη, δεν μπορεί να τους κόψει όλους συλλήβδην, γιατί γνωρίζει πως από τη στιγμή που θα κάνει κόμμα, θα χρειαστεί ανθρώπους και μάλιστα ικανούς και αποτελεσματικούς στην πολιτική δουλειά. Πώς λοιπόν να αποκλείσει τους… μπαρουτοκαπνισμένους πρώην συνοδοιπόρους του και πού να βρεθούν οι νέοι, φρέσκοι και με ικανοί να μαζέψουν ψηφαλάκια και να τον εκπροσωπήσουν επάξια σε κάθε εκλογική περιφέρεια;

*Η αδυναμία του Αλέξη Τσίπρα να διαχειριστεί την δύσκολη κατάσταση που του προέκυψε ακυρώνοντας στην πράξη τον σχεδιασμό του, φαίνεται από την σιωπή του που ακολούθησε τις προθέσεις προσχώρησης των δύο προαναφερόμενων κομματικών σχηματισμών.

Ούτε ναι, ούτε όχι, ούτε ίσως, ούτε καν θα δούμε. Μόνον σιωπή. Φαίνεται ότι εκτός από τον Ανδρέα Παπανδρέου, θέλει να μιμηθεί κάπου και τον Κώστα Καραμανλή που είναι ο πρώτος διδάξας της σιωπής.

*Βέβαια ο Τσίπρας, έδωσε άλλη διάσταση στην σιωπή, αφού μπορεί ο ίδιος να μην μιλάει επιμένοντας στον αρχικό του σχεδιασμό να ασχολείται μόνον με την προβολή του βιβλίου με το προσωπικό του αφήγημα, αλλά επέτρεψε στον εκδοτικό του οίκο να κινηθεί νομικά κατά του μέχρι πρότινος μυστικοσυμβούλου και φίλου του Κώστα Βαξεβάνη, ο οποίος αφού κατάφερε και εξασφάλισε το περιεχόμενο του βιβλίου πριν αυτό κυκλοφορήσει (μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία πέραν πάσης αμφισβήτησης) άρχισε να διαρρέει επιλεγμένα αποσπάσματα συνοδεύοντάς τα με κριτικό σχολιασμό.

Η συνέχεια, στα τέλη του μήνα στην παρουσίαση της «Ιθάκης» στην Αθήνα και στις αρχές του Δεκεμβρίου στη Θεσσαλονίκη. Δεν θα πλήξουμε.