Γράφει
Μιχάλης Αλεξανδρίδης
Και πάνω που ήμουν σίγουρος ότι η δικαιοσύνη όχι μόνον δεν είναι τυφλή, αλλά είναι και… «ρατσίστρια», βλέποντας με διαφορετικά «μάτια» τους φτωχούς από τους πλούσιους, τους ισχυρούς από τους ανίσχυρους, τους «έχοντας άκρες» από τους πολλούς που… δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, έρχεται η τελευταία εξέλιξη των δικαστικών εκκρεμοτήτων του Παναγιώτη Ψωμιάδη, να μου γεννήσει την αμφιβολία πως ίσως κάνω λάθος. Για να ακριβολογώ, όχι την αμφιβολία αλλά την ελπίδα, γιατί περί ελπίδας πρόκειται, καθώς πιστεύω βαθιά ότι δεν μπορεί να υπάρχει δημοκρατία χωρίς ισονομία και δικαιοσύνη.
Αναφέρομαι σε δύο δικαστικές υποθέσεις των αδερφών Ψωμιάδη από την εποχή της θητείας τους στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας – ως περιφερειάρχης ο Παναγιώτης κι αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης ο Διονύσης. Η πρώτη αφορούσε προσλήψεις φίλων και συγγενών με το πρόσχημα της παραγωγής έργου και η άλλη- η φοβερότερη- τα περίφημα «45άρια». Τις απευθείας αναθέσεις δεκάδων έργων κάθε μια στο ύψος των 45000 (τόσο ήταν το όριο για απευθείας ανάθεση χωρίς διαγωνισμό), έργων που σύμφωνα με τα δικαστικά ευρήματα είτε δεν έγιναν είτε ήταν τελείως εικονικά και τα οποία πληρώθηκαν χωρίς να υπάρξουν τα απαραίτητα παραδοτέα.
Μην επεκτείνομαι. Είναι γνωστά όλα αυτά. Η «Μακεδονία» χρόνια τώρα έχει αναφερθεί πάμπολλες φορές στα έργα και τις ημέρες του Παναγιώτη Ψωμιάδη στη Νομαρχία και στη συνέχεια την Περιφέρεια. Γι’ αυτά της τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ, η εφημερίδα κι ο αρμόδιος ρεπόρτερ, δέχτηκαν αγωγές και οδηγηθήκαμε ως κατηγορούμενοι στις δικαστικές αίθουσες όπου δικαιωθήκαμε πανηγυρικά.
Μην ευλογούμε τα γένια μας. Απλά τη δουλειά μας κάναμε.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι είκοσι χρόνια τώρα, ο Παναγιώτης Ψωμιάδης και οι συν αυτόν, δεν δικάστηκαν. Η μια αναβολή πίσω από την άλλη με την επίκληση κάθε δυνατής αιτίας, ή ο ορισμός στο πινάκιο με σειρά που δεν υπήρχε περίπτωση να προλάβει να εκδικαστεί την καθορισμένη ημέρα, με αποτέλεσμα να ορίζεται νέα δικάσιμος κοκ.
Τις προάλλες, στις προγραμματισμένες ημερομηνίες για εκδίκαση των δύο υποθέσεων, είχαμε και πάλι μια από τα ίδια. Με την επίκληση επέμβασης ορθοπλαστικής σε ιδιωτική κλινική, ζητήθηκε νέα αναβολή. Με ορατό τον άμεσο κίνδυνο παραγραφής των αδικημάτων τα οποία στοίχησαν αρκετά εκατομμύρια στα δημόσια ταμεία, η έδρα τους έκανε την χάρη αλλά ξεκαθάρισε ότι αυτή θα είναι η τελευταία φορά. Την επόμενη -εντός του Νοεμβρίου- θα δικαστούν ακόμη και ως απόντες.
Ελπίζω κάποτε να ξεκινήσουν και να ολοκληρωθούν οι δίκες. Όχι για να τιμωρηθούν με ποινές φυλάκισης (και να επιβληθούν λόγω ηλικίας και κατάστασης της υγείας, δεν θα εγκλειστούν), ούτε για να επιστραφούν στα δημόσια ταμεία στα χρήματα που έκαναν φτερά (είκοσι χρόνια μετά νομίζω δεν θα βρεθούν περιουσίες στα ονόματα των κατηγορούμενων). Τουλάχιστον όμως για να μπορέσει η δικαιοσύνη να αποδείξει πως δεν έκλεισε το μάτι στον «περιφερειάρχη της καρδιάς μας» προσφέροντάς του το… ακαταδίωκτο- μια άλλης μορφής ασυλία σαν αυτήν που προσφέρει η Βουλή στα μέλη της…
Ελπίζω.
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 25-26.10.2025