Ποιος φοβάται τον Προσωπικό Αριθμό; Του Βασίλη Κοντογουλίδη

Και ενώ η κυβέρνηση μας έλεγε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι στις 5 Σεπτεμβρίου, σε όσους από μας δεν είχαμε κάνει αίτηση θα δινόταν αυτόματα, λίγες μέρες πριν εκπνεύσει η προθεσμία, επέλεξε τη γνώριμη τακτική

Και ενώ η κυβέρνηση μας έλεγε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι στις 5 Σεπτεμβρίου, σε όσους από μας δεν είχαμε κάνει αίτηση για να παραλάβουμε τον Προσωπικό Αριθμό θα δινόταν αυτόματα, λίγες μέρες πριν εκπνεύσει η προθεσμία, επέλεξε τη γνώριμη τακτική της παράτασης δύο μηνών. Γιατί άραγε για ένα τόσο απλό -όπως το παρουσιάζουν- θέμα η κυβέρνηση επιλέγει την όσο το δυνατόν ευρύτερη συναίνεση της κοινωνίας και δεν κάνει αυτό που τονίστηκε από την πρώτη στιγμή, ότι δηλαδή θα δώσει υποχρεωτικά σε όλους τους πολίτες τον Προσωπικό Αριθμό ακόμα και αν δεν έχουν κάνει αίτηση;

Καταρχάς τα στοιχεία δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου γύρισε την πλάτη στην έκκληση του κυβερνητικού αφηγήματος. Μόλις 1.175.000 πολίτες πήραν τον Προσωπικό Αριθμό, δηλαδή το 12% του πληθυσμού της χώρας. Άλλοι από αμέλεια, άλλοι διότι είχαν πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνουν καλοκαιριάτικα, άλλοι διότι διαφωνούν ριζικά και άλλοι διότι είναι διστακτικοί σε κάθε κυβερνητική πρωτοβουλία, είπαν με τη στάση τους «όχι» στον Προσωπικό Αριθμό. Προφανώς και η κυβέρνηση θα είχε πρόβλημα να προχωρήσει στην υποχρεωτικότητα, όταν ένας τόσο μεγάλος αριθμός πολιτών -ο καθένας βέβαια για διαφορετικούς λόγους- δεν παρέλαβε με δική του αίτηση τον Προσωπικό Αριθμό. Και η συναίνεση προφανέστατα παίζει σημαντικό ρόλο στα ζητήματα συνταγματικότητας, που ήδη τίθενται για τον προσωπικό αριθμό. Γι’ αυτό και επέλεξαν αυτό το τρικ της αίτησης, που ισοδυναμεί με συναίνεση. Και τώρα στην ουσία. Θα πει κάποιος καλοπροαίρετα, τι μας πειράζει ένας αριθμός όταν τα πάντα γύρω μας είναι αριθμοί; Αντιστρέφω το ερώτημα με ένα άλλο ερώτημα. Γιατί ενώ όλοι έχουμε έναν και μοναδικό ΑΦΜ, έναν και μοναδικό ΑΜΚΑ, μία και μοναδική ταυτότητα, όλα αυτά δεν αρκούν και χρειάζεται ο Προσωπικός Αριθμός; Η απάντηση είναι εξίσου απλή για τα καθημερινά. Διότι ο Προσωπικός Αριθμός θα είναι το κλειδί για όλα τα υπόλοιπα. Αν έχεις ένα ξεχασμένο πρόστιμο ως οφειλή στην ΑΑΔΕ, ο ΑΦΜ σου δεν επηρεάζει τον ΑΜΚΑ σου, όποτε μπορείς να νοσηλευτείς στο νοσοκομείο ή να συνταγογραφούνται τα φάρμακά σου. Με τον αθώο, όπως τον παρουσιάζει το κυβερνητικό αφήγημα, Προσωπικό Αριθμό, θα κλειδώνει και ο ΑΦΜ και ο ΑΜΚΑ όταν κοκκινίζει ο Προσωπικός Αριθμός. Και εδώ είναι που εγείρονται θέματα συνταγματικότητας, για τα οποία το κράτος θέλει συναίνεση, δηλαδή αίτηση του πολίτη. Για να μας πει αύριο, που θα αγριέψουν τα πράγματα, ότι τα θέλαμε και τα πάθαμε!

Για τα υπόλοιπα θέματα της ηλεκτρονικής σκλαβιάς και μίας νέου τύπου ψηφιακής δικτατορίας, που είναι σε πλήρη εξέλιξη και στον τόπο μας, θα αναφερθώ σε επόμενο άρθρο.

*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 31.08.2025