Ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα και προς το νέο, έτος βλέπουμε τρεις πρωτοβουλίες που φαινομενικά είναι ασύνδετες αλλά πρακτικά προσπαθούν να δώσουν απάντηση σε ένα κεντρικό θέμα με το οποίο δυστυχώς ασχολούμαστε -όλοι, όχι μόνο η κυβέρνηση και η Βουλή, αποσπασματικά. Ποιο είναι αυτό; Το αναπτυξιακό πρότυπο και η οργάνωση της αγοράς εργασίας και της παραγωγής στην χώρα!
Όταν το 40% του εδάφους μας που μπορεί να καλλιεργηθεί είναι ακαλλιέργητο -με αποτέλεσμα να χάνουμε έσοδα από εξαγωγές και να έχουμε έξοδα για εισαγωγές- είναι αυτονόητο ότι πρέπει να βρούμε εργατικό δυναμικό που να ασχοληθεί με τον πρωτογενή τομέα. Όχι μόνο με τα χωράφια αλλά με κτηνοτροφία και αλιεία.
Όταν όμως από τις 80 χιλιάδες που γεννιούνται ελάχιστοι θέλουν να ασχοληθούν με τον πρωτογενή τομέα και αναζητούν ένταξη στην αγορά εργασίας μέσω πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση η εναλλακτική λύση είναι να κάνουμε ευκολότερη την απασχόληση σε αλλοδαπούς που προφανώς αναζητούν μία καλύτερη ζωή από αυτήν που ζουν.
Χωρίς εκπαίδευση και γνώσεις είναι συζητήσιμο αν μπορεί να προκύψει όφελος, αλλά δεν βαριέσαι. Τη δουλειά μας την κάνουμε. Βασιζόμαστε στην επιδότηση και όχι στην οργάνωση και τον προγραμματισμό.
Με 67 χιλιάδες αποφοίτων Λυκείου έχουμε 82 χιλιάδες θέσεις στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Μπορεί το Σύνταγμα να λέει «Όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της, στα κρατικά εκπαιδευτήρια» αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι για κάθε έναν και μία πρέπει να υπάρχει μία θέση Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης προσφερόμενη δωρεάν και μάλιστα δια βίου. Σημαίνει τις προσφερόμενες δωρεάν θέσεις όλοι έχουν δικαίωμα να τις διεκδικήσουν!
Η διαφορά είναι τεράστια και φυσικά πρέπει να ξεκινήσουμε από το Εθνικό Πρόγραμμα για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση -δηλαδή η πολιτεία να δει ποιες ανάγκες έχει η αγορά εργασίας της και ποια είναι η αναπτυξιακή της προοπτική και να χρηματοδοτήσει στην συνέχεια τα ιδρύματα που αναφέρει το Σύνταγμα «Tα ιδρύματα αυτά τελούν υπό την εποπτεία του κράτους, έχουν δικαίωμα να ενισχύονται οικονομικά από αυτό».
Η χρηματοδότηση εδώ δεν σημαίνει να δίνει ότι τους ζητάνε αλλά ότι αυτή -η πολιτεία, εκτιμά ότι συμβαδίζει με το σχέδιό της.
Ξαφνικά π.χ. έχουμε ελάχιστους απόφοιτους διαφόρων Τμημάτων ΑΕΙ στη χώρα. Πλάκα έχουμε. Φυσικά για αναμόρφωση κάθε ΑΕΙ και αλλαγές, ούτε λόγος… Π.χ. στις 3 Νομικές μπήκαν το 2023-24 1.700 και αποφοίτησαν 1.250. Μετά οι νέοι δικηγόροι για 2-3 χρόνια δεν έχουν ούτε μία υπόθεση…
Έτσι το δεύτερο μεγάλο θέμα είναι η αναμόρφωση της Τριτοβάθμιας. Δηλαδή; Να πει το κράτος πόσα και για ποιο σκοπό τα δίνει και το κάθε ΑΕΙ ή και όλα από κοινού να κανονίσει την πορεία του. Πρακτικά να ξέρει για πόσους θα χρηματοδοτηθεί και αν μπορεί να εκπαιδεύσει και άλλους, να ζητήσει χρηματοδότηση από αυτούς και όχι από εμάς!
Είναι δυνατόν όταν λένε οι σχετικοί φορείς ότι έχουμε π.χ. υπερπληθώρα Νομικών, αποφοίτων Πολυτεχνείων (το ΤΕΕ λέει ότι έχουμε επταπλάσιους μηχανικούς), Γιατρών (2.000 πτυχία Ιατρικής τον χρόνο για 1.200 θέσεις ειδικότητας), Διοικητών Επιχειρήσεων και Οργανισμών (3.500 πτυχία τον χρόνο -Διοικητές έχουμε, Επιχειρήσεις και Οργανισμούς δεν έχουμε) να συνεχίζει η σπατάλη;
Το τρίτο μεγάλο θέμα είναι η Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση. Αλλά θα τα πούμε την άλλη εβδομάδα γι’ αυτό.
Καλά Χριστούγεννα!