Από την εποχή του πρώτου κυβερνήτη, του Καποδίστρια, μας βασανίζουν τα ίδια και τα ίδια. Όταν αποφάσισε να γίνει ενιαίος στρατός και να μην πληρώνει τους οπλαρχηγούς με τον αριθμό στρατιωτών, τον έφαγε η μαρμάγκα. Γιατί; Γιατί ο κάθε στρατιώτης μετρούσε πολλές φορές! Όπως τα κατσίκια, τα πρόβατα και άλλα σήμερα στον ΟΠΕΚΕΠΕ!
Τότε, δεν υπήρχε σύστημα καταγραφής. Σήμερα που υπάρχει, η κατάσταση βελτιώθηκε, αλλά κρατάει ακόμη αυτή η κολόνια… Ότι δεν δέχονται να μαρκάρουν τα ζώα οι κτηνοτρόφοι -όπως στην αρχή των ΗΠΑ οι ιδιοκτήτες των ράντσων, δεν το συζητάμε.
Κατά τα άλλα: Διαμαρτύρονται δίκαια για τη διαφορά τιμής από το χωράφι στο ράφι, αλλά δεν θέλουν συνεταιρισμούς! Γιατί; Γιατί τα δικά μου είναι καλύτερα και να μην μπερδευτούν με τα δικά σου που είναι χάλια.
Αν κάνουμε συνεταιρισμό και δεν προσλάβουμε την κόρη, τον γιο μου αλλά τον δικό σου, τη δική σου, άσε καλύτερα! Εμένα ο έμπορος μου δίνει καλά και μαύρα, γιατί είναι καλή η σοδειά μου. Σιγά μη δηλώσω ό,τι πήρα.
Είναι όλοι έτσι; Προφανώς όχι, αλλά είναι αρκετοί έτσι.
Από κοντά το κομματικό σύστημα. Δυστυχώς, η πελατεία και η πατρωνία μας βασανίζει. Δύσκολα γίνονται δεκτές αντικειμενικές διαδικασίες. Τα νέα μέσα που ευτυχώς προσπαθούν διάφορα υπουργεία και οργανισμοί να χρησιμοποιήσουν, αντιμετωπίζονται σαν τη σφραγίδα του 666! Όλα τα δίκτυα πελατεία π.χ. δεν θέλουν ηλεκτρονική ψήφο!
Γιατί; Γιατί δεν θα μπορούν να περιφέρονται έξω από τα τμήματα και να υπόσχονται. Γιατί θα αυξηθεί η συμμετοχή και θα ψηφίσουν και κάποιοι/κάποιες που δεν το θεωρούν κομματικό καθήκον ή καθήκον πατρωνίας να ψηφίσουν. Άλλωστε, για αυτό διαφωνούν τα κόμματα του χαμένου παραδείσου (ΕΣΣΔ) ή όσοι και όσες εκλέχτηκαν λόγω αύξησης της αποχής!
Ας γυρίσουμε στον πρωτογενή τομέα. Με 40% του εδάφους που μπορεί να καλλιεργηθεί να είναι χέρσο, με άρνηση αλλαγής καλλιεργειών και βελτίωση των μέσων δεν υπάρχει ελπίδα. Με την κατάσταση των συνεταιρισμών επίσης δεν υπάρχει ελπίδα.
Φυσικά, λείπουν κίνητρα εγκατάστασης στην υπόλοιπη Ελλάδα -πλην των Μητροπόλεων. Αλλά χωρίς τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση, με την προσδοκία πανεπιστημιακού πτυχίου χαμηλής πλέον απόδοσης (θέσεις 82 χιλιάδες για 58 χιλιάδες απόφοιτους) φυσικά δεν υπάρχει ελπίδα!
Θέλει στρατηγική αναδιάρθρωσης! Μία νέα Ελλάδα! Μόνο που η φύση του ανθρώπου είναι συντηρητική. Πιστεύει ότι αλλαγές θα είναι χειρότερο μέλλον… Αλλά αυτή είναι η δουλειά των κομμάτων και των προσώπων. Να μας πείσουν ότι το μέλλον μετά τις αλλαγές θα είναι καλύτερο!
Μία τελική ερώτηση στους αγρότες στα μπλόκα που εμποδίζουν πτήσεις, μετακινήσεις, πλοία. Αν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές στα σχολεία έκοβαν όλους τους μαθητές και τους άφηναν στην ίδια τάξη, για να καταλάβει η κυβέρνηση και διορθώσει την κατάσταση στα σχολεία και αυξήσει τους μισθούς τους, πώς θα τους φαινόταν;