Τέμπη: Η εκταφή των παιδιών και ο ενταφιασμός του λαϊκισμού

Τα αιτήματα των συγγενών των θυμάτων θα πρέπει να ικανοποιηθούν

Εδώ και σχεδόν δέκα μέρες τα Τέμπη επέστρεψαν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας με αφορμή την απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι ο οποίος έχασε το γιο του στο συγκλονιστικό δυστύχημα. Βεβαίως, για τις 56 οικογένειες που έχασαν τα πιο αγαπημένα τους πρόσωπα το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου 2023 τα Τέμπη δεν πρόκειται να φύγουν ποτέ. Θα επιστρέφουν ξανά και ξανά, θα είναι διαρκώς παρόντα. Γι' αυτό και όποια κρίση διατυπώνεται γύρω από την εξέλιξη αυτής της υπόθεσης δεν αποτελεί κανενός είδους μομφή σε βάρος των συγγενών των θυμάτων. Αυτοί έχουν κάθε δικαίωμα να ζητούν, με κάθε τρόπο, να λάμψει η αλήθεια και να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι του πολύνεκρου δυστυχήματος. Ωστόσο, ορισμένοι εκ των πολιτικών που συντάσσονται στο πλευρό τους έχουν, δυστυχώς, και δεύτερες σκέψεις.

Ο Πάνος Ρούτσι υπέβαλε, έστω και μέσω εξωδίκου, αίτημα ζητώντας την εκταφή του παιδιού του. Το έκανε για να πάρει απαντήσεις σε δύο ερωτήματα: πρώτον, εάν η σορός που του παραδόθηκε ανήκε όντως στον γιο του και, δεύτερον, να διαλευκανθεί η αιτία που οδήγησε το παιδί του στον θάνατο. Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα θα δοθεί με απόλυτη ακρίβεια μέσω του τεστ DNA. Οι απαντήσεις, όμως, στο δεύτερο ερώτημα, στον Ρούτσι, όπως και σε όλους τους υπόλοιπους γονείς και συγγενείς των 57 θυμάτων, δεν μπορεί παρά να δοθεί στο δικαστήριο.



Κατ' αρχάς, ως προς το πρώτο, σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά και αναφέρονται και στη δικογραφία, τεστ DNA είχαν ήδη γίνει, σε κάποιες σορούς μάλιστα, που δεν ήταν εύκολο να αναγνωριστούν, έγιναν δύο και τρεις φορές, πριν από την ταφή τους. Δεν ξέρω για ποιο λόγο ο Παύλος Ρούτσι καθώς και άλλοι συγγενείς θυμάτων, ζητούν να επαναληφθούν τα τεστ DNA. Ούτε ξέρω γιατί αυτά τα αιτήματα υποβάλλονται τώρα, δυόμισι χρόνια μετά το δυστύχημα. Αλλά θα έχουν τους λόγους τους.

Σε ό,τι αφορά το δεύτερο αίτημα, για διενέργεια και τοξικολογικών εξετάσεων προκειμένου να διαπιστωθεί εάν ανιχνεύονται στις σορούς χημικές ουσίες, και δη ξυλόλιο, νομίζω πως κι εδώ η απάντηση θα είναι πιθανότατα καταφατική. Σύμφωνα με την έκθεση του Γενικού Χημείου του Κράτους, αλλά και το πόρισμα του ΕΔΟΑΣΑΑΜ τα οποία περιέχονται επίσης στη δικογραφία, στα συντρίμμια των αμαξοστοιχιών ανιχνεύτηκαν ίχνη ξυλολίου όπως και άλλων ουσιών (έλαια σιλικόνης, αρωματικοί υδρογονάνθρακες κ.λπ.). Άρα θα είναι μάλλον απίθανο αυτές οι ουσίες να μην ανιχνευτούν και στις σορούς, κυρίως των θυμάτων τα οποία βρίσκονταν στα δύο πρώτα βαγόνια. Όμως, αυτό το στοιχείο, από μόνο του, δεν απαντά στο ερώτημα που “καίει” τους συγγενείς των θυμάτων, εάν αυτές οι ουσίες ήταν που προκάλεσαν τον θάνατο των παιδιών τους καθώς δεν έχει διαλευκανθεί ακόμη η προέλευσή τους, ούτε η ποσότητά τους. Σε αυτά τα ερωτήματα θα κληθεί να απαντήσει το δικαστήριο.

Συνεπώς, όσοι έχουν ως μοναδική επιδίωξή τους να λάμψει η αλήθεια και να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι θα πρέπει να προσβλέπουν στην ετυμηγορία της Δικαιοσύνης. Υπάρχουν, όμως και κάποιοι/ες που επιδιώκουν η προδικαστική διαδικασία να κρατήσει σε μάκρος, διότι αυτό τους εξυπηρετεί πολιτικά. Φουσκώνει τα δημοσκοπικά ποσοστά τους, καλύπτοντας συγχρόνως την πολιτική γύμνια τους αφού, εκτός από τα Τέμπη, δεν έχουν τίποτε άλλο να πουν. Στο παιχνίδι αυτό έχουν παρασυρθεί, δυστυχώς, και ορισμένοι συγγενείς θυμάτων, που περιτριγυρίζονται από νομικούς οι οποίοι έχουν κι αυτοί άλλες επιδιώξεις.

Νερό στο μύλο του λαϊκισμού ρίχνουν, όμως, και οι ατυχείς κυβερνητικοί χειρισμοί, και ειδικότερα, οι συχνές δηλώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης Γιώργου Φλωρίδη. Όπως και η άστοχη διαχείριση του αιτήματος του Πάνου Ρούτσι, αλλά και δύο ανάλογων προηγούμενων αιτημάτων, από τις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές οι οποίες κινήθηκαν με δογματισμό. Και μόνο όταν άρχισαν να ξαναγεμίζουν οι πλατείες, αποφάσισαν τότε να κινηθούν με περισσότερη ευελιξία και κατανόηση, αλλά και με δικονομικές ακροβασίες προκειμένου να διορθώσουν το προηγούμενο σφάλμα τους.

Συμπερασματικά, τα αιτήματα των συγγενών των θυμάτων θα πρέπει να ικανοποιηθούν. Όχι γιατί θα εισφέρουν κάτι που δεν περιέχεται στη δικογραφία, αλλά πρωτίστως για λόγους ανθρωπισμού. Συγχρόνως, όμως, το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να καταλάβει ότι η ανάμειξή του στην υπόθεση, είτε δια της επιχειρούμενης συγκάλυψης είτε δια της εργαλειοποίησης δυσχεραίνει αφάνταστα το έργο της απονομής Δικαιοσύνης. Ας το έχουν αυτό υπόψη τους και οι συγγενείς των θυμάτων κι ας διαφυλάξουν τον δύσκολο αγώνα που δίνουν.