Γράφει
Σοφία Χριστοφορίδου
Από την 1η Ιανουαρίου 2025 είναι σε ισχύ το νέο ωράριο φορτοεκφόρτωσης εμπορευμάτων, που ήρθε να αντικαταστήσει το προηγούμενο (επί δημαρχίας Μπουτάρη) που ψηφίστηκε, δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ αλλά ποτέ δεν εφαρμόστηκε. Τι έγινε με το νέο; Προηγήθηκε μακρά διαβούλευση, δημόσιες συζητήσεις και διαμαρτυρίες των εμπόρων που θεώρησαν ότι το ωράριο ήταν πολύ περιοριστικό, θα στραγγάλιζε την αγορά και τους μικρομεσαίους, θα έστελνε τους καταναλωτές στα μεγάλα πολυκαταστήματα εκτός κέντρου, και άλλα τέτοια δραματικά. «Έγινα "κακός", χωρίς λόγο» μου έλεγε πρόσφατα ένας επαγγελματίας που είχε εκφράσει δημόσια τη διαμαρτυρία του. «Αφού το νέο ωράριο δεν ήταν εφικτό να εφαρμοστεί, και σιωπηρδεν εφαρμόστηκε».
Τι προβλέπει το ισχύον ωράριο φορτοεκφορτώσεων; Σε γενικές γραμμές η φορτοεκφόρτωση με μικρά φορτηγά (1,5 τόνου) επιτρέπεται μόνο στο διάστημα 10 το πρωί με 2 το μεσημέρι και με μεσαία φορτηγά (3,5 τόνοι) 10 το πρωί με 12 το μεσημέρι, αποκλειστικά και μόνο στις θέσεις φορτοεκφόρτωσης και μόνο για ένα 20λεπτο.
Το πώς και ποιος θα μετρούσε τον χρόνο στάθμευσης δεν απαντήθηκε ποτέ (εκτός αν υποθέσουμε ότι η δημοτική αστυνομία θα περνούσε συνεχώς από το ίδιο μέρος να τσεκάρει αν το φορτηγό παραμένει στην ίδια θέση επί 20 λεπτά) αλλά αυτό είναι απλώς μια μικρή λεπτομέρεια. Τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας, πλην του 10:00-14:00 έχουν τη δυνατότητα να παρκάρουν ΙΧ (χωρίς να χρειάζεται να πληρώσουν το thesi, δηλαδή ήταν δωρεάν!). Με αυτή τη λογική, που είναι σωστή στη θεωρία, θα υπήρχαν περισσότερες διαθέσιμες θέσεις που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από περισσότερους χρήστες.
Προϋπόθεση για να πετύχει το μέτρο θα ήταν να υπάρχει αυστηρός έλεγχος και οδηγοί που να έχουν πειστεί ότι το νέο ωράριο είναι προς όφελος όλων (ή έστω να έχουν φοβηθεί ότι κινδυνεύουν με πρόστιμο). Προφανώς ο ελεγκτικός μηχανισμός του Δήμου Θεσσαλονίκης δεν θα μπορούσε να ελέγχει ανά πάσα στιγμή και ταυτόχρονα το σύνολο των δρόμων του ιστορικού κέντρου. Όσο για την οδηγική (και αστική) συνείδηση... μια μικρή βόλτα στους δρόμους της πόλης είναι αρκετή για να διαλύσει όποιο ίχνος αισιοδοξίας.
Τα φορτηγά ξεφορτώνουν οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, σε οποιοδήποτε σημείο του δρόμου βολεύει τους οδηγούς. Είναι δε καθημερινό το φαινόμενο το φορτηγό να έχει διπλοπαρκάρει, κλείνοντας ένα ρεύμα κυκλοφορίας, ενώ λίγα μέτρα πιο πέρα υπάρχει θέση φορτοεκφόρτωσης. Προς τι η διαβούλευση, αν ήταν να μην εφαρμοστεί το πρόγραμμα φορτοεκφόρτωσης;
Δεν είναι μόνο οι φορτηγατζήδες που κάνουν ό,τι τους βολεύει. Το ίδιο κάνουν και οι γιωταχήδες, που μπορεί να παρκάρουν όπου βρουν, σε θέση φορτοεκφόρτωσης ή σε θέση μόνιμου κατοίκου, παίζοντας με τις πιθανότητες για πρόστιμο. Ή απλώς διπλοπαρκάρουν «για πέντε λεπτά, αδερφέ».
Υπάρχουν θέσεις στάθμευσης με λευκή διαγράμμιση, που στη συνέχεια βάφτηκαν κίτρινες, αλλά ξέμεινε και λίγο λευκό και δεν ξέρει κανείς τι ισχύει, δρόμοι που είναι μαζεμένες πολλές θέσεις αναπήρων (λες και κάποιος τις έβαλε εκεί για "να βγει από την υποχρέωση"), κι ανάμεσα στις θέσεις φορτοεκφόρτωσης που μένουν άδειες (ή καταλαμβάνονται από ΙΧ), τις θέσεις για μηχανάκια ή τα μηχανάκια που καπαρώνουν θέσεις αυτοκινήτων, βρίσκεις και κάποια θέση με λευκή διαγράμμιση, αλλά... ούπς, έχει μπλε ή πράσινο κάδο ή καταλαμβάνεται από τους υπόγειους κάδους που δεν λειτουργούν. Γενικώς, η κατάσταση με τη στάθμευση είναι «ο θάνατος σου η ζωή μου» και τελικά «όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε».
Τι νόημα έχει όμως να αυστηροποιείται το ρυθμιστικό πλαίσιο αν δεν μπορεί να ελεγχθεί η εφαρμογή του; Καταλήγουμε στο «chaos as usual».
Στο χάος ας προσθέσουμε και τους οδηγούς που σταματάν με αλάρμ όπου θέλουν και για όσο θέλουν, κι αν τολμήσεις να κορνάρεις σου ζητούν και τα ρέστα, το ατέλειωτο διπλοπαρκάρισμα, τους πεζούς που πετάγονται ξαφνικά ή περπατούν στη μέση του δρόμου, τους ντελιβεράδες που περνούν από τα πεζοδρόμια ή κινούνται κόντρα στο ρεύμα και φυσικά τους οδηγούς πατινιών που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους και τη δική μας.
Αλλά όλα τα παραπάνω είναι θέμα παιδείας και κυκλοφοριακής αγωγής και δεν αλλάζουν με μία ρύθμιση και μια κανονιστική απόφαση του Δήμου.