Προσδοκία αντιπολίτευσης έχουμε μόνο από το ΠΑΣΟΚ. Όλοι οι υπόλοιποι, ακροδεξιοί, σταλινικοί, ψεκασμένοι, απατεώνες, θαυμαστές του Πούτιν, υποστηρικτές της Χαμάς, αποτελούν το αναγκαίο κακό της δημοκρατίας. Όταν ο σοφός λαός τους καλέσει να κυβερνήσουν, όπως έκανε το 2015 χορεύοντας στο Σύνταγμα και όπως σίγουρα θα ξανακάνει κάποια στιγμή, θα τους υποστούμε. Μέχρι τότε, οι «Μένουμε Ευρώπη» θα κάνουμε τον σταυρό μας και θα παρακαλούμε τον Θεό να λειτουργεί ομαλά το δικομματικό σύστημα. Αλλά για να λειτουργήσει, πρέπει πρώτα να αποκατασταθεί. Ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο, η ευρωστία του ΠΑΣΟΚ αποτελεί προϋπόθεση Δημοκρατίας.
Για το ΠΑΣΟΚ καθένας μπορεί να γράφει το μακρύ και το κοντό του -και κάπως έτσι πρέπει να θεωρείται και το παρόν σημείωμα. Είναι όμως σαφές ότι όσο δεν πείθει για την ικανότητά του να κυβερνήσει, θα αδυνατεί να καρπωθεί την φθορά της Νέας Δημοκρατίας. Η δεξαμενή που μπορεί να καταστήσει το ΠΑΣΟΚ κοινοβουλευτικά υπολογίσιμο δεν είναι οι «Αυριανιστές». Αυτοί πάνε, τελείωσαν για το ΠΑΣΟΚ από την αρχή κιόλας της κρίσης. ΠΑΣΟΚ ήταν όσο από τους κρουνούς του κρατισμού έτρεχαν πρόωρες συντάξεις, παράλογοι μισθοί στις ΔΕΚΟ, προσλήψεις από το παράθυρο και επιδόματα φαξ. Μόλις το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τις ευθύνες του απέναντι στην πατρίδα, πέρασαν απέναντι, φίλησαν το χέρι του Τσίπρα και όλοι μαζί πετούσαν πέτρες στη τζαμαρία. Εκεί ανήκουν πλέον. Ζωή μπορεί να ψηφίσουν, Βαρουφάκη μπορεί να ψηφίσουν, Πολάκη μπορεί να ψηφίσουν, Λαφαζάνη μπορεί να ψηφίσουν, ΠΑΣΟΚ δεν ψηφίζουν ούτε τύφλα στο μεθύσι. Συνεπώς, όποιοι μέσα στο ΠΑΣΟΚ τούς περιλαμβάνουν στον εκλογικό σχεδιασμό, θα ήταν ιδανικοί ακροατές για τα παραμύθια της Σεχραζάτ αλλά γι’ αυτή τη δουλειά δεν κάνουν. Ακόμη και αν μπορούσε το ΠΑΣΟΚ να προσελκύσει αυτό τον κόσμο, δεν θα έπρεπε καν να το σκεφτεί. Η ιστορική περιουσία του ΠΑΣΟΚ δεν είναι η αμφίβολη δεκαετία του ’80. Είναι το εγχείρημα του εκσυγχρονισμού και η στάση του μέσα στην κρίση. Μάτωσε, έφτασε στο χείλος της πολιτικής εξαφάνισης αλλά ξεσκαρτάρισε. Ξαναμαζεύοντας τη σκαρταδούρα, θα αλλοιώσει τον χαρακτήρα του και θα ξοδέψει την πολιτική περιουσία.
Ακόμα και εάν δεχτούμε ότι η αξιοπρέπεια στην πολιτική είναι για ρομαντικούς, άρα το ΠΑΣΟΚ μπορεί χωρίς τύψεις συνειδήσεως να ξεχάσει ποιοι έστηναν επεισόδια κατά στελεχών του και ποιοι υποστήριξαν την παραπομπή στελεχών του για την σκευωρία της Νοβάρτις, η ιστορική φυσιογνωμία του κόμματος απαγορεύει τον συγχρωτισμό με τον εκείθεν αυτού κόσμο. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να έχει λόγο ύπαρξης μόνο εάν συνεχίσει να υπηρετεί τις αξίες του κοινοβουλευτισμού, της δημοκρατίας και της λογικής. Του έκανε πολύ μεγάλη ζημιά η συμμετοχή στον πρωτογονισμό με τον οποίο η αντιπολίτευση χειρίστηκε την «υπόθεση των Τεμπών». Οι ψηφοφόροι και οι δυνητικοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ δεν πιστεύουν στα τολουόλια, στα μπαζώματα, στους άγνωστους 58 νεκρούς, στα εξαφανισμένα βαγόνια, στο «μπάζωμα της αλήθειας» και στους κατευθυνόμενους δικαστές. Ακόμη χειρότερα, του έκανε ζημιά η εντύπωση που έδωσε, ότι σε αυτό τον παραλογισμό δεν σύρθηκε από λάθος εκτίμηση αλλά για να δείξει καλή συμπεριφορά στους ολιγάρχες που ιδιοτελώς ανέδειξαν και συντήρησαν αυτή την ιστορία. Εκείνοι που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία αλλά ενοχλούνται από τις παρακολουθήσεις, τις απευθείας αναθέσεις, το κύκλωμα του ΟΠΕΚΕΠΕ και τα άλλα «κατορθώματα» της κυβέρνησης, θα μετακινηθούν προς το ΠΑΣΟΚ μόνο εάν δουν ότι αυτό διαθέτει πρόγραμμα και κυβερνητική επάρκεια. Όσο δεν την βλέπουν, θα παραμείνουν εκεί όπου βρίσκονται σήμερα. Με βαριά καρδιά; Με βαριά καρδιά αλλά οι ψήφοι δεν συνοδεύονται από εκθέσεις ιδεών ούτε από ψυχογραφήματα.
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 27.07.2025