Πρωινός καφές με τον Άγι Παπαδόπουλο (βίντεο)

Ο σημερινός καλεσμένος του «πρωινού καφέ» έχει τρεις ιδιότητες. Ο Άγις Παπαδόπουλος είναι εδώ και σχεδόν 30 χρόνια καθηγητής στο Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του ΑΠΘ, από το 2019 κατέχει τη θέση του προέδρου της ΕΥΑΘ και από το φετινό Ιούλιο είναι πρόεδρος του Ελληνογερμανικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου.

Ο ίδιος αισθάνεται πρώτα και κύρια καθηγητής και αυτό που τον ικανοποιεί είναι να βλέπει στο δρόμο παλιούς του φοιτητές που να τον ευχαριστούν για αυτά που έμαθαν μαζί του.

Στον «πρωινό καφέ» μιλήσαμε για τα παιδικά του χρόνια στο Άαχεν της Γερμανίας και στη Θεσσαλονίκη, για την αγάπη του στις καταδύσεις και την ΑΕΚ, για το νερό από τη βρύση που πίνει
άφοβα στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη, αλλά και για τα ενεργειακά θέματα που είναι εσχάτως τόσο επίκαιρα και στην Ελλάδα.

Πίνετε πρωινό καφέ;
Πάντα.

Πότε, πού και τι είδους είναι;

Ξεκινάμε με μία ή δύο κούπες καφέ στις 6.30 το πρωί, όπου βλέπω τα νέα και τις ειδήσεις και μετά στο γραφείο κατά διαστήματα με κάποιον εσπρέσο.

Τι αποτελεί για εσάς εκείνη η στιγμή;

Η πιο απολαυστική στιγμή της ημέρας. Έχει ηρεμία στο σπίτι, μπορούμε να δούμε τους τίτλους των ειδήσεων και τα email μας.

Ωραία στιγμή. Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1966.

Σωστά, μεγάλωσα δίπλα στο παλιό γερμανικό σχολείο, αλλά πριν από αυτό είχα ζήσει στη Γερμανία κάποια χρόνια, όταν ο πατέρας μου έκανε το διδακτορικό του. Εκεί πήγα δημοτικό σχολείο, στο καθολικό δημοτικό σχολείο του Άαχεν, στη Luisenstrasse.

Γονείς;

Ο πατέρας μου πολιτικός μηχανικός και από το ‘74 καθηγητής του Πολυτεχνείου. Η μητέρα μου από τη στιγμή που γεννήθηκα εγώ έπαψε να δουλεύει και μεγάλωσε την αδερφή μου και εμένα. Μια πολύ φιλελεύθερη οικογένεια, με βαθιά προσήλωση στην αξία της δουλειάς και της προσπάθειας.

Ποια είναι η πρώτη εικόνα ζωής που σάς έρχεται στο μυαλό;

Το δημοτικό σχολείο στη Γερμανία. Από την πρώτη τάξη.

Από τη Θεσσαλονίκη;

Στη Θεσσαλονίκη επιστρέψαμε το 1974 και μείναμε επί της Βασιλίσσης Όλγας. Τότε ήταν δίπλα το 29 ο δημοτικό και μια μεγάλη αλάνα. Θυμάμαι τα παγωτά το καλοκαίρι, τα ελάχιστα
αυτοκίνητα, το Λούνα Παρκ της Σαλαμίνας που ακόμα λειτουργούσε. Αυτές είναι οι πρώτες εικόνες που θυμάμαι.

Πήγατε στο Γερμανικό σχολείο της Θεσσαλονίκης. Τι πήρατε εκεί;

Νομίζω ότι το γερμανικό - και το ξέρετε και εσείς άλλωστε - ήταν ένα φιλελεύθερο, αλλά συγκροτημένο σχολείο την εποχή εκείνη και νομίζω ότι έτσι παραμένει ακόμη. Με μια συγκρότηση και μια μεθοδολογία στη δουλειά, αλλά ταυτόχρονα και με ανοιχτό μυαλό στο να θέτει κανείς ερωτήματα και να ζητά και να παίρνει
απαντήσεις, κάτι που δεν ήταν αυτονόητο στο εκπαιδευτικό σύστημα στα τέλη του ‘70 στην Ελλάδα.

Για να κλείσουμε το κεφάλαιο της Γερμανίας: οι Γερμανοί του τότε με το σήμερα διαφέρουν;

Πάρα πολύ. Η Γερμανία και του ‘70 και του ‘80 νομίζω ότι δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή, η γερμανική κοινωνία έχει αλλάξει πάρα πολύ, είναι σαφώς πιο ανοιχτή και σαφώς πιο πολύχρωμη,
εξακολουθεί προφανώς να έχει κάποια χαρακτηριστικά, που είχε πάντα, αλλά έχει αλλάξει πάρα πολύ. Είναι μια πολύ πιο διεθνοποιημένη και ανοιχτή κοινωνία.

Πως θα χαρακτηρίζατε τον Άγι Παπαδόπουλο ως πιτσιρικά; Τι κάνατε ευχάριστα;

Διάβαζα. Μου άρεσε πάρα πολύ να διαβάζω. Κυρίως εξωσχολικά.

Γιατί σπουδάσατε μηχανολόγος μηχανικός; Ήταν το μήλο κάτω από τη μηλιά;

Έπεσα παραδίπλα (γελάει). Ήταν η δεύτερη επιλογή μου, γιατί η αλήθεια ήταν ότι ήθελα να σπουδάσω και να πάω στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό, που μου άρεσε σαφώς περισσότερο, αλλά μετά από ώριμη σκέψη και συμβουλές φίλων και συγγενών που μου έλεγαν ότι είναι πάρα πολύ ωραίες σπουδές, αλλά πολύ δύσκολο το επάγγελμα, επέλεξα τελικά τη δεύτερη επιλογή. Μια επιλογή που είχε να κάνει με τα αυτοκίνητα, που για τη γενιά μου ήταν κάτι πολύ χαρακτηριστικό. Και έτσι αποφάσισα να γίνω μηχανολόγος.

Σπουδάσατε μηχανολόγος μηχανικός εδώ που βρισκόμαστε τώρα. Πώς ήταν εκείνα τα χρόνια η φοιτητική ζωή; Μιλάμε για το 1984 και λίγο μετά.

Αν κάτι χαρακτήριζε τη δεκαετία του 80 ήταν μια αισιοδοξία ότι τα πράγματα εξ ορισμού θα πάνε καλά έως καλύτερα.

Που δεν υπάρχει σήμερα.

Οι φοιτητές μας σήμερα είναι σαφώς πιο πιεσμένοι και αγχωμένοι. Και όχι παράλογα. Τα χρόνια εκείνα υπήρχε η διάχυτη βεβαιότητα ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα και ότι το μέλλον μάς ανήκει.

Και γιατί στη συνέχεια επιλέξατε το θέμα της εξοικονόμησης ενέργειας και της προστασίας του περιβάλλοντος ως μεταπτυχιακό στην Αγγλία;

Γιατί το βρήκα πάρα πολύ ενδιαφέρον και διότι είχα την πεποίθηση ότι είναι κάτι το οποίο μπορεί να κάνει έναν καλύτερο κόσμο, με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και την εξοικονόμηση ενέργειας που ήταν τότε στην αιχμή της τεχνολογίας και ήταν
και καινούργια πράγματα. Τα βρήκα λοιπόν, πάρα πολύ ενδιαφέροντα και ότι ξέφευγαν από το πολύ στενό μηχανολογικό πλαίσιο της εποχής εκείνης.

Πώς ήταν τα χρόνια στο βρετανικό Cranfield;

Ένας υπέροχος τόπος, 50 μίλια βόρεια από το Λονδίνο, ένα κάμπους με μόνο μεταπτυχιακά τμήματα στη μέση των λιβαδιών και κάποια ερευνητικά κέντρα. Ήταν ένας από τους πιο ήρεμους και ευτυχείς χρόνους της ζωής μου.

Από το 1998 είστε καθηγητής ενεργειακών συστημάτων στο Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του ΑΠΘ και από το 2013
Διευθυντής του Εργαστηρίου Κατασκευής Συσκευών Διεργασιών. Τι σας έδωσαν όλα αυτά σε επίπεδο επιστημονικό;

Δουλέψαμε πολύ με τους συνεργάτες μου και με την ομάδα με την οποία δημιουργήσαμε το Εργαστήριο σε θέματα κυρίως αξιοποίησης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και εξοικονόμησης ενέργειας στον τομέα των κτηρίων. Μού έδωσαν
χαρά πράγματα που μελετήσαμε θεωρητικά και πειραματικά να τα δούμε να γίνονται στην πράξη, σχεδιάσαμε προϊόντα που παράγονται, κάναμε και μελετήσαμε κτίρια που κτίζονται και αυτό είναι μια μεγάλη ικανοποίηση. Αν κάποιος μού έλεγε το
2000 ότι το 2025 θα έχουμε το 40% της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ στην Ελλάδα θα τού έλεγα «αποκλείεται». Το κάναμε -και αυτό είναι για αυτούς που πιστεύουν σε αυτό- πολύ
σημαντικό. Και φυσικά αυτά τα 27 με 28 χρόνια η επαφή μου με τους φοιτητές είναι το σημαντικότερο κομμάτι της δουλειάς ενός
καθηγητή. Το να μπαίνεις σε μια αίθουσα και να έχεις νέα παιδιά που να έχουν ερωτήσεις και απορίες και να θέλουν να καταλάβουν τον κόσμο καλύτερα, είναι από τα πράγματα που κάνουν τη δουλειά μας τόσο ενδιαφέρουσα.

Πώς ήταν οι φοιτητές στα χρόνια σας και πώς είναι σήμερα;

Νομίζω ότι οι φοιτητές τα τελευταία 10 με 15 χρόνια είναι πιο συνειδητοποιημένοι από ό,τι ήμασταν εμείς πριν από 35 και 40 χρόνια. Προφανώς γιατί μπαίνουν και σε ένα πολύ πιο δύσκολο και ανταγωνιστικό επαγγελματικό περιβάλλον. Έρχονται από το σχολείο με περισσότερες γνώσεις από ό,τι εμείς. Για παράδειγμα κάνουν πολύ περισσότερα μαθηματικά και φυσική από ό,τι εμείς. Από την άλλη έχει υποβαθμιστεί το επίπεδο της γλώσσας, τα ελληνικά τους δεν είναι τόσο καλά και ενδεχομένως επειδή
τούς φορτώνουν και στο σχολείο και εμείς στο πανεπιστήμιο με πολλή γνώση, δεν έχουν το χρόνο να αναπτύξουν τόσο πολύ την κριτική σκέψη και την πρωτοβουλία όπως εμείς. Αλλά σαφέστατα οι τρέχουσες γενιές φοιτητών έχουν πολύ περισσότερα εφόδια απ’ ό,τι είχε οποιαδήποτε άλλη γενιά στο παρελθόν ως προς τη γνώση.

Έχετε συνεργαστεί και με άλλα πανεπιστήμια. Βλέπω επισκέπτης καθηγητής από το 2015 στο Technische Universität Hamburg στη Γερμανία, επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου το 2012 και το 2013 και στο Distinguished International Scholar Visitor στο University of New South Wales στο Σίδνεϋ το 2017. Ποιες οι διαφορές με τα δικά μας;

Υπάρχουν σημαντικές διαφορές. Η βασική διαφορά είναι ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο -και μιλάω για τις σχολές με μεγάλο αριθμό φοιτητών όπως οι δικές μας- δε δίνει τόσο πολύ τη
δυνατότητα της προσωπικής σχέσης με τους φοιτητές.

Δεύτερον, επειδή δεν υπάρχουν οι «κόφτες» που έχει το γερμανικό πανεπιστήμιο, δεν γίνεται το «κοσκίνισμα» μέσα στις σπουδές. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι καλοί φοιτητές, που αποτελούν το 20%, να είναι εξαιρετικοί, αλλά πρέπει και οι ίδιοι να το επιδιώξουν. Το 40%, που είναι στο μέσο όρο, θεωρούνται καλοί, όμως το θέμα είναι -και αυτό φαίνεται στους αιώνιους ή λιμνάζοντες φοιτητές- ότι έχεις έναν αριθμό φοιτητών οι οποίοι ενδεχομένως δεν ήθελαν στην πραγματικότητα να περάσουν στη συγκεκριμένη
σχολή.

Επίσης στα πρώτα δύο χρόνια του Πολυτεχνείου, όπου τα μαθήματα είναι δύσκολα, οι φοιτητές δε βρίσκουν τον ρυθμό τους και έτσι απομακρύνονται από τις σπουδές. Αυτό είναι ένα
θέμα που προσπαθούμε να διορθώσουμε τα τελευταία χρόνια, εισάγοντας το θεσμό του συμβούλου ή του μέντορα των φοιτητών. Που θα πιάσει τον φοιτητή, ο οποίος τα πρώτα χρόνια είναι λίγο χαμένος, για να του λύσει το πρόβλημα που έχει.

Το τρίτο πρόβλημα που έχουμε είναι αντικειμενικό και έχει να κάνει με το ότι το ΑΠΘ ασφυκτιά και ότι μάς λείπουν εργαστηριακές υποδομές. Ειδικά στις Πολυτεχνικές Σχολές αυτό
είναι ένα πολύ δύσκολο θέμα, για το οποίο δεν βλέπω εύκολη γιατρειά, αλλά προσπαθούμε όσο μπορούμε να το αντισταθμίσουμε.

Είναι της μόδας ακόμα το Πολυτεχνείο;

Ναι, νομίζω ότι ένας από τους λόγους που είμαστε καλά ως Τμήμα και ως Σχολή είναι ότι εξακολουθούμε να προσελκύουμε πολλά από τα καλύτερα μυαλά των παιδιών που τελειώνουν το
σχολείο.

Είναι μια διεθνής τάση αυτό;

Νομίζω ότι είναι μια γενικότερη τάση. Το βλέπει κανείς στη Γερμανία και στη Γαλλία.

Δραστηριοποιείστε ερευνητικά στα πεδία που αφορούν στην ενεργειακή αποδοτικότητα και τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, το ενεργειακό και περιβαλλοντικό σχεδιασμό κτιρίων και τις αγορές ενέργειας και τις οικονομικές και πολιτικές διαστάσεις των ενεργειακών πολιτικών. Πόσο κρίσιμα είναι όλα αυτά;

Απολύτως κρίσιμα και δυστυχώς προσπαθούμε ενίοτε να πετύχουμε και αντιφατικούς μεταξύ τους στόχους. Θέμα πρώτο: η κλιματική αλλαγή. Αν δεν απανθρακοποιήσουμε τη λειτουργία μας, ο πλανήτης καίγεται. Αυτό πλέον νομίζω ότι ελάχιστοι το αμφισβητούν, δυστυχώς μεταξύ αυτών και ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Άρα, πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που
λειτουργούμε. Από την άλλη χρειαζόμαστε όλο και περισσότερες ποσότητες ενέργειας, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την τεχνητή νοημοσύνη, που είναι η μεγαλύτερη ενεργειακή
καταβόθρα που έχει προκύψει. Επίσης έχουμε έναν πληθυσμό στη γη που έχει αυξηθεί πολύ και υπάρχει και μια πολύ σημαντική άνοδος στο βιοτικό επίπεδο χωρών, όπως η Ινδία, η Κίνα, αλλά
και οι χώρες της Αφρικής που ζητούν περισσότερη ενέργεια. Άρα, το στοίχημα παγκοσμίως είναι να μπορέσουμε να καλύψουμε τη ζήτηση για ενέργεια, που είναι συνώνυμη με την οικονομική ανάπτυξη, με έναν τρόπο που να μην καταστρέψουμε ό,τι έχει
απομείνει από το περιβάλλον.

Ειδικότερα για την Ευρώπη έχουμε και τα πρόσθετα προβλήματα της εξάρτησης από ενεργειακές εισαγωγές και γεωπολιτικά βλέπουμε τα τελευταία χρόνια τι σημαίνει αυτό. Επίσης έχουμε το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας, δηλαδή το γεγονός ότι η Ευρώπη έχει αποβιομηχανιστεί σε ό,τι αφορά στη βαριά βιομηχανία, έχει να κάνει και με το υψηλό ενεργειακό κόστος.

Εδώ βλέπει κανείς ότι υπάρχει μια σύγκρουση απόψεων: από τη μια θέλουμε να πάμε προς την κατεύθυνση της κλιματικής ουδετερότητας, που είναι επίσημα διακηρυγμένος στόχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενόψει του 2050 και από την άλλη θέλουμε να σώσουμε τη βιομηχανία. Και ως γνωστόν ο τετραγωνισμός του κύκλου είναι δύσκολος (γελάει).

Η ενέργεια συζητήθηκε πολύ τις τελευταίες ημέρες στη χώρα μας. Πως κρίνετε όλες αυτές τις συμφωνίες;

Προφανώς πολύ θετικές για τη χώρα και έχει μεγάλη σημασία σε επίπεδο γεωπολιτικό να μπει η Ελλάδα στο χάρτη. Όπως είπα και πριν έχουμε σημειώσει πολύ μεγάλη πρόοδο στο επίπεδο των
Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και δε θα μας πείραζε καθόλου να έχουμε και κάποια κοιτάσματα φυσικού αερίου, στα οποία θα μπορούσαμε να έχουμε πρόσβαση, τα οποία θα μας επέτρεπαν να είμαστε οικονομικά και ενεργειακά ανεξάρτητοι.

Ποια είναι η τάση στα ενεργειακά σε γεωστρατηγικό επίπεδο;

Σίγουρα συζητάμε για Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας -αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι στο 42 με 44% της ηλεκτροπαραγωγής- και για πυρηνική ενέργεια που επανέρχεται στο προσκήνιο.

Εδώ είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Κίνας. Αυτή τη στιγμή έχει τις περισσότερες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας στον
κόσμο, τις χρησιμοποιεί, φτιάχνει τα περισσότερα πυρηνικά εργοστάσια, γιατί χρειάζεται ατελείωτες ποσότητες ενέργειας και προσπαθεί να τα καλύψει όλα. Άρα, είμαστε σε μια φάση που αναπτύσσονται περίπου όλες μορφές ενέργειας, οι ανανεώσιμες
προφανώς πιο εντυπωσιακά και σε μια φάση που δίνεται μεγαλύτερη σημασία από ποτέ στην ορθολογική χρήση για την εξοικονόμηση ενέργειας. Γενικά το μεγάλο ζητούμενο είναι να
μπορεί κανείς να πετυχαίνει το ίδιο αποτέλεσμα με λιγότερη ενέργεια και σε αυτό είναι κάτι το οποίο βοηθά πάρα πολύ και η εξέλιξη στον τομέα της πληροφορικής και στον τομέα των ηλεκτρονικών.

Γενικά υπάρχει πολύ έντονη κινητικότητα στο χώρο. Σε επίπεδο νοικοκυριού; Τι είναι κρίσιμο;

Καταρχήν η εξυπηρέτηση των κυρίων κατοικιών. Μεσοπρόθεσμα η τάση είναι σαφέστατα στον εξηλεκτρισμό, δηλαδή να πάμε από τους λέβητες πετρελαίου και αερίου σε αντλίες θερμότητας, γιατί
είναι πιο αποδοτικές και πολύ πιο φιλικές προς το περιβάλλον. Η τάση επίσης είναι να γίνονται πιο αποδοτικά τα κτίρια, με θερμομόνωση, κουφώματα και όλα τα σχετικά.

Και βέβαια η τάση είναι να πάμε και σε πιο έξυπνες συσκευές. Από ψυγεία και πλυντήρια μέχρι οτιδήποτε. Συσκευές που θα εξοικονομούν και οι οποίες θα μπορούν να αξιοποιούν τις διαφορετικές τιμές του ρεύματος σε διαφορετικές ώρες του 24ωρου. 

Από το 2022 είστε μέλος του ΔΣ του Ελληνογερμανικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου και από τον Ιούλιο πρόεδρος. Ποιο είναι το σημερινό αποτύπωμα των ελληνογερμανικών σχέσεων;

Η Γερμανία είναι για την Ελλάδα ο δεύτερος μεγαλύτερος οικονομικός εταίρος ως προς τις εξαγωγές και ο πρώτος ή δεύτερος -ανάλογα με τη χρονιά- ως προς τις εισαγωγές. Οι γερμανικές επιχειρήσεις ακόμα και στα χρόνια της ύφεσης
πραγματοποίησαν και πραγματοποιούν σημαντικές επενδύσεις στην Ελλάδα που μεταφράζονται σε θέσεις εργασίας, ενώ αντίστροφα υπάρχουν πολλές αξιόλογες ελληνικές επιχειρήσεις που εξάγουν στη Γερμανία, έχουν θυγατρικές στη Γερμανία και
δραστηριοποιούνται εκεί.

Επομένως οι ελληνογερμανικές οικονομικές σχέσεις έχουν
μεγάλο βάθος και ιστορική διαδρομή, είναι σε πάρα πολύ υψηλό επίπεδο και το Ελληνογερμανικό Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο έχει ως στόχο να τις πάει ένα βήμα πιο πέρα.

Πόσες επιχειρήσεις είναι μέλη σας;

Περίπου 900, που είναι ελληνικές και γερμανικές επιχειρήσεις που έχουν έδρα στην Ελλάδα ή και στη Γερμανία και δραστηριοποιούνται εδώ.

Είναι εύκολες οι ελληνογερμανικές οικονομικές συναλλαγές σε περιόδους υποχώρησης της βαρύτητας της οικονομίας της Γερμανίας;

Η Ελλάδα για τη Γερμανία είναι μια σχετική μικρή αγορά, δεν είμαστε Κίνα. Αλλά είμαστε μια αρκετά ενδιαφέρουσα αγορά ως προς την αγοραστική της δύναμη και ως προς τα χαρακτηριστικά της οικονομίας μας.

Γιατί;

Γιατί είμαστε προφανώς Ευρώπη, γιατί υπάρχει αυτό το ιστορικό υπόβαθρο των σχέσεων και άρα οι γερμανικές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται σχετικά εύκολα στην Ελλάδα και με μικρό ρίσκο και αυτό τους ενδιαφέρει, αλλά και γιατί υπάρχουν
ήδη σημαντικές διμερείς σχέσεις, οπότε αυτές ενισχύονται πιο εύκολα.

Στη δεκαετία της μεγάλης ύφεσης οι ελληνικές επιχειρήσεις που
δραστηριοποιούνται στη Γερμανία πέρασαν δύσκολες μέρες. Και για λόγους φήμης, αλλά και για λόγους ουσίας. Νομίζω όμως ότι τώρα ανακάμψαμε και ότι έχουμε μια σημαντική δραστηριοποίηση των ελληνικών επιχειρήσεων στη
Γερμανία. Το γεγονός ότι γίνονται ενδοκοινοτικές συναλλαγές προφανώς και διευκολύνει πολύ και τις δύο πλευρές. Επομένως είναι ένα επίπεδο σχέσεων που είναι πολύ καλό, αλλά έχει ακόμα περιθώρια βελτίωσης.

Από τον Αύγουστο του 2019 είστε Πρόεδρος του ΔΣ της ΕΥΑΘ Α.Ε. Πως ήταν η εμπειρία μέχρι στιγμής; Με πολύ νερό; Υγρή;
(Γελάει).

Η ΕΥΑΘ έχει γίνει για μένα ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο της ζωής μου, γιατί εξήμισι χρόνια δεν είναι και λίγο χρονικό διάστημα, αλλά και γιατί μου δόθηκε η δυνατότητα και η ευκαιρία κάποια από τα πράγματα που τόσα χρόνια τα
κοιτάμε ερευνητικά και θεωρητικά να τα δούμε και στην πράξη. Βέβαια η διοίκηση ενός μεγάλου οργανισμού έχει τις δικές της προκλήσεις και τη δική της γοητεία. Νομίζω ότι συνολικά είναι μια θετική εμπειρία, γιατί έχουν γίνει αρκετά πράγματα
τα τελευταία χρόνια στην εταιρεία. Δεν ακουγόμαστε πολύ και μια εταιρεία που λειτουργεί υποδομές όσο λιγότερο ακούγεται τόσο καλύτερα, γιατί συνήθως ακούγεσαι όταν υπάρχει κάποιο 
πρόβλημα. Είμαστε το τελευταίο διάστημα σε μία φάση μετασχηματισμού της εταιρείας, η οποία ήταν παλιότερα ένας κλασικός δημόσιος οργανισμός, ενώ τώρα είναι πλέον μια σύγχρονη επιχείρηση.

Πόσο ποσοστό έχει το δημόσιο αυτή τη στιγμή;

75% και πρόκειται να μειωθεί κατά ακόμη 5% για να έχουμε τη διασπορά που χρειάζεται το Χρηματιστήριο. Για μένα λοιπόν, ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία και σαφώς θετική.

Πόσο κοντινό είναι το πρόβλημα της λειψυδρίας; Είδαμε ότι συζητήθηκε και σε κυβερνητικό επίπεδο και για την Αθήνα αλλά
και για τη Θεσσαλονίκη.

Στη Θεσσαλονίκη δε διατρέχουμε κίνδυνο. Φέτος την άνοιξη αναθέσαμε σε ειδικούς να κάνουν μια υδρολογική μελέτη για να δούμε ποιες είναι οι προοπτικές μας μεσοπρόθεσμα. Θυμίζω ότι η
Θεσσαλονίκη υδρεύεται κατά 2/3 από τον Αλιάκμονα που πηγάζει από το Βίτσι στη Δυτική Μακεδονία και κατά το 1/3 από την Αραβησσό.

Υπάρχει ένα θέμα μείωσης των βροχοπτώσεων και των χιονοπτώσεων, αλλά όχι σε ανησυχητικό βαθμό. Το μήνυμα λοιπόν, είναι ότι «δεν ανησυχούμε, αλλά δεν εφησυχάζουμε κιόλας». Παρόλα αυτά κάνουμε έργα, κάνουμε μελέτες και
κάνουμε προσπάθειες να βελτιωθεί η κατάσταση, να μειωθούν οι απώλειες και να αξιοποιήσουμε άλλες πηγές νερού.

Η ΕΥΑΘ θα αναλάβει και τη Χαλκιδική, έτσι;

Ανακοινώθηκε τις προάλλες από τον πρωθυπουργό αυτό και λέχθηκε και τη Δευτέρα στη Βουλή από τον υφυπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας ότι θα αναλάβουμε τη Χαλκιδική, όπως επίσης και τον υπόλοιπο νομό Θεσσαλονίκης.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα αναλάβετε στη θέση των Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης;

Σωστά. Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη πρόκληση γιατί ξέρουμε ότι η Χαλκιδική έχει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα.

Τι σκέφτεστε να κάνετε;

Επειδή συζητιέται εδώ και ενάμιση χρόνο η ιστορία, έχουμε κάνει μια προεργασία και μια αποτύπωση της κατάστασης και έχουμε δει κάποια πράγματα που πρέπει να γίνουν κατά προτεραιότητα.

Όπως;

Εδώ και πολλά χρόνια συζητιόταν και συζητιέται το φράγμα του Χαβρία, το οποίο πιθανότατα δεν έχει νόημα να γίνει έτσι όπως σχεδιαζόταν, αλλά να γίνει μόνο για αρδευτικούς λόγους. Χρειάζονται επίσης 2 με 3 μικρότερα τοπικά φράγματα για να
καλυφθεί ο τομέας της άρδευσης στη Χαλκιδική και καλό είναι αυτό να το θυμόμαστε, ότι δηλαδή η περιοχή έχει μια πολύ σημαντική γεωργική δραστηριότητα, η οποία χρειάζεται νερό.

Χρειάζεται επίσης βελτίωση για να μειωθούν οι διαρροές στα δίκτυα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή και πιθανότατα θα χρειαστεί να συζητήσουμε σοβαρά και για κάποια μεγάλη εγκατάσταση αφαλάτωσης, γιατί το πρόβλημα της Χαλκιδικής -
όπως ξέρουμε όλοι πολύ καλά- είναι τους καλοκαιρινούς μήνες και δε νομίζω ότι υπάρχει άλλος τρόπος να καλυφθεί αυτή η ζήτηση παρά μόνο με κάποια αφαλάτωση.

Παράλληλα πρέπει να γίνει και σημαντική δουλειά στους βιολογικούς καθαρισμούς, οι οποίοι και αυτοί υποφέρουν από
τη πολλή μεγάλη διακύμανση της ζήτησης. Όταν έχεις ένα βιολογικό καθαρισμό που είναι σχεδιασμένος για 50.000 και το χειμώνα έχεις 15.000 και το καλοκαίρι 200.000 κατοίκους, ε αυτό
δεν είναι εύκολο.

Ποια η συμβουλή σας προς τους καταναλωτές;

Να θυμούνται ότι το νερό είναι ένας πολύτιμος φυσικός πόρος που δεν είναι ανεξάντλητος και να τον χρησιμοποιούν με σύνεση και με φειδώ. Γενικά η κατανάλωση στον οικιακό τομέα της
Θεσσαλονίκης δεν είναι σπατάλη, δηλαδή ο μέσος όρος είναι ικανοποιητικός. Όμως όταν βλέπω να πλένουμε με το λάστιχο την είσοδο της πολυκατοικίας χωρίς καν να έχουμε σκούπα στο
χέρι, ομολογώ ότι ενοχλούμαι. Χρειάζεται μια σχετική σύνεση.

Επίσης στην ΕΥΑΘ έχουμε ένα δίκτυο 2.700 χιλιομέτρων δικτύου. Εμείς από την πλευρά μας προχωράμε πάντα σε επισκευές και
αντικαταστάσεις δικτύων, που όμως δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Όταν πρέπει να σκάψεις σε ένα δρόμο για να αλλάξεις 50 μέτρα δικτύου, αυτό σημαίνει ότι θα κλείσει ένας δρόμος για
κάποιες μέρες. Και εκεί ζητάμε και την κατανόηση του κόσμου. Γιατί για καλό το κάνουμε.

Εσείς έχετε αλλάξει κάποια συνήθεια σε ότι αφορά στην κατανάλωση του νερού από τότε που είσαι στην ΕΥΑΘ;

Πάντα ήμουν σχετικά φειδωλός. Σε αυτό όμως που είμαι πλέον απόλυτα κατηγορηματικός είναι ότι πίνω νερό από τη βρύση. Κάνουμε το χρόνο πάνω από 10.000 μετρήσεις στο διαπιστευμένο
εργαστήριό μας για την ποιότητα του νερού και αυτές δείχνουν ότι το νερό στη Θεσσαλονίκη είναι πραγματικά εξαιρετικής ποιότητας. Έτσι πραγματικά δεν υπάρχει κανένας λόγος να πίνει
κανείς εμφιαλωμένο.

Και προς την κυβέρνηση; Τι θα λέγατε; (Σκέφτεται).

Νομίζω ότι αυτό που κάθε κυβέρνηση πρέπει να θυμάται στο βάθος του μυαλού της είναι ότι οι σχέσεις με την κοινωνία δεν είναι ούτε απλές ούτε εύκολες. Μπορεί να έχεις τις καλύτερες των
προθέσεων, να θέλεις να πάρεις σωστά μέτρα, όμως εάν δε συζητήσεις, δεν αφουγκραστείς και δεν προσαρμοστείς στις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών, ακόμη και τα πιο αναγκαία και σωστά μέτρα θα έχουν δυσκολίες.

Πολύ σωστά το λέτε. Το είδαμε πρόσφατα αυτό στο παράδειγμα με τα ΕΛΤΑ.

Α, μπράβο.

Πάμε στον ιδιώτη Άγι Παπαδόπουλο. Παντρεμένος;

Εδώ και 24 χρόνια.

Η σύζυγος;

Δικηγόρος στο ελεύθερο επάγγελμα.

Εύκολος ή δύσκολος ο γάμος ως πρότζεκτ;

(Γελάει). Όσο υπάρχει καλή πρόθεση από τις δύο πλευρές είναι εύκολο. Και η Μαριάννα έχει το μεγάλο καλό ότι ακόμη και όταν διαφωνούμε -και ενίοτε έντονα- για κάτι, μετά δε μου το κρατάει,
οπότε δεν έχουμε προβλήματα.

Παιδιά;

Ο γιος ορκίζεται τώρα, τελείωσε τη Νομική, η κόρη τελείωσε τη Γερμανική Φιλολογία και δουλεύει ήδη σε ένα σχολείο.

Χαλάρωση υπάρχει; Εκτός από αυτό εδώ το παιχνίδι με την τρίλιζα που είναι πάνω στο γραφείο σας.

(Γελάει). Όταν είναι πιο ζεστός ο καιρός και οι θάλασσες μού αρέσει να κάνω καταδύσεις. Είναι τα 40 λεπτά που είσαι μόνος με τον εαυτό σου και δεν ακούς τίποτα. Όταν δεν είναι ζεστός ο καιρός, πάμε σε πιο ξεκούραστα πράγματα. Με δύο τρεις καλούς φίλους να πιούμε ένα τσίπουρο και να αναλύσουμε ποδοσφαιρικά και πολιτικά θέματα.

Μια και είπατε ποδοσφαιρικά: τι ομάδα είστε;

ΑΕΚ, 58 χρόνια ΑΕΚ.

Πώς γίνατε ΑΕΚ;

Ο πατέρας μου ήταν ΑΕΚ, ο πατέρας μου μεγάλωσε στην Αθήνα, ήταν Πόντιος στην καταγωγή και δεν μπορούσε να είναι Παναθηναϊκός και έγινε ΑΕΚ.

Στη Γερμανία;

Στη Γερμανία επίσης από την παιδική ηλικία είμαι Borussia Mönchengladbach.

Δεν πάει καλά φέτος.

Δεν πειράζει, θα ανακάμψουμε (γελάει).

Πότε έπεσαν τα μαλλιά;

Ξεκίνησαν γύρω στα 30 και κάτι. Λίγο πριν το γάμο. Δεν έφταιγε όμως ο γάμος γι’ αυτό (γελάει).

Μότο ζωής;

Υπάρχει μια ωραία γερμανική φράση από τους Πρώσους που λέει «Mehr sein als Schein». Δηλαδή, να είσαι περισσότερο από ότι φαίνεσαι. Kαι μου αρέσει πάρα πολύ.

Τι σας εκφράζει πιο πολύ: Ο καθηγητής, ο μάνατζερ ή ο επικεφαλής κάποιου φορέα;

Καθηγητής. Είμαι από το 1994 σε αυτό το χώρο, είναι η δουλειά μου και είναι αυτό που ξέρω να κάνω καλά. Όταν βλέπω ξανά φοιτητές μου που ήταν εδώ πριν από 25 χρόνια και μου λένε ότι αυτά που λέγατε τότε άξιζαν και ότι μάθαμε κάτι, αυτό είναι για μένα το καλύτερο που μπορεί να μου συμβεί.

Τέλος η ερώτηση με το μαγικό ραβδί: Μια και μιλάμε με κάποιον καθηγητή του πανεπιστημίου το ερώτημά μου είναι σχετικό. Αν είχατε το μαγικό ραβδί λοιπόν, τι θα αλλάζατε στο ελληνικό πανεπιστήμιο που δεν αλλάζει εύκολα;

Το πρώτο είναι ίσως και το πιο δύσκολο. Θα ήθελα ένα σύστημα εισαγωγής στο πανεπιστήμιο που να δίνει στους φοιτητές τη δυνατότητα να αλλάξουν κατεύθυνση και να αλλάξουν σχολή, αν δουν ότι δεν τους αρέσει αυτό που διάλεξαν. Διότι δυστυχώς
έχουμε φοιτητές που ήταν πολύ καλοί μαθητές, αλλά τελικά δεν ήθελαν να γίνουν μηχανικοί και θα μπορούσαν να είχαν γίνει κάτι άλλο.

Το δεύτερο αφορά κυρίως εμάς στους καθηγητές. Αφενός μεν
ότι πρέπει να επικαιροποιούμε όλο και συχνότερα το περιεχόμενο των μαθημάτων μας και να το προσαρμόζουμε στις σύγχρονες ανάγκες. Σκεφτείτε μόνο πόσο η τεχνητή νοημοσύνη έχει αλλάξει τη διδασκαλία και το αντικείμενο ενός μαθήματος.

Άρα, αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να το κάνουμε πιο συστηματικά, όπως επίσης πρέπει να βάλουμε στα προγράμματα σπουδών και τα soft skills, δηλαδή την τέχνη της επικοινωνίας και την τέχνη του να παρουσιάζεις τη δουλειά σου, κάτι που γενικά δυστυχώς δεν το κάνουμε.

Και το τρίτο που είμαι βέβαιος ότι το έχετε ακούσει και άλλη
φορά είναι ότι χρειαζόμαστε πιο σύγχρονες υποδομές, καινούργια κτίρια, μεγαλύτερα κτίρια καλύτερα εργαστήρια. Ξέρω ότι αυτό απαιτεί οικονομικούς πόρους, αλλά δεν μπορεί να κάνεις
καλή τριτοβάθμια εκπαίδευση αν δεν διαθέσεις τους αντίστοιχους οικονομικούς πόρους.

12:05 μ.μ. Ελευθερία