Αντίπαλος της κυβέρνησης είναι ο κακός εαυτός της και όχι η ολίγιστη αντιπολίτευση

Αναρωτιέμαι γιατί η Κεντροαριστερά χάνει διαρκώς το παιγνίδι στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Γιατί όπου υπάρχουν κεντροδεξιές κυβερνήσεις, όπως π.χ. στη χώρα μας, που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας βρίσκεται στα μέσα της δεύτερης θητείας της, συνεχίζει και είναι η κυρίαρχη πολιτική δύναμη με ένα ποσοστό γύρω στο 30%, υπερδιπλάσιο από το δεύτερο ΠΑΣΟΚ και ενώ αποδεδειγμένα δεν μπορεί να βρει λύση σε τρέχοντα θέματα της καθημερινότητας, όπως π.χ. η ακρίβεια. Είμαστε μία ακριβή χώρα πλέον για διακοπές χωρίς αυτή η ακρίβεια να αντανακλά και σε υψηλού επιπέδου παρεχόμενες υπηρεσίες. Και δεν είναι μόνο η ακρίβεια που θα μπορούσε να αποτελέσει το εφαλτήριο για ανατροπή του πολιτικού σκηνικού της χώρας.

Η απάντηση είναι απλή και δεν επιδέχεται πολυλογίες και βαρύγδουπες αναλύσεις που χαρακτηρίζουν αυτό τον χώρο. Η αντιπολίτευση είχε ευκαιρίες και στο παρελθόν (υποκλοπές, Τέμπη) και στο παρόν να φθείρει πολιτικά την κυβέρνηση. Απέτυχε όμως παταγωδώς και οι λόγοι είναι πολλοί. Κατά την άποψή μου ο χώρος της Κεντροαριστεράς δεν έχει καμία προοπτική και στις επόμενες βουλευτικές εκλογές αν συνεχίσει έτσι. Το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να εκτοξευτεί, ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει, το Κίνημα Δημοκρατίας είναι λίγο, ενώ και η Πλεύση Ελευθερίας που μόνο κεντροαριστερό κόμμα δεν είναι χάνει τη δυναμική που είχε λόγω Τεμπών. Για τη Νέα Αριστερά ούτε λόγος μπορεί να γίνει διότι πολύ απλά είναι ανύπαρκτη στις επιλογές της κοινής γνώμης.

Θα το ξαναγράψω διότι το θεωρώ επίκαιρο. Με όλα αυτά αντίπαλος της κυβέρνησης είναι ο κακός εαυτός της και όχι η ολίγιστη αντιπολίτευση. Όπως αντίπαλος του Μητσοτάκη στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός είναι ο κανένας και όχι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και μέχρι ενός σημείου αυτό που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις είναι φυσιολογικό. Η τετραετής διακυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστερά ήταν τόσο απογοητευτική που κάνει την όποια κυβέρνηση ακολούθησε (εν προκειμένω της Νέας Δημοκρατίας) να φαντάζει αθώα περιστερά στα 6 χρόνια της δικής της διακυβέρνησης. Φανταστείτε δε εκείνος που πρωταγωνίστησε στην εκτόξευση αλλά και στο ναυάγιο ΣΥΡΙΖΑ να θελήσει να επιστρέψει στα πράγματα ως σωτήρας της νέας Κεντροαριστεράς( Αλέξη Τσίπρα τον λένε). Θα είναι αυτή η επιστροφή η χαρά του Μητσοτάκη…

*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 01.06.2025