Ήταν 23:05 το βράδυ της Πέμπτης, 25 Αυγούστου 2022, και το οδόστρωμα ήταν υγρό από την καλοκαιρινή βροχή που είχε πέσει νωρίτερα. Η 27χρονη Ειρήνη είχε επισκεφτεί φίλες της. Σίγουρα θα συζητούσαν λεπτομέρειες για τον γάμο της, που θα γινόταν σε δύο ημέρες. Στην επιστροφή, καθώς διέσχιζε τη διάβαση στην οδό Παπαναστασίου, μπροστά στο Θεαγένειο νοσοκομείο, μία μηχανή με σβηστά τα φώτα πέρασε με μεγάλη ταχύτητα και τη «θέρισε». Το σώμα της νεαρής κοπέλας πετάχτηκε 16 μέτρα μακριά. Ο οδηγός της μηχανής, που ήταν σχεδόν συνομήλικός της ή και λίγο μικρότερος, εγκατέλειψε το θύμα και εξαφανίστηκε μέσα στη νύχτα, για να παραδοθεί λίγες ώρες αργότερα. Η Ειρήνη μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου όπου υποβλήθηκε σε πολλαπλές χειρουργικές επεμβάσεις, αλλά έξι ημέρες μετά, στις 31 Αυγούστου έχασε τη μάχη. Τελικά, η οικογένειά της συγκεντρώθηκε στην εκκλησία όχι για τον γάμο της Ειρήνης αλλά για την κηδεία της... «Από τότε πεθαίνουμε κάθε ημέρα», εξομολογείται στη «ΜτΚ» η μητέρα της Ειρήνης, Φωτεινή Σιέχου.
Λίγα λεπτά πριν γίνει το δυστύχημα, ένας άλλος οδηγός μηχανής είχε παρατηρήσει την επικίνδυνη οδηγική συμπεριφορά του μοτοσικλετιστή και όταν σταμάτησαν και οι δύο σε φωτεινή σηματοδότη στην οδό Βασιλίσσης Όλγας του είπε «που πας έτσι, παραλίγο να με σκοτώσεις». Τον ακολούθησε γιατί σκέφτηκε «ή θα σκοτωθεί ο ίδιος ή θα σκοτώσει κάποιον», σκέφτηκε και, δυστυχώς, λίγο αργότερα επιβεβαιώθηκε, όταν τον είδε να παρασέρνει την 27χρονη. «Ούτε άδεια είχε για να οδηγεί τη μηχανή ούτε κράνος φορούσε για να προστατεύσει τον εαυτό του. Οι τοξικολογικές εξετάσεις του ήταν καθαρές, αλλά έφταιγε ότι πήγαινε ‘σφαίρα’. Ο αυτόπτης μάρτυρας μας είπε ότι όταν πήραν τη μηχανή, η τροχαία βρήκε κάτω από τη σέλα 10-15 κλήσεις για επικίνδυνη οδήγηση», λέει η κ. Σιέχου. Έκτοτε η οικογένεια της Ειρήνης βυθίστηκε σε ανείπωτο πένθος, ενώ «ο οδηγός της μηχανής συνεχίζει τη ζωή του μια χαρά, μόνο παρουσιάζεται κάθε 15 μέρες το τμήμα», όπως λέει. Κουβαλώντας αυτό το ψυχικό φορτίο, η οικογένεια εμφανίστηκε δύο φορές στο δικαστήριο, αλλά για διάφορους λόγους η δίκη δεν έγινε. Η δικάσιμος ορίστηκε για τον Ιανουάριο του 2026, αλλά η μητέρα της φοβάται ότι ο κατηγορούμενος θα ζητήσει αναβολή. «Δεν μας φτάνει ο πόνος μας, δεν μας φτάνει η απώλειά μας, πρέπει να έχουμε και αυτές τις αναμονές; Το ζούμε ξανά και ξανά. Δεν ξέρουμε πόσο θα τραβήξει αυτή η ιστορία, αλλά μέχρι να γίνει η δίκη δεν μπορούμε να ησυχάσουμε, να κλάψουμε το παιδί μας, όπως το νιώθουμε. Το παιδί δεν θα γυρίσει πίσω, αλλά θέλω να δικαιωθεί η ψυχή του», λέει η κ. Σιέχου.
Χάθηκαν περισσότεροι από 12.300 άνθρωποι
Η ιστορία της Ειρήνης είναι μία από τις χιλιάδες πανομοιότυπες ιστορίες ανθρώπων που το νήμα της ζωής τους κόπηκε απότομα. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, από τον Ιανουάριο του 2010 μέχρι και τον περασμένο Αύγουστο, 12.336 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε τροχαία δυστυχήματα. Καθώς δεν υπάρχει εθνικό μητρώο τραύματος, είναι άγνωστο πόσοι από τους 14.332 ανθρώπους που καταγράφηκαν το ίδιο διάστημα ως βαριά τραυματίες στην πορεία κατέληξαν, θα ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους με βαριές αναπηρίες ή καθηλώθηκαν για χρόνια στο κρεβάτι του πόνου. Και όλα αυτά επειδή κάποιοι άλλοι... απλώς δεν τήρησαν τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας.
Ανατρέχοντας στα στατιστικά φαίνεται μία σαφής μείωση από τους 1.258 (!) νεκρούς του 2010, ωστόσο, παραμένει τραγικά υψηλός. Την τελευταία δεκαετία, έχει παγιωθεί ένας αριθμός περίπου 650-700 νεκρών από τροχαία κάθε χρόνο και μόνo τον πρώτο χρόνο της πανδημίας, με τους περιορισμούς στην κυκλοφορία μειώθηκε κάτω από 600, αλλά απέχει μακράν από τον στόχο που έθεσε η χώρα μας να μειώσει κατά 50% τον αριθμό των θυμάτων από το 2021 μέχρι το 2030. Σύμφωνα με στοιχεία του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου Οδικής Ασφάλειας για το 2024 η χώρα μας εμφανίζει την τρίτη χειρότερη επίδοση στην ΕΕ με 54 θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμού (στην πρώτη θέση η Ρουμανία με 78 και στη δεύτερη η Βουλγαρία με 74 θανάτους/εκατομμύριο). Τρεις χώρες, η Ιρλανδία, η Σλοβενία και η Φιλανδία έχουν τη χαμηλότερη αναλογία -αυτή σε 32 θανάτους/εκατομμύριο. Μάλιστα, το 2024 στο Ελσίνικι δεν καταγράφηκε κανένα θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα.
Η μείωση του ορίου ταχύτητας στα 30 χλμ. εντός αστικού ιστού που υιοθετήθηκε με τον νέο ΚΟΚ, είναι ένα θετικό μέτρο, σύμφωνα με τη Χριστίνα Κύδωνα, μέλος ΔΣ του συλλόγου SOS Τροχαία Εγκλήματα, γιατρός, αρκεί να εφαρμόζεται. «Εμείς προσπαθούμε χρόνια για το όριο των 30 χλμ./ώρα στην πόλη, γιατί είναι ένας διεθνής κανόνας, όμως ποιος θα επιτηρήσει την εφαρμογή του; Το χαμηλό όριο ταχύτητας εφαρμόζεται μόνο σε συγκεκριμένους δρόμους, διπλής κατεύθυνσης, μίας λωρίδας ανά κατεύθυνση, χωρίς νησίδα. Δεν είναι, όμως, πολλοί τέτοιοι δρόμοι στη Θεσσαλονίκη και επίσης δεν είναι καθόλου επιτηρούμενοι. Στη Θεσσαλονίκη, για παράδειγμα, δεν βλέπουμε Τροχαία, εκτός από τις ημέρες της ΔΕΘ», σχολιάζει.
Αγνοήθηκαν από την κοινωνία
Σύνθημα της πρόσφατης πανελλαδικής κινητοποίησης του συλλόγου ήταν «Σκοτώθηκαν στον δρόμο, αγνοήθηκαν από την κοινωνία, ποδοπατήθηκαν από τη Δικαιοσύνη». Γιατί όμως αγνοήθηκαν; «Μέχρι να συμβεί στην οικογένεια μας υπάρχει μία ανοχή, μία νοοτροπία του τύπου ‘τι να κάνουμε, ήταν άτυχος ο άνθρωπος που το έπαθε ή ήταν θέλημα Θεού’. Αν δεν το έβλεπε έτσι η κοινωνία, με έναν τρόπο θα αποφάσιζε κάπως να δράσει», λέει η Χριστίνα Κυδώνα, μέλος του ΔΣ του συλλόγου, που εδώ και 15 χρόνια προσπαθεί να αλλάξει τη στάση της κοινωνίας.
Ο σύλλογος χαρακτηρίζει τις τροχαίες συγκρούσεις με θύματα ως εγκλήματα και όχι δυστυχήματα, γιατί «δεν είναι θέμα... κακής τύχης του θύματος αλλά εγκληματικής οδηγικής συμπεριφοράς του δράστη». «Δεν μπορεί ένας άνθρωπος που τρέχει με 150 χιλιόμετρα στην Ανθέων, υπό την επήρεια αλκοόλ και χωρίς άδεια οδήγησης και σκοτώνει έναν ντελιβερά να είναι μία αμέλεια. Αν δεν παραβίαζε τον ΚΟΚ, δεν θα είχε σκοτώσει έναν άνθρωπο, δεν θα είχε κλείσει το σπίτι του», λέει η κ. Κυδώνα, που ως εντατικολόγος στο Ιπποκράτειο έχει βιώσει τον πόνο των θυμάτων και των οικογενειών τους.
Η ίδια αναγνωρίζει ότι έγιναν κάποιες βελτιώσεις στο νομοθετικό πλαίσιο, η επικίνδυνη οδήγηση θεωρείται πλέον κακούργημα, αλλά για να φανεί το αποτέλεσμα οι νόμοι πρέπει να εφαρμοστούν, οι αστυνομικές Αρχές να ελέγχουν, και οι δικαστικές να επιβάλλουν τις ανάλογες ποινές. «Όλες οι υποθέσεις εξακολουθούν να δικάζονται ως πλημμελήματα, με εξαγοράσιμες ποινές με αναστολή, και ουσιαστικά δεν τιμωρείται κανείς. Μόνο σε έναν οδηγό αφαιρέθηκε η άδεια για τρεις μήνες, και αυτό οχτώ έτη μετά το συμβάν. Μπορεί κάποιος να σκοτώνει δύο και τρία άτομα και όχι μόνο δεν του επιβάλλονται περιοριστικά μέτρα, αλλά μπορεί να συνεχίζει να οδηγά την επόμενη μέρα. Πολύ συγκεκριμένες παραβάσεις του ΚΟΚ στοιχίζουν ζωές και η επιβολή αυστηρών ποινών θα λειτουργήσει κατασταλτικά, με άμεσο αποτέλεσμα», πιστεύει η κ. Κυδώνα. Η ίδια σχολιάζει αρνητικά το γεγονός ότι η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων δεν παρέστη στη συζήτηση της νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής για τον νέο ΚΟΚ, όπου «θα έπρεπε να απαντήσουν γιατί δεν δικάζουν με βάση τα καινούργια μέτρα».
=========================================================
«Δεν μπορεί να συνεχίσουν να καταστρέφουν ζωές»
Την 1η Αυγούστου 2022, στις 6:45 το πρωί, οι γονείς και οι δύο αδελφές της Ίριδας Καφάζι κινούνταν στον αυτοκινητόδρομο Αντιρρίου-Ιωαννίνων. Κάποια στιγμή, το αυτοκίνητο άρχισε να βγάζει καπνούς και ο πατέρας της το ακινητοποίησε στη Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης (ΛΕΑ) και ενεργοποίησε τα φώτα έκτακτης ανάγκης. Οι αδελφές της, 26 και 10 ετών, βγήκαν από τη δεξιά πλευρά του αυτοκινήτου, ενώ οι γονείς της από την αριστερή. «Πριν συμβεί το δυστύχημα, από το σημείο είχαν περάσει δύο αυτοκίνητα και ένα φορτηγό μεσαίου μεγέθους. Όλοι οι οδηγοί αυτοί, βλέποντας το ακινητοποιημένο όχημά μας στη ΛΕΑ, κινήθηκαν προσεκτικά, κάνοντας ελαφριά αριστερή πορεία για να αποφύγουν τον κίνδυνο, παρόλο που είχαν λιγότερο χρόνο να αντιδράσουν. Την ίδια χρονική στιγμή, ο οδηγός που προκάλεσε το δυστύχημα κινούνταν με υπερβολική ταχύτητα στη δεξιά λωρίδα. Απώλεσε τον έλεγχο του οχήματός του, το οποίο αιφνίδια και απροειδοποίητα εκτράπηκε δεξιά της πορείας του. Στο σημείο του δυστυχήματος υπήρχε καλή ορατότητα και ο οδηγός θα μπορούσε, τουλάχιστον από απόσταση 400 μέτρων, να αντιληφθεί την ύπαρξη του ακινητοποιημένου οχήματος και των επιβαινόντων και να αποφύγει τη σύγκρουση. Όμως, εκείνη την ημέρα ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν έπρεπε να οδηγεί. Ήταν επικίνδυνος. Πάτησε τη συνεχή διαχωριστική γραμμή που οριοθετεί το οδόστρωμα από τη ΛΕΑ, προσέκρουσε με τρομακτική σφοδρότητα πάνω στους γονείς μου, παρασύροντάς τους δεκάδες μέτρα μακριά», περιγράφει η κ. Καφάζι.
Το σοκ για τις δύο αδερφές της ήταν ανείπωτο, καθώς είδαν τους γονείς τους 50 και 58 ετών, διαμελισμένους στην άσφαλτο, μία εικόνα που θα τις συνοδεύει για μία ολόκληρη ζωή. «Ζούμε με έναν αβάσταχτο πόνο. Δεν κοιμόμαστε, δεν μπορούμε να ηρεμήσουμε. Από τότε τίποτα δεν είναι το ίδιο για εμάς. Δεν γιορτάζουμε πλέον, δεν υπάρχουν γιορτές ούτε χαρές. Το μνήμα των γονιών μας έχει γίνει το δεύτερο σπίτι μας. Εκεί βρίσκουμε παρηγοριά, εκεί αφήνουμε τα δάκρυά μας. Η ζωή μας έχει αλλάξει για πάντα», λέει η κ. Καφάζι.
Όσο για τον άνθρωπο που ευθύνεται για την ορφάνια τους λέει ότι δεν είπε ποτέ ούτε ένα «συγγνώμη» και «συνεχίζει να ζει κανονικά, χωρίς να του έχει αφαιρεθεί το δίπλωμα». Ο οδηγός που προκάλεσε το δυστύχημα αντιμετωπίζει κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα και η δίκη έχει ήδη αναβληθεί τρεις φορές. «Ζητάμε να αναβαθμιστεί σε κακούργημα, κάτι που, κατά τη γνώμη μας, θα έπρεπε να είχε γίνει εξαρχής. Αγωνιζόμαστε για να υπάρξει Δικαιοσύνη και παραδειγματική τιμωρία, ώστε να μην χάσει άλλη οικογένεια τη ζωή της έτσι. Όσοι οδηγούν επικίνδυνα, δεν μπορεί να συνεχίσουν να καταστρέφουν ζωές.
Δημοσιεύτηκε στη «ΜτΚ» 16/11/2025
