- Newsroom
Η ιστορικός, συγγραφέας και ξεναγός Μαριάννα Κορομηλά θαυμάζει τους περιηγητές -και ιδιαίτερα τους Εγγλέζους- περισσότερο από τους ιστορικούς, καθώς πιστεύει ότι η ιστορία της ανθρωπότητας, αλλά και η επιστήμη της Ιστορίας δεν θα υπήρχαν χωρίς τη Γεωγραφία.
Στη συζήτηση με τη δημοσιογράφο Κωνσταντίνα Βαρσάμη, που πραγματοποιήθηκε χθες (24/11) βράδυ στο πλαίσιο του κύκλου εκδηλώσεων «Συγγραφείς του Κόσμου» που διοργανώνει για τέταρτη χρονιά το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, η Μαριάννα Κορομηλά, τονίζοντας τη σημασία της Γεωγραφίας θύμισε -μεταξύ άλλων- ότι ο Άγγλος ιστορικός-περιηγητής Νικόλας Χάμοντ ήταν ο πρώτος που διατύπωσε τη θεωρία ότι οι αρχαίες Αιγές βρίσκονται στον αρχαιολογικό χώρο κοντά στη Βεργίνα.
«Στο Κέιμπριτζ και στην Οξφόρδη μάθαιναν κατά κύριο λόγο Γεωγραφία», ανέφερε και πρόσθεσε ότι η ίδια, για να επισκεφτεί έναν τόπο, πρώτα μελετά για αυτόν περίπου δύο με τρία χρόνια.
Με πολύπλευρη ερευνητική και συγγραφική δραστηριότητα, έχει αφιερώσει τη ζωή της στην ανάδειξη της ιστορικής μνήμης και της πολιτιστικής ταυτότητας του ελληνικού χώρου και της Ανατολικής Μεσογείου. Αγαπάει ιδιαίτερα τον ελληνισμό που συναντούσε στα χωριά της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας και, όπως είπε, ζούσε στα σπίτια των ανθρώπων που ερευνούσε.
«Τη Θράκη την ξέρω πηγάδι το πηγάδι και μοναστήρι το μοναστήρι», είπε χαρακτηριστικά για να προσθέσει ότι «η Ιστορία είναι η σχέση της κοινωνίας με τον τόπο. Οι Αμερικάνοι θέλουν την Ελευσίνα, όχι για τις αρχαιότητες, αλλά γεωγραφικά. Για αυτό είναι πολύ σημαντικοί οι χάρτες».
Έλκεται από την Ανατολή επειδή θεωρεί ότι είναι ο μεγάλος πολιτισμός. «Πολιτιστικά ανήκουμε στην Ανατολή και πολιτικά στη Δύση. Πολύς κόσμος το αισθάνεται, παρά την τρομακτική προπαγάνδα. Πολιτιστικά αισθάνομαι να ανήκω στην παλιά Κωνσταντινούπολη. Σε αυτόν τον οικουμενισμό, που έχει να διδάξει η Ανατολή. Αντιθέτως, από τη Δύση μας ήρθαν τα εθνικά κράτη».
Βρίσκει τον εαυτό της, τη συνέχειά της, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, στο Βυζάντιο και σύστησε στο κοινό, που γέμισε την αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής, το βιβλίο της Τζούντιθ Χέριν «Τι είναι το Βυζάντιο».
«Για τους εκπαιδευτικούς στις ανθρωπιστικές σπουδές, νομίζω ότι η Ιστορία στο σχολείο είναι το χειρότερο μάθημα. Και για τα παιδιά. Σχεδόν κανένας δεν θέλει να διδάξει το Βυζάντιο και είναι λογικό, αφού τα βιβλία είναι πολύ άσχημα». Σχετικά με τα σχολικά βιβλία Ιστορίας, αποδοκίμασε επίσης το γεγονός ότι δεν αναφέρονται καθόλου σε υποδομές και αναρωτήθηκε, αν μπορεί να ζήσει κάποιος χωρίς υποδομές.
Η δική της προσπάθεια μέσα από τα βιβλία και τις ξεναγήσεις της επικεντρώνεται στη διατήρηση της έννοιας της ελληνικότητας. «Τα σύνορα θα πάψουν να υπάρχουν. Το βασικότερο που έχει να μείνει στην Ελλάδα είναι η γλώσσα», σημείωσε.
Διά βίου διάβασμα
Η Μαριάννα Κορομηλά μαθαίνει συνέχεια και αυτό την κάνει να νιώθει ότι δεν έχει μεγαλώσει πολύ, όπως είπε, αναφέροντας αρκετές φορές ότι γεννήθηκε το 1949.
Διαβάζει τόσο, που, όπως χαρακτηριστικά εξήγησε, για να βρει πού είναι η Μπερντιάσνκα, όπου έζησε ο ήρωας της στο βιβλίο «Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα» διάβασε 99 βιβλία! «Διάβασα όλη τη Ρωσική Επανάσταση για να καταλάβω πού είναι η πόλη, πού ήταν ο ήρωας μου».
Επειδή, η Ιστορία δεν γράφει ποτέ για τις γυναίκες -«δεν είναι φοβερό που η ανδρεία είναι ανδρική;», αναρωτήθηκε- έγραψε το βιβλίο «Η Μαρία των Μογγόλων». Η Μαρία, σύμφωνα με τη συγγραφέα, είναι όλες οι γυναίκες που χρησιμοποιήθηκαν συνήθως από πατέρα, αδερφό ή και σύζυγο για λόγους κοινωνικούς, πολιτικούς, οικονομικούς ή διπλωματικούς.
