Να «αλέσει» νέες χρυσές σελίδες στην ιστορία του καλείται ο διαχρονικός και μοναδικός στο είδος του πολυχώρος ψυχαγωγίας και πολιτισμού «Μύλος», στη δυτική είσοδο της πόλης.
Το εμβληματικό συγκρότημα μπαίνει σε νέα εποχή έπειτα από πολλαπλές αποτυχημένες απόπειρες πλειστηριασμού με πέπλο μυστηρίου να καλύπτει για την ώρα το νέο ιδιοκτήτη που φέρεται να είναι εγχώρια εταιρεία (πληροφορίες τη θέλουν να είναι από τον χώρο των ακινήτων και του real estate με επενδυτικό fund να εξετάζει την εμπλοκή του) ενώ παραμένει άγνωστο το πώς ακριβώς θα αξιοποιήσει τον πολυχώρο.
Σενάρια που κυκλοφορούν κάνουν λόγο για μερική αξιοποίησή του ως χώρου ψυχαγωγίας και όχι ολική αλλαγή χρήσης με τον «Μύλο 2.0» να δένει και με την αναβάθμιση πλήθους πρώην βιομηχανικών χώρων στη δυτική Θεσσαλονίκη.
Σε κάθε περίπτωση, εκτιμάται πως έως το τέλους του έτους θα έχουμε το πρώτο στίγμα των προθέσεων του νέου ιδιοκτήτη για έναν «ασύλληπτο» και καινοτόμο πανελλαδικά για τη δεκαετία του 90 χώρο, που μετέβαλε ριζικά τα δεδομένα στη διασκέδαση της Θεσσαλονίκης.
Ένας εντυπωσιακός πύργος γεμάτος εκθέσεις, ένα ουζερί που έγινε θρύλος, μία τεράστια πλατεία για χάπενιγκς και συναυλίες και τα κορυφαία ονόματα επιπέδου… Champions League που έφερνε από την εγχώρια και διεθνή μουσική σκηνή συνέθεταν ένα αξεπέραστο μωσαϊκό στη νυχτερινή ζωή της πόλης που όμοιό του δύσκολα θα ξαναυπάρξει.
Ο πρώτος πλειστηριασμός είχε οριστεί για τις 10 Μαΐου 2023, ωστόσο στην πορεία οδηγήθηκε σε αναστολή. Επανήλθε στην πλατφόρμα ηλεκτρονικών πλειστηριασμών με προγραμματισμό για τις 8 Νοεμβρίου 2023, αλλά και πάλι ανεστάλη. Για τρίτη φορά απειλήθηκε να βγει στο σφυρί στις 26 Ιουνίου 2024. Ξανά όμως η διαδικασία οδηγήθηκε σε αναστολή.
Υπενθυμίζεται ότι η εκτέλεση στεφόταν κατά της εταιρείας «Περιβαλλοντική Δράση Α.Ε.», ενώ επισπεύδουσα ήταν η εταιρεία Telerin Α.Ε.
Αναφορικά με το ακίνητο, πρόκειται για ένα οικόπεδο εμβαδού 9.962,42 τετραγωνικών πήχεων, όπως αναφέρεται, στην συνοικία «Τσαίρ» και επί της οδού Βερμίου, -πρώην Κόκκινος Πύργος-, που συνορεύει με τον σιδηροδρομικό σταθμό Μοναστηρίου και την οδό Κεφαλληνίας. Μαζί βγήκαν τα κτίρια, δηλαδή «αλευρόμυλος μετά καθαριστηρίου σίτου, αποτελούμενος από πέντε ορόφους, χωρητικότητας 5.445 κ.μ., δύο μηχανοστάσια, σιδηρουργείο, ξυλουργείο, στάβλος, κατοικία φύλακα, αποθήκες σίτου κ.α.».
Το κτιριακό συγκρότημα έχει πλούσια και πολύχρονη ιστορία, με αφετηρία τη μεγάλη αλευροβιομηχανία «Αλτιναλμάζης-Χατζηγιαννάκης» και ιδρυτή τον Γεώργιο Χατζηγιαννάκη. Υπέστη καταστροφή στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στη συνέχεια το 1958, πέρασε στην ιδιοκτησία της αλευροβιομηχανίας «Αλλατίνη», η οποία το λειτούργησε μέχρι το 1987.
Η παρέα που έγραψε χρυσές σελίδες στη Θεσσαλονίκη, «φωτίζοντας» τη νύχτα της πόλης
Το 1990, χρονιά «σταθμός» για την πορεία του, άλλαξε ξανά χέρια περνώντας στην ιδιοκτησία της εταιρείας «Μύλος Α.Ε.», η οποία μετέτρεψε τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις σε πολυθεματικό χώρο πολιτισμού.
Τον ανατρεπτικό για τα ελληνικά δεδομένα χώρο οραματίστηκε ο Νίκος Στεφανίδης. Μαζί του ήταν οι αδερφοί Καϊσούδη, ο Χρήστος Κεφαλάς και ο Στέφανος Ταυρίδης. Μετά τις μέρες δόξας που έζησε, άρχισαν τα οικονομικά προβλήματα (από το 2001 και έπειτα) με την Unet, την εταιρεία εστίασης του Γιάννη Διονυσιάδη να δίνει σωσίβιο στο «Μύλο» που περνούσε δύσκολες μέρες.
Αν και η Unet με νύχια και με δόντια και με την καθοριστική συνδρομή Παύλου Τερκενλή και Εικοσιδιού, κρατά στη ζωή το project, αποφασίζει να απεμπλακεί σηματοδοτώντας την αρχή του τέλους για τον πολυχώρο που θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένος στις καρδιές Θεσσαλονικέων και επισκεπτών για τις αξέχαστες μέρες και νύχτες που τους χάρισε.
Σήμερα ο χώρος του «Μύλου» που θυμίζει κάπως την παλιά εποχή, παραμένει η παλιά Αποθήκη και νυν Principal που φιλοξενεί συναυλίες και ψυχαγωγικά προγράμματα.
Ήταν πρώτη επιτυχημένη μετατροπή πρώην βιομηχανικού χώρου σε πόλο ψυχαγωγίας στην Ελλάδα. Μάλιστα, το 1993 ο Οργανισμός για την Προστασία της Ευρωπαϊκής Αρχιτεκτονικής και Φυσικής Κληρονομιάς «Europa Nostra» απένειμε στον Μύλο σχετική τιμητική διάκριση για το όλο εγχείρημα. Παράλληλα, υπήρξε ο μοναδικός ιδιωτικός φορέας που συμπεριλήφθηκε στο φάκελο υποψηφιότητας για την ανάδειξη της Θεσσαλονίκης ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 1997.
Το 2004 όμως μια νέα πυρκαγιά (τότε η Unet έριξε τίτλους τέλους) προκάλεσε εκτεταμένες καταστροφές για δεύτερη φορά στην ιστορία του. Στο ακίνητο έχει ανεγερθεί κτιριακό συγκρότημα αλευροκυλινδρομύλου, σιδηρουργείου, ξυλουργείου, αποθηκευτικών και βοηθητικών χώρων, το οποίο με κατάλληλες επεμβάσεις είχε μετατραπεί στο ψυχαγωγικό συγκρότημα «ο Μύλος», ο οποίος περιλάμβανε αίθουσες αναψυχής, αμφιθέατρο, εκθεσιακούς και συναυλιακούς χώρους, καθώς και βοηθητικούς χώρους.
Η μεγάλη φωτιά που ξέσπασε στις 28 Αυγούστου 2004, προξένησε ζημίες σε όλη την εγκατάσταση. Στα χρόνια τα οποία μεσολάβησαν έχουν αποκατασταθεί οι ζημίες σε όλα τα κτίρια, πλην αυτών στο κεντρικό κτίριο του μύλου, το οποίο έχει καθαριστεί αλλά φαίνεται να μπορεί να λειτουργήσει μόνον το ισόγειο.
Παρά τις αντιξοότητες, ο «Μύλος» επανήλθε στη ζωή και μέχρι το ξέσπασμα της πανδημίας, αλλά και αργότερα εξακολουθούσε να αποτελεί μια ζωντανή εστία τέχνης και πολιτισμού, χωρίς ωστόσο την αίγλη των παλιών χρυσών ημερών (1990-2004), με το μεγάλο στοίχημα του νέου ιδιοκτήτη να αφορά την «αποκατάσταση», έστω και μερικώς, του brand «Μύλος», ανάλογα βέβαια και με τη χρήση που θα επιλεγεί για τον πολυχώρο.
