Κρήτη: Σε εξέλιξη η διάσωση του περπατητή στο φαράγγι του Αμπά - Θα μεταφερθεί με Super Puma
Στο σημείο έχουν σπεύσει και επιχειρούν συνολικά 19 άτομα από την 3η ΕΜΑΚ αλλά και 12 άτομα της ΕΜΟΔΕ
Όταν κάτι συμβαίνει κάθε χρόνο μετατρεπόμενο στην ουσία σε έθιμο, το έχεις συνηθίσει χωρίς καν να μπαίνεις στον κόπο να το σκεφτείς ως δικαιολογημένο ή αδικαιολόγητο. Έμαθες, να το αντιμετωπίζεις με μια στωικότητα σαν ένα αναγκαίο κακό με το οποίο οφείλεις να πορευθείς.
Αναφέρομαι φυσικά στο θέμα των αγροτικών μπλόκων για το οποίο κάθομαι να γράψω χωρίς τη χαρά και την ικανοποίηση που θα ένιωθα αν καταπιανόμουν με κάτι καινούργιο το οποίο θα έπρεπε να το ερευνήσω, να το αναλύσω, να ακούσω γνώμες και προτάσεις και αφού καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα, να το παρουσιάσω διατυπώνοντας τη γνώμη μου.
Όταν όμως κάθομαι να γράψω για κάτι που είναι κάθε χρόνο το ίδιο και απαράλλακτο, έχοντας καταντήσει απλώς μια ρουτίνα, τότε δεν μπορεί παρά να επαναλαμβάνομαι, έχοντας μάλιστα την βεβαιότητα ότι και του χρόνου μέσες- άκρες τα ίδια θα λέμε, γεροί να ‘μαστε.
Θα μου πείτε φέτος τα μπλόκα των αγροτών για πρώτη φορά ήρθανε πριν τα Χριστούγεννα.
Βλέπετε παραδοσιακά οι επιδοτήσεις έφταναν στους λογαριασμούς των αγροτών αρχές Δεκέμβρη. Περνούσαν καλά τις γιορτές οι άνθρωποι, κάνανε παράλληλα τις απαραίτητες εργασίες για να προετοιμαστούν τα χωράφια τους για την σπορά που θα ακολουθούσε το τέλος του χειμώνα και κάπου τέλη Γενάρη με Φλεβάρη, βγαίνανε στα μπλόκα. Έτσι για να τιμωρήσουν τους υπόλοιπους, να γνωριστούν μεταξύ τους και ασκώντας πίεση στην κυβέρνηση μέσω της ταλαιπωρίας του κόσμου να τσιμπήσουν και ένα εξτραδάκι, ή να εξασφαλίσουν την υλοποίηση κάποιας υπόσχεσης που τους δόθηκε και έμεινε ανεκπλήρωτη ως είθισται.
Φέτος τα μπλόκα ήρθαν νωρίτερα για δύο λόγους. Πρώτον οι επιδοτήσεις άργησαν και δόθηκαν κουτσουρεμένες (κάπου στο 50% λένε σε σχέση με όσα ανέμεναν). Δεύτερον και κυριότερο, ότι ακόμη και αυτοί που βλέπαν τις κομπίνες που γίνονταν στον κλάδο τους με τους επιτήδειους να κατασπαράζουν τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, τρόμαξαν με το μέγεθος της απάτης και ένιωσαν είτε θύματα είτε κορόιδα. (πώς να αντέξει κανείς βλέποντας ότι αυτός σκίζεται να τα φέρει βόλτα και δίπλα του ένα λαμόγιο έγινε λάθρα βαθύπλουτος).
Η συναίσθηση ενοχής που έχει η κυβέρνηση (είτε γιατί στο σκάνδαλο πρωτοστατούν «παιδιά της», είτε επειδή δεν μπόρεσε να το αποτρέψει ή να το διαλευκάνει) είναι που την κάνει προς το παρόν να μην παρεμβαίνει στα μπλόκα αφήνοντας τους αγρότες να κάνουν ό,τι θέλουν. Ελπίζουν ότι λόγω της κακοκαιρίας και της γιορταστικής περιόδου, οι αγρότες θα επιστρέψουν μόνοι τους στα σπίτια τους ενδεχομένως παίρνοντας κάποιο «δωράκι» για να μη δείξουν πως γυρίζουν με άδεια χέρια.
Για να πω την αλήθεια δε μου φαίνονται εύκολα τα πράγματα και δεν προβλέπω πως θα διαλυθούν από μόνα τους τα μπλόκα σύντομα. Τα κυβερνητικά επιτελεία εργάζονται πυρετωδώς αναζητώντας πλέγμα παροχών που θα μπορέσει να κάμψει την οργή των αγροτών και να διαλυθούν για μια ακόμη χρονιά τα μπλόκα.
Ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος της κυβέρνησης καθώς ξεκινά η γιορταστική περίοδος και δεν είναι δυνατόν να μην μπορεί ο κόσμος να μετακινηθεί ούτε να παρεμποδιστεί η τροφοδοσία των καταστημάτων.
Με αυτά και με εκείνα, για άλλη μια χρονιά το «αγροτικό θέμα» εξαντλείται σε μια συζήτηση για επιδόματα και παροχές, χωρίς να τολμάει κανείς να θίξει την ουσία του ζητήματος που δεν είναι άλλη από την ανάγκη ανασχεδιασμού του πρωτογενούς τομέα και αναζήτησης τρόπων σχεδιασμού κι οργάνωσης της παραγωγής, βελτίωσής της, τυποποίησης των προϊόντων κι εν γένει προσαρμογής γεωργίας και κτηνοτροφίας στην σύγχρονη εποχή.
* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 07.12.2025
