Δύσκολη μέρα να μιλήσεις για σινεμά όταν θυμάσαι κορυφαία φιλμ που γυρίστηκαν με αφορμή δυό τραγικά ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν ακριβώς σαν σήμερα. Στα 1973 η δικτατορία του Πινοσέτ στη Χιλή και ο θάνατος του Αλλιέντε και η τρομοκρατική επίθεση στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης με 3.000 νεκρούς.
Κινηματογραφικά έχουμε μια σπουδαία ταινία το «Sentimental value» που σίγουρα θα αρέσει πολύ, όχι γιατί κέρδισε δυό κορυφαία βραβεία στο φεστιβάλ των Καννών (Χρυσός Φοίνικας, Βραβείο Επιτροπής), αλλά γιατί έχει σπουδαίες διακυμάνσεις. Με σκηνοθέτη τον Δανό Ιοακίμ Τριέρ, έχουμε ως βάση της ιστορίας την διαχείριση μιας οικογενειακής κρίσης.
Δυό αδελφές, η Νόρα και η Άγκνες, υποδέχονται τον αποξενωμένο πατέρας τους Γκουστάβ πρώην διάσημο σκηνοθέτη. Ετοιμάζει μια νέα ταινία, προτείνει στην Νόρα τον βασικό ρόλο.
Όταν εκείνη τον αρνείται την αντικαθιστά με μια άσημη χολιγουντιανή ηθοποιό. Τώρα οι αδελφές ενωμένες πρέπει να την αντιμετωπίσουν ως εισβολέα που επιχειρεί να διασπάσει την οικογένεια. Σπουδαία σκηνοθεσία, εξαιρετικοί ρόλοι, υπέροχα χρώματα, πολλές πλάγιες νύξεις, ελλειπτικότητα, στυλ και υψηλές κατασκευαστικές αξίες. Τολμηρό θα έλεγα για ένα άψογο ψυχολογικό δράμα, σωστά δομημένο.
Το «Καυτό γάλα» μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα γιατί παίζουν πολλοί ‘Έλληνες ηθοποιοί και γυρίστηκε στην Ελλάδα, που υποτίθεται πως είναι η παραλιακή Αλμερία της Ισπανίας.
Περιγράφει το ταξιδιωτικό οδοιπορικό δυο γυναικών. Της μητέρας Ρόουζ που ψάχνει θεραπείες για να περπατήσει και της νέας κόρης της Σοφίας που σπουδάζει ανθρωπολόγος και νομικός και ζει στη σκιά και στον «βασανισμένο» κόσμο της μαμάς. Θα αποκτήσει μια έντονη ομοφυλοφιλική σχέση με την Γερμανίδα Ίνγκριντ, ενώ προς το τέλος θα κάνει ένα σύντομο ταξίδι στην Ελλάδα για να γνωρίσει τον πατέρα. Αργό ψυχολογικό θρίλερ με στοιχεία νουάρ, που μας θυμίζει την γαλλική σχολή του ΄60 αλλά εδώ στρέφεται προς θέματα ψυχολογικής κακοποίησης, υστερίας, ανάλογων καταστάσεων, εγωιστικών συμπεριφορών και εναλλακτικής πραγματικότητας. Ωραία τοπία, πολύ αργό ρυθμο, ελλειπτικό, απαιτεί συνεχή προσοχή. Στην αρχή του φιλμ υπάρχει η ρήση της Γαλλίδας γλύπτριας, διανοούμενης και κοινωνιολόγου Λουίζ Μπουρζουά «Πήγα στην κόλαση και πέρασα καλά». Αυτό το δοκίμιο της έγινε πρότυπο μελέτης των κακοποιητικών συμπεριφορών, όπου η βία είναι ψυχολογική. ΄Ισως μπερδευτούν λίγο οι θεατές, διαθέτει και το θέμα της δύσκολης ενηλικίωσης ,αλλά θα εκπλήξει πολύ δυνατά με το ελλειπτικό τέλος, όπου ο κάθε σινεφίλ θα πρέπει να κάνει την δική του εκτίμηση για του τι συμβαίνει. Αξιοπρόσεκτη ταινία.
Το «Sketch», του πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη Σεθ Γουόρλεϊ, είναι ένα χαοτικό, υπερφυσικό, αλλά και καλοφτιαγμένο φιλμ, γύρω από το «ζωντάνεμα» των σκίτσων μιας κοπέλας.
Το «The long walk» σε ανατριχιάζει. Κάθε χρόνο, έτσι για να αποκτήσουν τσαγανό, αμέτρητοι νέοι τρέχουν μια μεγάλη απόσταση. Το βασικό πρόβλημα είναι πωςμ αν πέσει η ταχύτητα του τρεξίματος, τους πυροβολούν. Μια ακόμα ταινία τρόμου με πρωτότυπο σενάριο αλλά μέχρι εκεί. Και κλείνουμε με κάτι πολύ δυνατό έως ανατριχιαστικό. Το 2007 ο μέγας Αυστριακός δημιουργός Μίκαελ Χάνεκε –φιλόσοφος της βίας- γυρίζει το αμερικάνικο ριμέικ της δικής του ταινία «Παράξενα παιγνίδια» (με την Ναόμι Γουότς), που ξαναβλέπουμε σε επανέκδοση. Δυό έφηβοι εισέρχονται σε μια εξοχική κατοικία και προκαλούν τρομερά ψυχολογικά και στη συνέχεια σωματικά βασανιστήρια στους ενοίκους. Εξοργίζεσαι στην κυριολεξία όταν βλέπεις τις συμπεριφορές τους. Δυστυχώς το φιλμ είναι ιδιαίτερα επίκαιρο με τα αίτια της βίας των νεαρών να μένουν.
