- Newsroom
Εβδομήντα δύο χρόνια μετά ήρθε η στιγμή για να τελεστεί και πάλι ιερό μυστήριο στη εκκλησία του Μπαλίνου. Μετά τη μικρή Εριφύλη που ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου του 1953 βαπτίστηκε χριστιανή και πήρε το όνομά της, ήρθε ο μικρός Λουκάς, ο γιος του Σωτήρη και της Ιωάννας Γιοχάννας, που επέλεξαν την Παναγία του Μπαλίνου για τη βάπτισή του.
Ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή. Σα να έπρεπε οι εργασίες να τελειώσουν, τα παλιά να γυαλιστούν και να λάμψουν και τα καινούρια να βρουν τη θέση τους. Όλα σε τάξη, όλα όμορφα και ταιριαστά. Ήρθε η στιγμή να γεμίσει και πάλι η κολυμβήθρα. Να ανάψουν τα κεριά στο χείλος της, να στηθεί το τραπέζι με το Άγιο Μύρο, το λάδι και ψαλιδάκι.
Στην ενορία του Μπαλίνου, όπως και σε όλη την ευρύτερη περιφέρεια του Κεράτιου, από νωρίς οι οικογένειες εγκατέλειψαν την περιοχή. Άλλες για πιο κεντρικές γειτονιές της Πόλης, άλλες για την Ελλάδα. Έμειναν οι εκκλησίες αδειανές, ξεχασμένες από τους πολλούς.
Όμως οι καιροί αλλάζουν κι οι άνθρωποι αν θέλουν κάνουν θαύματα. Ένα τέτοιο θαύμα έγινε και στο Μπαλίνο. Αρχικά με τα έργα αποκατάστασης, μετά με τις προσπάθειες αναγέννησης και τώρα με τη βάπτιση του μικρού Λουκά, που χάρισε ελπίδα και αισιοδοξία τόσο στην Εκκλησιαστική Επιτροπή όσο και στη Φιλόπτωχο Αδελφότητα. Με ενθουσιασμό και ανείπωτη χαρά ανέλαβαν να γίνουν όλοι μαζί στο πρόσωπο των δύο προέδρων, του Συμεών Σολταρίδη και της Βερόνικας Κυριακίδη, οι ανάδοχοι του μικρού Λουκά.
Γέμισε η εκκλησία κι ο αυλόγυρος χαρούμενες φωνές. Γέμισαν κεριά τα μανουάλια του. Έλαμψαν οι πολυέλαιοι του και βρήκαν νόημα όλα όσα προηγήθηκαν για τον καλλωπισμό του. Με τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Αλικαρνασσού κ. Αδριανό να τελεί το μυστήριο και το πλήρωμα να παρακολουθεί με σεβασμό και κατάνυξη, η πρώτη αυτή βάπτιση στο αναγεννημένο Μπαλίνο θα μείνει στο μυαλό και στην καρδιά όλων.
Το ηθικό αναπτερώθηκε και έδωσε ελπίδα πως αυτό το μυστήριο ήταν μόνο η αρχή καθώς ευχή όλων ήταν να γίνει το Μπαλίνο η αγαπημένη εκκλησία για την τέλεση γάμων και βαπτίσεων, να αποκτήσει και πάλι λειτουργική ζωή και να εκπληρώνει τον σκοπό για τον οποίο κτίστηκε αιώνες πριν. Να συγκεντρώνει τους πιστούς και να είναι πάντα μια ανοιχτή αγκαλιά που θα δέχεται όλους.
Πρόκειται για τον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Μπαλίνου, εκκλησία που υπάρχει από τον 16ο αιώνα και συνδέθηκε με τη ζωή και τα πάθη μεγάλων φαναριώτικων οικογενειών.
Η εκκλησία σχετίζεται και με την μεγάλη Βυζαντινή οικογένεια των Καντακουζινών καθώς σε επιτοίχια πλάκα σε κτήριο φαναριώτικης αρχιτεκτονικής που ανήκει στην εκκλησία, υπάρχει το οικόσημο των Καντακουζινών με χρονολογία «Μάρτιος 1766». Χρονολογία που ίσως πραγματοποιήθηκε εκεί, γάμος μέλους της οικογένειας που διακρίθηκε κατά την περίοδο των Κομνηνών και των Παλαιολόγων στην Κωνσταντινούπολη και στην Πελοπόννησο.
Οι μεγάλες φαναριώτικες οικογένειες μετά την Άλωση, φρόντιζαν με «κατάλληλους» γάμους να εδραιώσουν την εξουσία και την περιουσία τους.
Η ιστορία του Ναού
Πρόκειται για τον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Μπαλίνου, μια εκκλησία που υπάρχει από τον 16ο αιώνα και συνδέθηκε με τη ζωή και τις ίντριγκες μεγάλων φαναριώτικων οικογενειών.
Ανεβαίνοντας την ακτή του Κεράτιου από τη μεριά της ιστορικής χερσονήσου συναντάμε μία σειρά από εκκλησίες των Βυζαντινών χρόνων. Στην περιοχή του Μπαλατά στην παράλληλη με την παραλιακή λεωφόρο οδό, υπάρχει ο Ιερός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Μπαλίνου.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η προέλευση του ονόματός της. Κάποιοι θεωρούν ότι ο προσδιορισμός «Μπαλίνο» ότι προέρχεται από το όνομα του Μαγίστρου Παυλίνου, της εποχής του Θεοδοσίου του Β΄, πιθανή όμως θεωρείται η εκδοχή το όνομα της περιοχής και της εκκλησίας να προέρχεται από Γενουάτη ευγενή ονόματι Παλίνο ή Μπαλίνο.
Αναφορά στον ναό αυτό γίνεται από τον 16ο αιώνα στους καταλόγους αρχικά του Τρύφωνα κι αργότερα (17ο αι.) του Πατεράκη. Από τον F. Du Cange (1729) η εκκλησία αναφέρεται ως Theotokos Baigle. Στα τέλη του 18ου αι. ο Havhannesyan την αναφέρει ως Balino. Τέλος ο Freely θεωρεί ότι το σημερινό κτίσμα είναι του 1730.
Στους χώρους της εκκλησίας υπάρχει επίσης επιτοίχια πλάκα του 1833 ενώ σε δεύτερη αναφέρεται κατασκευή του 1843 επί Πατριαρχείας Γερμανού του Δ΄. Ενώ στην τρίτη και την τέταρτη πλάκα του 1843 αναφέρονται τα ονόματα των: Ευφροσύνης και του αδερφού της Παναγιώτη και του Γεώργιου Κωνσταντίνου. Υπάρχουν άλλες τρεις επιτοίχιες πλάκες του 1877, του 1912 ενώ σ’ αυτήν του 1992 αναφέρεται ότι έγινε επισκευή επί Πατριαρχείας Βαρθολομαίου. Η παλαιότερη εικόνα που υπάρχει στο ναό είναι του 1846. Ενώ το πολυτιμότερο κειμήλιο του Ναού, το ασημένιο και επίχρυσο Ευαγγέλιο με εγχάρακτη επιγραφή που ανέφερε το όνομα της οικογένειας των Καντακουζηνών και χρονολογία του 1685 χάθηκε στα γεγονότα του Σεπτεμβρίου του 1955.
Η ενορία της Κοινότητας Μπαλίνου ήταν πάντα ολιγάριθμη και οικονομικά ασθενής. Αυτό γίνεται φανερό από το ότι ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Μελέτιος Πηγάς ανέλαβε να πληρώσει τα χρέη του Ναού το 1597.
Ο ναός είναι ρυθμού τρίκλιτης βασιλικής. Έχει σχήμα ορθογώνιο με το κοίλο του ιερού στα ανατολικά και νάρθηκα στα δυτικά. Ο ναός καλύπτεται από κεραμοσκεπή. Το τέμπλο είναι ξύλινο βαμμένο άσπρο, με χρυσά διακοσμητικά στοιχεία. Από τις φορητές εικόνες ξεχωρίζουν αυτή της Αγίας Τριάδας του 1845, των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και του Αγίου Μηνά του 1846 και του Αγίου Παντελεήμονα του 1888. Ενώ κάτω από τον άμβωνα υπάρχει αγίασμα.
Με πληροφορίες από: fosfanariou.gr και ethnos.gr
