Σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ: Προφυλακίστηκαν ακόμα 2 κατηγορούμενοι
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο που έχει συνταχθεί σε βάρος τους, οι δύο καλλιεργούσαν βαμβάκι και δήλωναν ψευδή στοιχεία για αγροτεμάχια
της Ράνιας Θρασκιά, Κλινικής Ψυχολόγου MSc, Βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης και Υπεύθυνης Κ.Τ.Ε. Ψυχικής Υγείας του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής
Στις δράσεις που διοργανώνονται με αφορμή την 25η Οκτωβρίου -Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου του Μαστού- συνδεόμαστε όλες εμείς‧ γυναίκες που παλεύουν με τη νόσο, γυναίκες που νόσησαν και τα κατάφεραν, γυναίκες που έχουν φύγει από κοντά μας, γυναίκες που φοβόμαστε μια πιθανή διάγνωση, όλοι όσοι ζουν ή έχουν ζήσει με την αγωνία της νόσου κάποιου αγαπημένου τους προσώπου. Και η σύνδεση αυτή έρχεται μέσα από το μοίρασμα. Μοίρασμα σκέψεων, συναισθημάτων και ιστοριών πόνου, φόβου, αλλά και θάρρους, αντοχής, ελπίδας.
Και μαζί στέλνουμε από τη Θεσσαλονίκη το αισιόδοξο μήνυμα ότι η πρόληψη σώζει ζωές. Ότι η έγκαιρη διάγνωση είναι πολύτιμη και καθοριστική για τη ζωή κάθε γυναίκας. Κι έτσι, με εμπιστοσύνη στη δύναμη της πρόληψης και της επιστήμης, να πάψουμε να φοβόμαστε αλλά και να μην εφησυχάζουμε. Δυστυχώς, τα στατιστικά στοιχεία προκαλούν ανησυχία, καθώς το 55% των γυναικών, στην χώρα μας, δεν έχει κάνει μαστογραφία τα τελευταία τρία χρόνια, ενώ το 33% δεν έχει κάνει ποτέ. Για να πάψει η πρόληψη να αποτελεί ζητούμενο πρέπει να ξεκινήσουμε από την αυτοφροντίδα – από την αγάπη για τον εαυτό μας που περνάει μέσα από τις εξετάσεις όσο κι αν τις τρέμουμε. Και για αυτό χρειαζόμαστε ένα κράτος που στέκεται πραγματικά δίπλα στις γυναίκες. Μια εθνική, ολιστική πολιτική για τον καρκίνο. Που, ειδικότερα για τον καρκίνο του μαστού, θα εγγυάται ένα ολοκληρωμένο σύστημα υπηρεσιών που θα καλύπτει από την πρωτογενή πρόληψη και την πρώιμη διάγνωση μέχρι την απρόσκοπτη πρόσβαση στα σύγχρονα θεραπευτικά σχήματα, την κατ’ οίκον φροντίδα, τη στήριξη της ψυχικής υγείας.
Οφείλουμε να εγκύψουμε στη στήριξη της ψυχικής υγείας. Γιατί είναι αδιάσπαστη η ενότητα ψυχής και σώματος, γιατί η ποιότητα ζωής πρέπει να αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα. Κι είναι, πράγματι επιτακτική η ανάγκη μιας ολιστικής αντιμετώπισης και σύγχρονης φροντίδας του ογκολογικού ασθενή, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη το συναισθηματικό αποτύπωμα της νόσου. Που, αυτονόητα, όσο πιο βαθύ είναι τόσο μεγαλύτερη είναι κι η ανάγκη για ψυχολογική υποστήριξη, ανεξαρτήτως σταδίου και πρόγνωσης της νόσου.
Δυστυχώς, ξέρουμε όλοι πως η ανάγκη αυτή πολύ συχνά υποτιμάται. Κι έτσι, οι ασθενείς, πέρα από τις αλλαγές, τις απώλειες, τις παρεμβάσεις στο σώμα τους, έχουν να υπομείνουν σιωπηλά και τον ψυχικό πόνο.
Πώς λοιπόν θα απαλύνουμε τις πληγές στο σώμα και στη ψυχή: Μιας γυναίκας που κρατάει στα χέρια της τη διάγνωση που εμπεριέχει τις λέξεις «Καρκίνος του Μαστού»; Μιας νεαρής γυναίκας που καταλύεται από τρόμο στη σκέψη ότι απειλείται η επιβίωσή της, όταν εκείνη το μόνο που λαχταράει είναι να ζήσει; Μιας γυναίκας που παραλύει από τον φόβο κατά την επίπονη, μοναχική διαδικασία των θεραπειών; Μιας μητέρας που τσακίζεται με την αγωνία τι θα απογίνουν τα παιδιά της αν εκείνη φύγει;
Αν δεν «αγκαλιαστούν» και δεν αναλυθούν τα συναισθήματα αυτά, αλλά απωθηθούν ή καταπιεστούν, ενδέχεται να επηρεάσουν ακόμη και την πορεία της θεραπείας. Κι εδώ έρχεται το χρέος της Πολιτείας να διασφαλίσει τη ψυχική στήριξη των ασθενών. Για να μπορέσουν, με τη βοήθεια των ειδικών, καταρχάς να αναγνωρίσουν τη συναισθηματική επιβάρυνση και την ευαλωτότητά τους, να μιλήσουν για το πώς βιώνουν την ασθένεια, για τις επιπτώσεις που αυτή έχει επιφέρει στους πολλαπλούς ρόλους τους, να αποδεχτούν τη νέα τους εικόνα, να ανακαλύψουν τον καινούργιο τους εαυτό.
Και, βέβαια, αξίζει να σημειωθεί και η ανάγκη της ψυχολογικής υποστήριξης των αγαπημένων προσώπων των νοσούντων, αλλά και του προσωπικού που εργάζεται σε ογκολογικές μονάδες. Το γνωρίζουμε όλοι καλά πως η οικογένεια, οι συγγενείς βιώνουν επίσης ένα μεγάλο σοκ – έρχονται αντιμέτωποι με μια νέα ιατρική πραγματικότητα, προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο δυνατό για τον άνθρωπό τους, σηκώνουν συχνά το βάρος της απόκρυψης λεπτομερειών ή/και ιατρικών πληροφοριών από φόβο μην επιβαρυνθεί ψυχικά ο οικείος τους.
Χρειαζόμαστε λοιπόν ένα κράτος που θα είναι το δίχτυ ασφαλείας τους. Ώστε να μην νιώσει αβοηθητότητα κανείς. Και βέβαια η στήριξη της ψυχικής υγείας έχει κι άλλες προεκτάσεις, πέρα από τις προφανείς που έγκεινται στις υπηρεσίες συμβουλευτικής και ψυχοθεραπείας. Δεν μπορούμε να μιλάμε για στήριξη της ψυχικής υγείας, αν ταυτόχρονα δεν έχει διασφαλιστεί, για παράδειγμα, το κατάλληλο πλαίσιο για την εργασία των γυναικών με καρκίνο. Αν δεν υπάρχει μέριμνα για την ποιότητα στην καθημερινότητά τους.
Και σε αυτήν, καθημερινά, μπορούμε να συμβάλλουμε όλοι μας, δίνοντας πραγματικά περιεχόμενο στις έννοιες της αλληλεγγύης, της αγάπης, της ενσυναίσθησης.
Η Θεσσαλονίκη, η Ελλάδα, λοιπόν, στις 25 του Οκτώβρη φωτίστηκε ροζ, για να ταξιδέψει το μήνυμα της πρόληψης παντού.
Γιατί ροζ είναι το χρώμα του Οκτώβρη.
Και, με πίστη και αγάπη για τη ζωή, κοιτάμε μπροστά!
