Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα (Εφεσ. 5:8-19) δεσπόζει μία φράση, η οποία ηχεί ως κραυγή αφύπνισης για τον άνθρωπο κάθε εποχής: «Ξύπνα εσύ που κοιμάσαι, και σήκω από τους νεκρούς, και θα σε φωτίσει ο Χριστός» (Εφεσ. 5:14). Ο Παύλος δεν απευθύνεται σε σωματικά νεκρούς, αλλά σε εκείνους που έχουν βυθιστεί σε πνευματικό λήθαργο.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ερμηνεύοντας, λέει ότι η νύχτα της αμαρτίας μοιάζει με βαρύ ύπνο, που είναι επικίνδυνος συγκρινόμενος με τον φυσικό, γιατί, ενώ ο φυσικός ύπνος αναπαύει το σώμα, ο πνευματικός ύπνος νεκρώνει ολόκληρη την ανθρώπινη ύπαρξη, κρατώντας τη δέσμια της αδικίας, της αδιαφορίας και της ψυχικής αδράνειας. Έτσι, ο άνθρωπος που παραδίδεται στις επιθυμίες του, χάνει την εγρήγορσή του και, ζώντας σαν υπνωτισμένος, αφήνεται σε πνευματική νάρκη.
Γι’ αυτό και η πνευματική έγερση του ανθρώπου ισοδυναμεί με επανάστασηꞏ όχι με όπλα και βία αλλά ειρηνική, εσωτερική επανάσταση της συνείδησης, που επιφέρει βαθιά και ουσιαστική αλλαγή, σπάζοντας τα δεσμά του εγωισμού και απελευθερώνοντας τον άνθρωπο από ό,τι τον εγκλωβίζει στον εαυτό του, καθιστώντας τον, έτσι, έτοιμο να δεχθεί το Φως του Χριστού.
Ο φωτισμός αυτός, είναι η παρουσία του Χριστού μέσα στην καρδιά. Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής γράφει ότι ο Χριστός είναι ο «Ήλιος της δικαιοσύνης», που φωτίζει τον μετανοημένο, χαρίζοντάς του νέα δύναμη ζωής.
Το Φως του Χριστού εισχωρεί στην ύπαρξη και τη μεταμορφώνει. Όπως ένα παράθυρο που ανοίγει προς την ανατολή και πλημμυρίζει φως όλο το δωμάτιο, έτσι και ο άνθρωπος που ανοίγεται στον Χριστό φωτίζεται ολόκληρος και αλλάζει. Ο Άγιος Συμεών, ο Νέος Θεολόγος, περιγράφει αυτήν την εμπειρία ως αληθινή αναγέννηση: Η ανθρώπινη ύπαρξη γεμίζει με φως, γαλήνη και αγάπη.
Η χριστιανική επανάσταση δεν στρέφεται προς τα έξω, δεν αποσκοπεί στην ανατροπή θεσμών ή Κρατώνꞏ είναι εσωτερική, βαθιά και προσωπική. Εκεί, στο κέντρο της ύπαρξης, γεννιούνται οι πραγματικές αλλαγές. Πρόκειται για μία αδιάκοπη πορεία αφύπνισης, μία προσπάθεια να σπάσουν τα δεσμά του εγωισμού, της αδιαφορίας, του φόβου και του φθόνου. Είναι επανάσταση ειρηνική που ξεκινά με την απόρριψη κάθε μορφής βίας.
Η Εκκλησία, άλλωστε, στάθηκε διαχρονικά υπέρ της μη βίας, όχι από αδυναμία, αλλά από βαθιά πίστη ότι μόνο η αγάπη έχει τη δύναμη να αλλάξει τον άνθρωπο και τον κόσμο. Μία στάση ζωής όπου ο άλλος αναγνωρίζεται ως αδελφός και όχι ως εχθρός, έχει βαθιές κοινωνικές προεκτάσεις, δίνοντας αληθινό νόημα στη ζωή.
Ο άνθρωπος που βρίσκει την ειρήνη και την ελευθερία μέσα του, μπορεί να υπηρετήσει με αυθεντικότητα τους γύρω του και να μεταμορφώσει τον κόσμο, ξεκινώντας από το προσωπικό του παράδειγμα.
Η φράση αυτή του Αποστόλου Παύλου αποτελεί πρόσκληση ελπίδας και αναγέννησης. Όποιος ξυπνήσει από τον πνευματικό ύπνο της εσωστρέφειας, θα νιώσει το φως του Χριστού να τον περιβάλλει και να του ανοίγει τον δρόμο προς την αληθινή ζωή.
Αυτή είναι η ειρηνική επανάσταση που καλείται να ζήσει κάθε άνθρωπος: Με μετάνοια, προσευχή και επανασύνδεση με το Φως, να σπάσει τα δεσμά του εαυτού του και να μεταμορφωθεί σε ζωντανή πηγή φωτός του Χριστού μέσα σε έναν κόσμο που διψά για νόημα, αλήθεια και ελπίδα.
