- Newsroom
Σε έναν μεστό και γεμάτο πολιτιστικές και καλλιτεχνικές αναφορές επικήδειο, ο Θεσσαλονικιός συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης κατόρθωσε να συμπυκνώσει την συνολική παρακαταθήκη του Διονύση Σαββόπουλου μέσα στα συμφραζόμενα της μεταπολεμικής Θεσσαλονίκης και της Αθήνας της δεκαετίας του ’60.
Ο λόγος του ήταν ένα προσκλητήριο αείμνηστων φίλων και συνεργατών του Σαββόπουλου η οποίοι άφησαν το αποτύπωμά τους στην πνευματική ζωή της πόλης και της χώρας. Ο Ασλάνογλου, ο Πεντζίκης, ο Ιώννου, ο Ρασσούλης, ο Μοσκώφ, ο Παπάζογλου. Ταυτόχρονα, οι γειτονίες, οι δρόμοι και οι τοποθεσίες που διαμόρφωσαν τον Διονύση Σαββόπουλο βρήκαν το δικό τους χώρο μέσα στις λέξεις του Σκαμπαρδώνη.
«Ήρθα από τη Θεσσαλονίκη να σου μεταφέρω την οδύνη της πόλης. Η Θεσσαλονίκη που γέννησε ένα τόσο λαμπρό τέκνο. Σε περιμένει ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ο επόμενος Θεσσαλονικιός Γιώργος Ιωάννου, ο Νίκος Παπάζογλου — που θα σε οδηγήσει στο ξέφωτο. Σε περιμένουν οι κιθάρες».
Συνέχισε με αναφορές στην γενέτειρα του Σαββόπουλου:
«Η μητέρα-πόλη σε χαιρετά, η γειτονιά σου, η Ανάληψη, σου γνέφει εκεί όπου είδες για πρώτη φορά τον Τσιτσάνη να κατεβαίνει από το λεωφορείο κρατώντας ένα μικρό βιολί, περπατώντας σαν να αιωρείται πάνω απ’ το έδαφος».
Ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης επεσήμανε ότι η απώλεια του Σαββόπουλου είναι μεγάλη, διότι αποτέλεσε πνευματικό γονέα. «Τους πνευματικούς γονείς τούς επιλέγουμε. Είναι οι πιο αγαπημένοι».
Κλείνοντας: αναφέρθηκε στην κάθοδο του στην Αθήνα το 1963:
«Νιόνιο, αγάπησες την πανέμορφη Αθήνα, την διαύγεια και το φως της, τη ζωντάνια και την ελευθερία της.
Ήρθες εδώ δεκαεννιά χρονών και κατάφερες να δημιουργήσεις ένα τόσο μεγάλο έργο.
Η Αθήνα αναγνώρισε την προσφορά σου με γενναιοδωρία. Έζησες εδώ με τη μούσα σου, την Άσπα».
