Φαίνεται ότι ο Αλ. Τσίπρας και ο Αντ. Σαμαράς έχουν πάρει τις αποφάσεις τους. Θα ιδρύσει ο καθένας το κόμμα του, διότι κρίνουν πως υπάρχει χώρος γι’ αυτό το τόλμημά τους. Υποθέτω πως ο μεν Αλ. Τσίπρας πιστεύει πως θα πάρει ποσοστά από όλα τα κόμματα που βρίσκονται στα αριστερά της Νέας Δημοκρατίας, ενώ ο Αντ. Σαμαράς ποντάρει στον μεγάλο αριθμό των απογοητευμένων ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας που είτε απέχουν είτε κινούνται στον χώρο των αναποφάσιστων.
Σε πιο στέρεες βάσεις το εγχείρημα του Τσίπρα, με πιο πολλά ρίσκα αυτό του Σαμαρά. Από την άλλη πλευρά, ο Αντ. Σαμαράς έχει μία ξεκάθαρη πολιτική πλατφόρμα. Εστιάζεται στα εθνικά θέματα και κατηγορεί την κυβέρνηση για λανθασμένους χειρισμούς στα ελληνοτουρκικά, αλλά και στα κοινωνικά ζητήματα υπερασπίζεται τον συντηρητικό χαρακτήρα του νεοδημοκρατικού ακροατηρίου. Συνεπώς, έχει κάτι να πει.
Από την άλλη μεριά, ο Αλ. Τσίπρας θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει ιδεολογικά και πολιτικά το νέο προφίλ του. Πολλές οι δυσκολίες καθώς ό,τι και να πει είναι υπονομευμένο από τον χαμηλό δείκτη της αξιοπιστίας του λόγω του παρελθόντος του. Επιπλέον, στον υπερκορεσμένο χώρο της αριστεράς είναι πολύ δύσκολο να επινοήσει κάποιος νέες αρχές και αξίες επάνω στις οποίες θα κτίσει το νέο κόμμα του. Το πιο πιθανό είναι να επαναλάβει τα γνωστά κλισέ, εξωραϊσμένα με λεκτικούς νεωτερισμούς.
Είναι προφανές πως ο Αντ. Σαμαράς πολύ δύσκολα θα επηρεάσει το κοινό του Κυριάκου Βελόπουλου. Εκεί υπάρχει ένας άλλος κόσμος που μιλά τη δική του γλώσσα η οποία συντονίζεται με αυτήν του Βελόπουλου. Πολύ πιο εύκολα το νέο κόμμα του Σαμαρά θα διεισδύσει στον χώρο της Φωνής Λογικής και της Νίκης, αλλά προφανώς αυτές οι εισροές δεν μπορούν να δημιουργήσουν μία δυναμική. Το ερώτημα είναι πλέον αν και πόσες δυνάμεις θα πάρει το κόμμα του από τη βάση της Νέας Δημοκρατίας. Κάτι που θα φανεί στις δημοσκοπήσεις που θα γίνουν μετά την εξαγγελία της ίδρυσής του.
Όμως, τόσο ο Τσίπρας όσο και ο Σαμαράς αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα. Ποια στελέχη θα πλαισιώσουν τα κόμματά τους. Αν πρόκειται για ανακύκλωση παλαιών και φθαρμένων ονομάτων αμφότεροι θα δουν την προσπάθειά τους, μετά από λίγο καιρό, να ξεφουσκώνει. Αποτυχημένοι πολιτευτές της Νέας Δημοκρατίας και περιφερόμενες προσωπικότητες της αριστεράς έχουν κουράσει και δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στην πολιτική μας ζωή. Από την άλλη μεριά, είναι δύσκολο και οι δύο πρώην πρωθυπουργοί να βρουν νέα και άφθαρτα στελέχη που θα σταθούν δίπλα τους στο νέο τους εγχείρημα. Αυτό είναι το βασικό στοίχημα που θα πρέπει να κερδίσουν και οι δύο.
Από αυτά που ακούγονται, νομίζω πως ο Αντ. Σαμαράς, επί του συγκεκριμένου θέματος, μάλλον βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από τον Α. Τσίπρα. Έχει κάνει τις επαφές του και αν τελικά οι απαντήσεις είναι θετικές, τότε μπορεί να προχωρήσει σχετικά γρήγορα στην αναγγελία της ίδρυσης του κόμματός του. Ο Αλ. Τσίπρας είναι βήματα πίσω, σε τέτοιο σημείο που -όπως γράφουν σχολιαστές του χώρου της αριστεράς- ενδέχεται να προχωρήσει στην κίνησή του μετά τις εκλογές.
Πάντως, και οι δύο πρώην δίνουν ένα ενδιαφέρον σε μία άνευρη, μετά τα Τέμπη, πολιτική κατάσταση.
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 15.06.2025