Το πρωτάθλημα της superleague ξεκίνησε και στην πρώτη του ταχύτητα τα αποτελέσματα της πρεμιέρας ήταν τα αναμενόμενα.
Οι γηπεδούχοι, εύκολα ή δύσκολα νίκησαν τους φιλοξενούμενους, μάλιστα όλοι με clean sheet μπαίνοντας με το δεξί στον φετινό μαραθώνιο.
Ο Άρης μπήκε στη σεζόν από μειονεκτική θέση: Με το μεγαλύτερο βάρος, από τον (και φέτος) ταπεινωτικό ευρωπαϊκό αποκλεισμό από την Αζέρικη Αράζ, άρα και με τη μεγαλύτερη πίεση για αποτέλεσμα.
Έχοντας επιλέξει -και φέτος- μεγάλες αλλαγές στο ρόστερ του, την ώρα που διατηρεί και τον μικρότερο προϋπολογισμό από τα κλαμπ του γκρουπ.
Από όλα αυτά, για το σύνολο του Μαρίνου Ουζουνίδη το δυσκολότερο όλων ήταν να έχει την εικόνα «έτοιμης» ομάδας, αφού τέτοιο βάθος δομικών αλλαγών στο ρόστερ δεν τόλμησε κανείς άλλος.
Πολύ γρήγορα, θυμηθείτε ότι:
Ο Ολυμπιακός, την ίδια ώρα με τον Άρη, άνοιγε λογαριασμό στο 97' απέναντι στον Αστέρα, απολύτως με επιλογές της περσινής σεζόν, αν ο Πνευμονίδης που ήταν βασικός στο επίσημο ντεμπούτο του, θεωρείται μέλος του περσινού ρόστερ (καθώς είχε παρουσία στην καθημερινή προπόνηση) και αλλαγές τον x-factor του ματς Γιαζίτσι (που τον λες μεταγραφή μόνο και μόνο γιατί ήρθε από χιαστό που του κόστισε ολόκληρη χρονιά) και τον (ασίστμαν του δεύτερου γκολ) Νασιμέντο.
Ο ΠΑΟΚ έκαμψε την αντίσταση της ΑΕΛ με κορμό την περσινή ομάδα στο γήπεδο, αφού από τις νέες προσθήκες του ξεκίνησαν ο Τέιλορ, ο Χατσίδης (αν θεωρηθεί η αναβάθμιση του νεαρού ως προσθήκη) και για μικρό διάστημα μπήκαν ως αλλαγές Ιβανούσετς και Γιακουμάκης.
Η ΑΕΚ πέρασε το εμπόδιο του Πανσερραϊκού ασφαλίζοντας από νωρίς το ματς με τον κορμό που βρήκε ο Νίκολιτς από τον Αλμέιδα και τις προσθήκες των Πένράις και Ζίνι (που επέστρεψε στο ρόστερ της) στην αρχική ενδεκάδα, βάζοντας στη ροή του ματς, Μαρίν και Κουτέσα.
Πάμε και στον Άρη;
Έχουμε και λέμε:
Νέα πρόσωπα στην άμυνα: Μάικιτς, Τεχέρο και Άλβαρο.
Στο κέντρο: Ράτσιτς, Γένσεν
Στην επίθεση: Πέρεθ.
Και αλλαγές: Γιαννιώτας (κι ας φαινόταν να συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε πιτσιρικάς), Μισεουί Μορουτσάν και Καντεβέρε.
Δηλαδή: Πλειοψηφία οι νέοι στους έντεκα, έξι έναντι πέντε του περσινού κορμού, πλειοψηφία και στις κινήσεις από τον πάγκο, με τέσσερις στους πέντε που πέρασαν στο ματς για περισσότερο ή λιγότερο.
Προφανώς και όσοι βρέθηκαν στο Χαριλάου το Σάββατο, είδαν ένα καλύτερο δείγμα γραφής από τα ματς με την Αράζ: Μια ομάδα να πιέζει ψηλά για να ανακτήσει στο μισό του αντιπάλου, να εκδηλώνει επιθέσεις που δεν άρχιζαν και τέλειωναν στο αν ελευθερωθεί για να εκτελέσει ή τροφοδοτηθεί σωστά ο Μορόν και αρκετούς από τους νέους πιο επιδραστικούς από ότι στα προηγούμενα ματς.
Στο τέλος της βραδιάς, η δουλειά έγινε. Ομοίως και για τον ανταγωνισμό, ο Άρης βέβαια είναι το κλαμπ στο οποίο η εσωστρέφεια και η «δίψα» από την έλλειψη μεγάλης διάκρισης, προκαλεί περισσότερο από παντού τη συζήτηση για το «πώς» ήρθε μια νίκη, όταν ακριβώς επειδή ήταν μόλις η πρώτη αγωνιστική, αλλού αρκεί το ότι ήρθε και η σελίδα γύρισε το επόμενο λεπτό του σφυρίγματος της λήξης του ματς.
Αυτό που είδαμε δεν ήταν φυσικά το άνω όριο δυνατοτήτων του γκρουπ, άλλα έτσι κι αλλιώς, δεν μιλάμε καν για την τελική εκδοχή της «εντεκάδας», όπως αυτή θα προκύψει μετά τη διακοπή των πρωταθλημάτων τον Σεπτέμβριο, γιατί:
Πρώτον, το νέο σύνολο έρχεται από διαφορετικές αφετηρίες: Από τις πολλές προσθήκες, κάποιοι είχαν ελάχιστο ή λίγο χρόνο συμμετοχής πέρσι και άλλοι γεμάτη σεζόν.
Δεύτερον, δεν συνηθίζεται -δεν πρέπει κιόλας αλλά αυτή είναι λίγο πιο εξειδικευμένη παράμετρος για να αναλυθεί τώρα- να ξεκινάς την περίοδο στο μάξιμουμ της φόρμας, αλλά την αναμένεις με μια προοδευτικότητα, επιζητώντας τη διάρκεια.
Αν λοιπόν πρέπει κανείς να κοιτάξει και να κρίνει από τη μεγάλη εικόνα, ο Άρης είχε μια καλή πρεμιέρα, κυρίως είχε μια θετική μετάβαση και στην εικόνα του και στην αποτελεσματικότητά του.
Είναι -αφού αυτό έχει επιλέξει στρατηγικά με το μέγεθος των αλλαγών στο ρόστερ- ένα παζλ που ακόμη δεν ολοκληρώθηκε και μάρτυρες είναι η προσθήκη του Κώστα Γαλανόπουλου 25 Αυγούστου και η τεράστια αλλαγή στην ενδεχομένως μοναδική σταθερά της τελευταίας... επταετίας: Τη θέση του τερματοφύλακα.
Βαλτε στην εξίσωση και τον άγνωστο Χ: Όσο οι μεταγραφές τρέχουν, θα είναι πάντα πιθανή η πώληση του Λόρεν Μορόν, ως τώρα δεν ήρθε πρόταση αλλά κανείς δεν μπορεί να ξέρει.
Αν δεν έρθει, ο Ισπανός θα πρέπει να το πάρει απόφαση και -όπως έγινε και πέρσι άλλωστε- να είναι πιο συγκεντρωμένος στη δουλειά του κι αν έρθει, να αποδειχθεί το πόσο καλά προετοιμασμένος είναι για το ενδεχόμενο ο τεχνικός διευθυντής, ώστε με ένα καλό ποσό διαθέσιμο από την πώληση, να φέρει γρήγορα παίκτη που θα πάρει το ρόλο του ισπανού μπόμπερ, αν και υπάρχει η αίσθηση πως θα γίνει και Μορόν παρόντος κίνηση στη γραμμή.
Για όλα αυτά, ο Άρης είναι πρακτικά αδύνατον να αγγίξει τόσο νωρίς το καλύτερο που μπορεί να παίξει. Δεν το ξέρει καν αυτό το άνω όριο, σήμερα. Αυτό που αποδέχονται άπαντες είναι ότι έχει συγκεντρώσει ατομικά ποιοτικούς παίκτες.
Έτσι η αλλιώς είναι υποχρεωμένος να μην αναζητήσει δικαιολογίες: Τον περιμένει ένα ακόμη ματς που τον βολεύει για να πάει στη διακοπή από την καλύτερη δυνατή θέση, με αντίπαλο τον Παναιτωλικό στο Χαριλάου κι εκεί να βρει το χρόνο να δουλέψει για δέκα ακόμη μέρες με το σύνολο του υλικού και τους ρόλους πια μοιρασμένους από τον προπονητή, γιατί φυσικά έχει και χτυπητές αδυναμίες, με μεγαλύτερη όλων την αμυντική μετάβαση.
Ο ίδιος επέλεξε αυτό το δρόμο, τον χάραξε μάλιστα με εμπόδια σε όλα τα επίπεδα με τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό και πρέπει να τον διαβεί, αν θέλει να διακριθεί.
