- Newsroom
Τις δυσκολίες που βιώνει στην καθημερινότητά του ως φοιτητής του ΑΠΘ, περιγράφει σε ανοιχτή επιστολή του ο Γιώργος Τριανταφύλλου, ο οποίος βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού και φοιτά στο τμήμα Θεάτρου του πανεπιστημίου.
«Έχω σκεφτεί να παρατήσω την σχολή μου, ουκ ολίγες φορές, και αυτό διότι είμαι άνθρωπος που όντας στο φάσμα του αυτισμού…», γράφει ο ίδιος στην επιστολή που απέστειλε στον υφυπουργό Παιδείας, Νίκο Παπαϊωάννου και τον πρύτανη του ΑΠΘ, Κυριάκο Αναστασιάδη.
Ο φοιτητής βρίσκεται στο 8ο εξάμηνο του τμήματος Θεάτρου στο ΑΠΘ και καταγγέλλει την έλλειψη συμπεριληπτικών υποδομών και την ανεπαρκή υποστήριξη των φοιτητών με αναπηρία. Σε αυτό το πλαίσιο, υπογραμμίζει την εύθραυστη κατάσταση στην οποία τελεί ο ψυχισμός του και διαμηνύει την ανάγκη για ατομική συμπερίληψη, κατάργηση υποχρεωτικών παρουσιών και προσαρμογή εξετάσεων.
Υπό αυτό το πρίσμα, ο κ. Τριανταφύλλου ζητά να δημιουργηθεί τμήμα υποστήριξης ΑμεΑ στα πανεπιστήμια και να εφαρμοστεί η παράλληλη στήριξη, προκειμένου να μην αναγκαστεί να εγκαταλείψει τις σπουδές εξαιτίας των πρακτικών δυσκολιών, αλλά και της οικονομικής δυσπραγίας.
Η ανοιχτή επιστολή του φοιτητή Γ. Τριανταφύλλου:
«Γιώργος Τριανταφύλλου – Φοιτητής 8ου εξαμήνου στη Θεάτρου του ΑΠΘ-
Aποδέκτες: Κυριάκος Αναταστασιάδης – Πρύτανης ΑΠΘ, Νίκος Παπαιωάννου – Υφυπουργός Παιδείας και ΕΣΑΜΕΑ.
Γράφω αυτήν την επιστολή για να εκφράσω το πόσο έχω απαυδήσει απ’ το γεγονός ότι το να ανήκεις σε οιαδήποτε ευάλωτη κοινωνική ομάδα, είτε είναι αυτήν των χαμηλότερων οικονομικών στρωμάτων, είτε αυτήν των ΑΜΕΑ και να είσαι φοιτητής είναι εξαιρετικά επώδυνο. Ειδικά δε, όταν ανήκεις και στις δύο.
Έχω σκεφτεί να παρατήσω την σχολή μου, ουκ ολίγες φορές, και αυτό διότι είμαι άνθρωπος που όντας στο φάσμα του αυτισμού, η ψυχική μου υγεία είναι εύθραυστη – επικίνδυνα – και η υποδομή στο τμήμα που σπουδάζω ανύπαρκτη, σε σημείο να νιώθω πως έχω αποτύχει παταγωδώς, όχι επειδή εγώ κάνω κάτι λάθος, αλλά επειδή το πανεπιστήμιο δεν είναι σε θέση να με υποστηρίξει όσο θα έπρεπε – όσο και αν κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες οι καθηγητές και Πρόεδρος του τμήματος μου.
Φανταστείτε τώρα, πως είναι να διαγιγνώσκεσαι με asperger, και να αντιμετωπίζεις ζητήματα υπερευαισθησίας στο αισθητηριακό σου κέντρο, κάτι που σημαίνει ότι το παραμικρό ερέθισμα μπορεί να σου προκαλέσει σωματικό πόνο και αλλαγή διάθεσης. Λ.χ ήχος, φως, εκφράσεις προσώπου των άλλων ατόμων.
Και πως είναι να αναγκάζεσαι – σε ένα τμήμα που δεν είναι όπως αυτό της ιατρικής- να υποχρεούσαι να βρίσκεσαι σε μια αίθουσα με 50 άτομα, για θεωρητικά μαθήματα – τα λεγόμενα σεμινάρια – επειδή υποτίθεται ότι θα πρέπει να μάθεις να δουλεύεις ομαδικά. Έλα όμως που ως αυτιστικός, έχεις αυτό το ζήτημα – ότι δυσκολεύεσαι σε αυτό – και νιώθεις πως το διάβασμα των πανελληνίων, η προσπάθεια χρόνων, με καθηγητές όπως αυτοί της παράλληλης στήριξης στο σχολείο πήγε στράφι.
Πήγε στράφι γιατί αναγκάζομαι να εξηγώ σε πέντε καθηγητές ανά εξάμηνο τι μου συμβαίνει, να προσπαθούνε να με καταλάβουνε, αλλά να αναρωτιέμαι, γιατί να πρέπει να δώσω αναφορά καθώς το πανεπιστήμιο θα έπρεπε να μου δώσει την λύση.
Έχω ανάγκη από ατομική συμπερίληψη, κατανόηση, και υποστήριξη στην ύπαρξη ενός πλαισίου το οποίο θα δίνει οδηγίες σε όλους τους καθηγητές για το πώς θα συμπεριφέρονται στα αυτιστικά άτομα. Οι προφορικές εξετάσεις δεν αρκούνε, και δυστυχώς υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη για άτομα σαν εμένα ώστε να μπορούνε και να έχουν διαφορετικό τρόπο επικοινωνίας και εκπαίδευσης.
Και γιατί όχι, να μην υπάρξει και ένα σύστημα σαν αυτό της παράλληλης στήριξης στα πανεπιστήμια. Η οικονομική μου κατάσταση δεν μου επιτρέπει να πληρώσω κάποιον έξτρα άνθρωπο ώστε να με βοηθάει στην σχολή, για αυτό ζητάω από εσάς κύριε Υφυπουργέ και κύριε Πρύτανη να με βοηθήσετε ώστε να μην είναι η πάθηση μου και το οικονομικό μου υπόβαθρο λόγοι για να αφήσω την σχολή. Κάντε με σας παρακαλώ σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα να νιώσω ότι δεν είμαι μόνος.
Ζητώ λοιπόν:
1.Την συγκρότηση ενός τμήματος υποστήριξης ατόμων με αναπηρία, τόσο στο ΑΠΘ, όσο και σε όλα τα πανεπιστήμια.
2.Την κατάργηση των υποχρεωτικών παρουσιών για άτομα με αναπηρίες, ειδικά σε θεωρητικές κατευθύνσεις όπως αυτήν της Δραματολογίας, στη Θεάτρου ΑΠΘ, όπου και βρίσκομαι.
3.Την επίσης διαμόρφωση ενός πλαισίου για την εξεταστική, καθώς τα άτομα με αυτισμό συνήθως νοσούν και με άλλες ψυχιατρικές παθήσεις , όπως αγχώδης διαταραχή ή καταθλιπτικά συμπτώματα και το άγχος αυτό είναι επικίνδυνο για την υγεία τους.
4.Την θέσπιση παράλληλης στήριξης ή παράλληλου τμήματος που θα βρίσκεται κοντά σε άτομα με αναπτυξιακές αναπηρίες – αυτισμός κλπ – όπως η δική μου.
5. Μια αναλυτική συζήτηση με τον Πρύτανη ή τον Υφυπουργό, ώστε να εξηγήσω την κατάσταση και να βρούμε λύση.
Ευχαριστώ για την ανάγνωση».
Σύμφωνα με το alfavita.gr, η συνάντηση με τον υφυπουργό Νίκο Παπαϊωάννου, πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο (21.06.2025)
«Αισθάνομαι – στα όρια του λογικού – αισιόδοξος, καθώς ο κύριος Παπαιωάννου, ως άνθρωπος θέλησε να ενημερωθεί για όσα βιώνω ο ίδιος ως άτομο στο φάσμα, και έκανε ερωτήσεις, δείχνοντας πως επιθυμεί να μάθει και να καταλάβει τι συμβαίνει σε άτομα με την αόρατη αυτήν αναπηρία, ώστε να γνωρίζει πώς μπορεί να συμβάλλει.
Συνδέοντας το παραπάνω με την θεσμική ιδιότητα του, νιώθω πως η κινητοποίηση μου, την οποία χωρίς την στήριξη των ΜΜΕ και της ΕΣΑΜΕΑ, δεν θα μπορούσα να στηρίξω, απέδωσε κάποια αποτελέσματα καθώς ο Υφυπουργός έβαλε στην ατζέντα του το ζήτημα της προσβασιμότητας όλων των ΑΜΕΑ στα πανεπιστήμια, το οποίο όπως μου είπε θα συζητηθεί διεξοδικά στην σύνοδο των Πρυτάνεων του Ιούλη, ώστε να επαν-ενεργοποιηθεί θεσμικά η συζήτηση αυτήν. Ενώ επίσης του παρέδωσα και ένα υπόμνημα , σχετικά με τις ανάγκες των ΑΜΕΑ και κυρίως των αυτιστικών στα ΑΕΙ.
Ελπίζω να καταφέρει και να κάνει πράξη όσα ειπώθηκαν στη συνάντηση μας, και τον ευχαριστώ για την συμβολική και ουσιαστική κίνηση του να ανταποκριθεί στο κάλεσμα αυτό, καθώς είναι μια αρχή ώστε να πάρουν μια ανάσα πολλά ΑΜΕΑ -αυτιστικά άτομα- και γονείς αυτών», έγραψε μετά τη συνάντηση ο φοιτητής.
*Φωτογραφία αρχείου από το τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ
