- Newsroom
Σε μια σπάνια και αιφνιδιαστική κίνηση, το Μουσείο του Λούβρου παρέμεινε κλειστό τη προηγούμενη Δευτέρα, καθώς το προσωπικό του προχώρησε σε απεργία, διαμαρτυρόμενο για την υπερβολική πίεση που δέχεται λόγω της αδιάκοπης ροής επισκεπτών και των δύσκολων συνθηκών εργασίας.
Το εμβληματικό μουσείο, που φιλοξενεί αριστουργήματα όπως η Μόνα Λίζα και δεκάδες χιλιάδες έργα τέχνης, έμεινε «παραλυμένο» από τους ίδιους τους ανθρώπους που εργάζονται καθημερινά για να υποδέχονται εκατομμύρια επισκέπτες. Χιλιάδες τουρίστες περίμεναν απογοητευμένοι και μπερδεμένοι έξω από τη διάσημη γυάλινη πυραμίδα, χωρίς καμία επίσημη ενημέρωση για την απεργία.
Το Λούβρο έχει πλέον μετατραπεί σε σύμβολο των αρνητικών συνεπειών του μαζικού τουρισμού. Καθώς δημοφιλείς προορισμοί σε όλη την Ευρώπη, όπως η Βενετία, η Ακρόπολη και η Μαγιόρκα, προσπαθούν να περιορίσουν την τουριστική πίεση, το πιο πολυσύχναστο μουσείο στον κόσμο φτάνει και αυτό στα όριά του.
Η απεργία ξέσπασε κατά τη διάρκεια εσωτερικής συνάντησης, όταν φύλακες, υπάλληλοι εισιτηρίων και προσωπικό ασφαλείας αρνήθηκαν να συνεχίσουν την εργασία τους, καταγγέλλοντας υποστελέχωση, αδύνατη διαχείριση των επισκεπτών και εργασιακές συνθήκες που χαρακτηρίστηκαν «αφόρητες» από τα σωματεία τους.
Το γεγονός έρχεται μόλις λίγους μήνες μετά την εξαγγελία δεκαετούς σχεδίου ανάπλασης του Λούβρου από τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, το οποίο προβλέπει εκσυγχρονισμό των υποδομών, αντιμετώπιση προβλημάτων όπως οι διαρροές και οι θερμοκρασιακές διακυμάνσεις, καθώς και καλύτερη διαχείριση της επισκεψιμότητας.
Ωστόσο, οι εργαζόμενοι τονίζουν ότι οι ανάγκες είναι επείγουσες και δεν μπορούν να περιμένουν. «Δεν γίνεται να περιμένουμε έξι χρόνια για βοήθεια», δηλώνει η Σάρα Σεφιάν, υπάλληλος εξυπηρέτησης επισκεπτών. «Οι ομάδες μας είναι ήδη στα όρια. Δεν πρόκειται μόνο για την τέχνη – πρόκειται και για τους ανθρώπους που τη φυλάνε».
Η διαμαρτυρία του προσωπικού του Λούβρου αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου κύματος αντιδράσεων κατά του υπερτουρισμού, που εκδηλώθηκε το Σαββατοκύριακο σε πολλές πόλεις της νότιας Ευρώπης. Από τη Λισαβόνα και τη Βαρκελώνη μέχρι τη Βενετία και τη Μαγιόρκα, κάτοικοι βγήκαν στους δρόμους για να καταγγείλουν τις επιπτώσεις ενός μοντέλου που, όπως λένε, πλήττει τη ζωή των ντόπιων και επιβαρύνει υπερβολικά τις υποδομές.
Η αυθόρμητη απεργία στο Λούβρο υπενθυμίζει πως, ακόμα και για τα πιο εμβληματικά πολιτιστικά ιδρύματα, τα όρια αντοχής δεν είναι απεριόριστα.
