Υπάρχουν γενικές δοκιμές που μοιάζουν με πρόβα ρουτίνας και άλλες που φανερώνουν αμέσως τις προθέσεις μιας ολόκληρης παραγωγής. Η χθεσινή δοκιμή του Κουρέα της Σεβίλλης στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης ανήκει στη δεύτερη κατηγορία: μια ατμόσφαιρα δημιουργικού "χάους", τραγουδιστές και ορχήστρα που τσεκάρουν τελευταίες λεπτομέρειες και στη μέση ένας Ροσίνι έτοιμος να ξαναβγεί στον κόσμο, αυτή τη φορά με ξεκάθαρη αποστολή: να ξαναγίνει πραγματικά αστείος.
Η αίσθηση από τη δοκιμή ήταν κάτι μεταξύ ακατέργαστης ενέργειας και ενός έργου που ακόμη «κουρδίζεται». Έφυγα νωρίς, αλλά αρκετά αργά ώστε να αντιληφθώ τι επιχειρεί η ομάδα: να στήσει μια παράσταση που δεν φοβάται το φαρσικό χιούμορ, που ψάχνει έναν γνήσιο κωμικό χαρακτήρα και όχι την «ευπρεπή» σοβαροφάνεια που συχνά φορτώνεται το έργο. Το αν θα το πετύχει, θα φανεί στην πρεμιέρα, όμως η πρόθεση είναι ξεκάθαρη.
Μιλώντας στο ενδιάμεσο με κάποιους από τους συντελεστές της παράστασης αυτός ο σκοπός επιβεβαιώνεται.
Ίγκορ Μπέργκλερ: «Όχι άλλες σοβαρές εκδοχές - η όπερα πρέπει να είναι αστεία»
Ο Ρουμάνος σκηνοθέτης Ίγκορ Μπέργκλερ, γνωστός από τον κινηματογράφο, που επιχειρεί για πρώτη φορά να σκηνοθετήσει όπερα, έχει αποστολή: να επαναφέρει τον Ροσίνι εκεί που τον ήθελε ο ίδιος. «Δεν υπάρχουν παραδοσιακές παραγωγές πια — έχουν γίνει όλες πολύ σοβαρές. Και το αποτέλεσμα είναι ότι στον Κουρέα δεν γελάς, απλώς χαμογελάς. Αυτό είναι καταστροφή. Θέλουμε να αναβιώσουμε αυτό που ήθελαν ο Μπομαρσέ και ο Ροσίνι: μια πραγματική κωμωδία. Να διασκεδάσει το κοινό. Το ότι είμαι κινηματογραφικός σκηνοθέτης δεν με δυσκόλεψε καθόλου.»
«Κάθε φορά ανακαλύπτεις κάτι καινούριο» - Η Άρτεμις Μπόγρη για τη Ροζίνα
Η μεσόφωνος Άρτεμις Μπόγρη, που ερμηνεύει τη Ροζίνα, μιλά για τη «ζωντανή» φύση του έργου: «Είναι ένα αριστουργηματικό έργο έτσι κι αλλιώς. Όταν αυτά τα έργα τα ξανατραγουδάς, πάντα κάτι καινούριο έχεις να δεις. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις έναν νέο σκηνοθέτη και έναν μαέστρο - ο ένας η δραματουργική ματιά, ο άλλος η μουσική. Το έργο είναι απαιτητικό: θέλει τεχνική, ελαστικότητα στη φωνή και στο σώμα, πολλές ώρες μελέτης. Αλλά ο κόσμος θα περάσει πολύ ωραία. Η μουσική έχει σχέση με μεσογειακά λαϊκά ακούσματα και είναι οικεία στο αυτί. Το χρειάζεται σήμερα το γέλιο ο θεατής.»
Ο Βασίλης Καβάγιας: «Ένας ρόλος που κάθε τενόρος θέλει να τραγουδήσει»
Ο τενόρος Βασίλης Καβάγιας, στον ρόλο του κόμη Αλμαβίβα, περιγράφει μια όπερα… παγίδα: «Είναι από τις πιο αγαπημένες κωμωδίες της όπερας, αλλά το μουσικό κείμενο είναι από τα πιο απαιτητικά. Ο Ροσίνι έχει βάλει όλη του την ευφυΐα. Ο Αλμαβίβα είναι πολυσύνθετος ρόλος με μεταμφιέσεις, διαφορετικές υποκριτικές γραμμές. Αν και τον έχω ερμηνεύσει πολλές φορές, κάθε φορά είναι μοναδική. Πάντα εξαρτάται και από τον μαέστρο και από τον σκηνοθέτη.»
Κωνσταντίνος Κατσάρας: «Η τελευταία φορά στη Θεσσαλονίκη ήταν πριν 24 χρόνια»
Ο βαθύφωνος Κωνσταντίνος Κατσάρας επιστρέφει στον ρόλο του Ντον Μπαζίλιο μετά από σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα: «Τον είχα ξανακάνει την τελευταία φορά που ακούστηκε στη Θεσσαλονίκη, δηλαδή πριν 24 χρόνια. Η όπερα είναι καταπληκτική. Ο Ροσίνι το έγραψε στα 22-23 του. Μιλάμε για εξαιρετικό μυαλό. Ο σκηνοθέτης θέλει να έρθει κοντά στην Commedia dell’ Arte, να βγει πραγματικό γέλιο. Αυτό ήταν και το όραμα του Ροσίνι.»
Η παραγωγή και οι παραστάσεις
Συμπαραγωγή του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης και της Εθνικής Όπερας του Βουκουρεστίου
Τη μουσική διεύθυνση υπογράφει ο Daniel Jinga. Σκηνικά και κοστούμια: Andreea Radu. Χορογραφία: Antonel Oprescu. Συμμετέχουν η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης και η Χορωδία & το Μπαλέτο της Εθνικής Όπερας Βουκουρεστίου.
Οι παραστάσεις δίνονται στις 7, 9 και 10 Δεκεμβρίου, με πλήρη υπηρεσία προσβασιμότητας, στην Αίθουσα Φίλων Μουσικής Μ1.
Η Υπουργός Πολιτισμού παρουσίασε την Πολιτιστική Χάρτα Ανάπτυξης 2023-2030, τονίζοντας τον ρόλο του Πολιτισμού ως οικονομικού και κοινωνικού κεφαλαίου, τα μεγάλα έργα υποδομής, την ψηφιοποίηση της κληρονομιάς και την επαναφορά των Γλυπτών του Παρθενώνα