Γράφει
O Σαλονικιός
Εκείνο που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε σε αγροτικές κινητοποιήσεις των παλαιότερων ετών ήταν τους αγρότες να ζητούν επιμόνως να συναντηθούν με τον εκάστοτε πρωθυπουργό, με το Μέγαρο Μαξίμου να αρνείται και να τους παραπέμπει στον αρμόδιο υπουργό. Αυτή τη φορά βλέπουμε να συμβαίνει το αντίστροφο. Προχθές ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας προς τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας απηύθυνε πρόσκληση προς τους αγρότες, προσδιορίζοντας μάλιστα τη συνάντηση για αύριο το απόγευμα, λέγοντας πως περιμένει την αντιπροσωπεία την οποία θα ορίσουν οι ίδιοι προκειμένου να συζητήσουν τα αιτήματά τους.
Και χθες, οι αγρότες, στη σύσκεψη την οποία έκαναν στη Νίκαια της Λάρισας αποφάσισαν να μην πάνε στη συνάντηση, χαρακτηρίζοντας “επικοινωνιακό σόου” την πρόταση του πρωθυπουργού. Αντί να πάνε οι ίδιοι θα στείλουν, λένε, τον κατάλογο με τα αιτήματά τους και θα περιμένουν από τον Μητσοτάκη να τους πει εάν θα τα ικανοποιήσει. Παράλληλα, ανακοίνωσαν ότι πρόκειται να εντείνουν την πίεση προς την κυβέρνηση αυξάνοντας τους αποκλεισμούς των δρόμων.
Ασυνόδευτα αιτήματα
Δεν ξέρω ποια κόμματα έχουν το πάνω χέρι στους αγρότες, αλλά θεωρώ ότι η χθεσινή τους απόφαση είναι κάτι σαν αυτογκόλ. Όλες τις προηγούμενες ημέρες αρνούνταν να συναντήσουν τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, Κώστα Τσιάρα και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Κωστή Χατζηδάκη και ζητούσαν να συναντηθούν με τον πρωθυπουργό. Και τώρα που τους κάλεσε ο Μητσοτάκης να πάνε στο Μέγαρο Μαξίμου εκείνοι αρνούνται και αποστέλλουν ασυνόδευτα τα αιτήματά τους. Ναι, αλλά, διάλογος εξ' αποστάσεως δεν γίνεται.
Μέχρι σήμερα όλες οι υπόλοιπες κοινωνικές τάξεις αντιμετώπιζαν με κατανόηση ή έστω, ανοχή τα μπλόκα καθώς έβλεπαν ότι αρκετά από τα αιτήματα των αγροτών και κυρίως των κτηνοτρόφων, ήταν δίκαια. Πλέον, δύο εβδομάδες μετά το πρώτο μπλόκο που στήθηκε στη Νίκαια, αρκετοί επαγγελματικοί κλάδοι άρχισαν να πιέζονται και μετά το χθεσινό μήνυμα που εξέπεμψαν οι αγρότες φοβάμαι ότι πολύ σύντομα θα χάσουν τα όποια κοινωνικά στηρίγματα υπήρχαν.
Ακυρώσεις
Ήδη, σημαντικοί παραγωγικοί φορείς της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας (ΣΒΕ, ΣΒΒΕ, ΕΒΕΘ, ΕΕΘ, ΒΕΘ) ζητούν από κυβέρνηση και αγρότες να καθίσουν να συζητήσουν για να βρεθεί λύση καθώς, όπως λένε, «το κλείσιμο εθνικών και σιδηροδρομικών οδών, αεροδρομίων, λιμανιών και συνοριακών σταθμών είναι αυτοκαταστροφικό». Σε λίγες μέρες, απέναντι από τους αγρότες θα βρεθούν και οι χιλιάδες εκδρομείς των Χριστουγέννων οι οποίοι έχουν προπληρώσει τα ξενοδοχεία τα οποία άρχισαν ήδη να δέχονται αιτήματα ακυρώσεων. Ανάλογα αιτήματα δέχονται και τα πρακτορεία ταξιδίων. Ας ελπίσουμε να πρυτανεύσει η λογική και να βρεθεί ένας κοινός τόπος μεταξύ κυβέρνησης και αγροτών ώστε να αποφύγουμε τα χειρότερα.
Ικανοποίηση ναι...
Ο τίτλος του “προσώπου της εβδομάδας” που ολοκληρώνεται σήμερα απονέμεται, ασφαλώς, στον υπουργό Οικονομικών, Κυριάκο Πιερρακάκη ο οποίος την περασμένη Πέμπτη εξελέγη πρόεδρος του Eurogroup. Δεν είναι και πολύ συχνό να βλέπουμε έναν Έλληνα σε κορυφαία θέση ενός ευρωπαϊκού οργάνου, έστω και αν το Eurogroup δεν έχει, τύποις τουλάχιστον, αποφασιστικές αρμοδιότητες. Η εκλογή του Πιερρακάκη, στην οποία βοήθησε και η συγκυρία με τη στάση της βελγικής κυβέρνησης σχετικά με τα δεσμευμένα ρωσικά κεφάλαια, ασφαλώς και αποτελεί επιτυχία, προσωπική για τον ίδιο, αλλά αντανακλά και στη χώρα.
Η είδηση έτυχε διαφορετικών αναγνώσεων, αναλόγως της οπτικής και των πολιτικών σκοπιμοτήτων του καθενός. Η κυβέρνηση πανηγύρισε, λέγοντας ότι η επιλογή του Πιερρακάκη αποτελεί αναγνώριση για τα μεγάλα βήματα που έχει κάνει η Ελλάδα στον δημοσιονομικό τομέα, εννοώντας στη διάρκεια της δικής της θητείας. Η δε αντιπολίτευση προσπέρασε το γεγονός εκφράζοντας κάποια τυπικά συγχαρητήρια, αλλά ως εκεί. Ενώ υπήρξαν και δηλώσεις, όπως αυτές του Γιάνη Βαρουφάκη και του Παύλου Πολάκη που κινήθηκαν στο αντίθετο άκρο.
...αλλά όχι πανηγυρισμοί
Όμως, ας είμαστε και λιγάκι συγκρατημένοι. Το ότι έγινε ο Πιερρακάκης πρόεδρος του Eurogroup δεν σημαίνει ότι η ελληνική οικονομία άλλαξε επίπεδο. Η ακρίβεια εξακολουθεί να ροκανίζει τα εισοδήματα, η αγοραστική δύναμη των ελλήνων βρίσκεται σχεδόν στον πάτο της ευρωζώνης, μόνον η Βουλγαρία είναι χειρότερα από μας, το χρέος της χώρας παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα, κοντά στο 150% του ΑΕΠ. Συνεπώς, ικανοποίηση ναι, για τον Πιερρακάκη, αλλά όχι πανηγυρισμοί, την ώρα μάλιστα, που οι κεντρικές οδικές αρτηρίες και τα τελωνεία παραμένουν αποκλεισμένα από τα αγροτικά μπλόκα.
Ο Κικίλιας, η Όλγα...
Βεβαίως, η κυβέρνηση δικαίως διεκδικεί δάφνες από αυτήν την εξέλιξη, παρότι ο κατήφορος της ελληνικής οικονομίας είχε σταματήσει ήδη από το 2018 επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ. Είναι λογική επομένως η ικανοποίηση που εκπέμπει το Μέγαρο Μαξίμου το οποίο δούλεψε, άλλωστε, συστηματικά στο παρασκήνιο για να έρθει αυτή η επιτυχία. Νομίζω, όμως, ότι υπάρχουν και ορισμένοι στο κυβερνών κόμμα οι οποίοι δεν χάρηκαν ιδιαίτερα. Για παράδειγμα, οι Βασίλης Κικίλιας και Όλγα Κεφαλογιάννη οι οποίοι θα ήθελαν να πάρουν την πρωτιά στην Α' Αθηνών από τον Πιερρακάκη, σίγουρα δεν πετούν τη σκούφια τους μετά την ψηφοφορία της περασμένης Πέμπτης.
...και ο Δένδιας
Εκείνος, όμως, που θα έχει προβληματιστεί περισσότερο είναι ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας ο οποίος πλασσάρεται (και από διάφορους επιχειρηματικούς και εκδοτικούς κύκλους) εδώ και καιρό ως ο επόμενος αρχηγός της ΝΔ. Νομίζω, όμως, ότι ήδη έχει αποκτήσει έναν σοβαρό αντίπαλο. Το ερώτημα είναι εάν μπορεί το ιδεολογικό DNA της ΝΔ να μεταβολίσει σε τέτοιο βαθμό έναν πρώην υποψήφιο ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, ώστε να του δώσει το δικαίωμα να διεκδικήσει με αξιώσεις την αρχηγία της.
Αυτή είναι η Ελλάδα
Και να έρθουμε και λιγάκι στα δικά μας. Το 26ο Πανελλήνιο Συνέδριο Εφοδιαστικής Αλυσίδας το οποίο ολοκληρώθηκε χθες στη Θεσσαλονίκη παρουσίασε μεγάλο ενδιαφέρον και έτυχε και ευρείας κάλυψης από το emakedonia.gr. Μεταξύ των θεμάτων τα οποία απασχόλησαν τις εργασίες του Συνεδρίου ήταν και η λειτουργική ένταξη του λιμανιού της Θεσσαλονίκης στα εθνικά δίκτυα μεταφορών, δηλαδή η διασύνδεσή του με το οδικό δίκτυο της ΠΑΘΕ και με το σιδηροδρομικό δίκτυο. Έργα τα οποία αποτελούν υποχρέωση του κράτους απέναντι στον επενδυτή του λιμανιού ο οποίος, έστω και με καθυστέρηση, ξεκίνησε την κατασκευή του έκτου προβλήτα. Όμως τώρα, υπάρχει ο κίνδυνος να ολοκληρωθεί ο έκτος προβλήτας, αλλά το λιμάνι να παραμένει αποκλεισμένο από την ενδοχώρα και φυσικά και από τα ευρωπαϊκά οδικά και σιδηροδρομικά δίκτυα.
Η οδική σύνδεση έχει κολλήσει εδώ και πολλά χρόνια σε κάτι απαλλοτριώσεις οι οποίες παραμένουν σε εκκρεμότητα με αποτέλεσμα να μην έχει ολοκληρωθεί ένα κομμάτι του δρόμου, μήκους περίπου δυόμισι χιλιομέτρων, στο οποίο περιλαμβάνεται και η γνωστή ως «ορφανή» γέφυρα στον κόμβο 16. Στο μεταξύ ο φορέας υλοποίησης του έργου που ήταν η “Εγνατία Οδός ΑΕ” κλείνει, χωρίς η ολοκλήρωσή του να έχει περιληφθεί στη σύμβαση παραχώρησης ως υποχρέωση του παραχωρησιούχου. Έτσι, για ένα έργο που σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα θα τελείωνε σε ένα με δύο χρόνια, εδώ χρειάζονται δεκαετίες. Όμως, “αυτή είναι η Ελλάδα” όπως είχε πει κάποτε ο Κώστας Σημίτης.