Γράφει
Νίκος Ηλιάδης
Αποτελεί κοινοτοπία, το ξέρω, η διαπίστωση ότι η πολιτική είναι ένα άθροισμα λαθών, παραλείψεων και εσφαλμένων αποφάσεων. Είναι όμως πραγματικότητα. Ένας από τους παράγοντες που οδηγεί σε λάθη, πέρα από τις δυσκολίες τις οποίες καλείται να διαχειριστεί ένας πολιτικός, είναι και η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας του.
Οδηγήθηκα σε αυτές τις σκέψεις παρακολουθώντας τη χθεσινή συνεδρίαση του δ.σ. της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας. Μιας συνεδρίασης με την οποία δεν θα ασχολιόταν κανείς μετά τη λήξη της, εάν δεν υπήρχε η μεγάλη κόντρα δύο εκ των πλέον προβεβλημένων δημάρχων της Θεσσαλονίκης, πολιτικά ομόσταβλων και φίλων επί μακρόν.
Αναφέρομαι στον δήμαρχο Θέρμης Θεόδωρο Παπαδόπουλο και στον δήμαρχο Νεάπολης Συκεών Σίμο Δανιηλίδη.
Αιτία γι' αυτόν τον αναπάντεχο καβγά που ξέσπασε μεταξύ τους προ ημερών ήταν η ανακοίνωση την οποία εξέδωσε την περασμένη Πέμπτη ο Δανιηλίδης, δύο ώρες πριν να παραχωρήσει συνέντευξη Τύπου ο Παπαδόπουλος. Σε εκείνη τη συνέντευξη ο δήμαρχος Θέρμης είπε, ως γνωστόν, ότι ο δήμος του προτίθεται να διαθέσει δημοτική έκταση προκειμένου να γίνει εκεί ένα συμπληρωματικό εκθεσιακό κέντρο, εάν και εφόσον χρειαστεί, μετά την ανάπλαση του σημερινού εκθεσιακού χώρου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Στην πρωθύστερη ανακοίνωση που είχε εκδώσει ο Νεαπόλεως Συκεών έσπευσε να καταγγείλει προκαταβολικά τον Θέρμης, χωρίς να τον κατονομάζει, ότι η εναλλακτική του πρόταση, εναλλακτική ως προς τη δική του για μεταφορά της ΔΕΘ στη Σίνδο, εξυπηρετεί “σκοτεινά συμφέροντα”.
Χθες, στο δ.σ. της ΠΕΔΚΜ ο Παπαδόπουλος ζήτησε από τον Δανιηλίδη να ανακαλέσει αυτούς τους βαρύτατους υπαινιγμούς σε βάρος του ή, σε διαφορετική περίπτωση, να αποκαλύψει ποια είναι εκείνα τα συμφέροντα τα οποία εξυπηρετεί με την πρόταση την οποία κατέθεσε.
Η αντίδραση του Δανιηλίδη θύμισε σκηνές παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Κάτι μεταξύ δράματος και κωμωδίας. Αφού έδωσε μια παράσταση αλά Μάρθα Βούρτση, μιλώντας για τις φαβέλες της δυτικής Θεσσαλονίκης (αλήθεια, έχει δει ποτέ φαβέλες, έστω και σε φωτογραφία;), οι οποίες με το που θα πάει η ΔΕΘ στη Σίνδο θα μεταμορφωθούν προφανώς σε Ψυχικό, στη συνέχεια, βλέποντας ότι η παράσταση αυτή δεν κόβει εισιτήρια, και πιεζόμενος από τον πρόεδρο της ΠΕΔΚΜ Ιγνάτιο Καϊτεζίδη, το έριξε σε ένα άλλο κινηματογραφικό κλισέ, εκείνο το “ξέρεις, δεν είναι αυτό που νομίζεις”.
“Όλα αυτά που είπα δεν αφορούσαν τον Θόδωρο, ούτε τη Θέρμη”, ψέλλισε. Και τότε ποιον αφορούσαν όταν οι βαρύτατοι αυτοί υπαινιγμοί διατυπώθηκαν την ημέρα της συνέντευξης του Παπαδόπουλου; “Τα είχα πει”, λέει, “πριν από 35 μέρες σε μια εκδήλωση στο θέατρο Κήπου” και, τελείως συμπτωματικά, θέλησε να μας τα υπενθυμίσει την ημέρα της συνέντευξης του δημάρχου Θέρμης. Αφήστε, που του ξέφυγε, ότι την προηγούμενη μέρα έμαθε για το τι σκόπευε να πει ο Παπαδόπουλος (κάποιος πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ έσπευσε βλέπετε να τον ενημερώσει και ίσως και να τον παρακινήσει να εκδώσει εκείνη την κατάπτυστη ανακοίνωση) και έτσι συνέβησαν όλα τα υπόλοιπα.
Καλώς ή κακώς, στην πόλη αυτή όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Με τις αρετές μας και με τα κουσούρια μας. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιο ιοι οποίοι πιστεύουν ότι διαθέτουν μόνον αρετές. Ότι είναι Θεόσταλτοι. Ότι ποτέ δεν σφάλουν. Ότι έχουν πάντα δίκιο. Κι όσοι διαφωνούν μαζί τους, είτε αποκεφαλίζονται, όταν πρόκειται για συνεργάτες τους είτε καθυβρίζονται και μουτζώνονται στα κομματικά συνέδρια, κι ας είναι και “σύντροφοι” είτε απειλούνται με αγωγές, όταν πρόκειται για ενοχλητικούς δημοσιογράφους είτε τους κολούν τη ρετσινιά ότι είναι υπηρέτες κάποιων σκοτεινών συμφερόντων κι ας ήταν φίλοι τους για δεκαετίες.
Η μικρή, πικρή, αυτή ιστορία επιβεβαιώνει άλλη μια φορά ότι στην πολιτική, εκτός από ικανότητες θα πρέπει να διαθέτεις και ήθος...
Υ.Γ.: Το άρθρο το υπογράφω με την ιδιότητα του συμβούλου Επικοινωνίας του δημάρχου Θέρμης.