Θεσσαλονίκη: Ο Ηλίας Παλιουδάκης, η φωνή που μάγεψε μέσα από τον «Σασμό» για μία μεγάλη συναυλία με φιλανθρωπικό χαρακτήρα
Την Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2025 στην Μονή Λαζαριστών
Άρχισε για τα καλά ο έντονος συναγωνισμός. Στη νέα κινηματογραφική εβδομάδα έχουμε απλά πολλές νέες ταινίες, τουλάχιστον εφτά (γιατί την τελευταία στιγμή γίνονται αιφνιδιαστικές αλλαγές).
Διαθέτουν υψηλή ποιότητα, κάποιες λίγο δυσνόητες, ορισμένες πολύ ψυχαγωγικές και άλλες σε υψηλό επίπεδο. Θεωρώ πως επικεφαλής είναι ο Τόμας Άντερσον με τη διάρκειας 2 ωρών και 50 λεπτών «Η μία μάχη μετά την άλλη» με κορυφαίους ηθοποιούς (Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Σον Πεν, Μπενίσιο Ντελ Τόρο). Δεκαέξι χρόνια μετά, τρεις φίλοι πληρώνουν το παρελθόν τους. Δέχονται σκληρή επίθεση, απαγωγή της κόρης του ενός, και οι συγκρούσεις είναι σκληρές, με σκηνοθεσία έξυπνη, σινεφίλ και μεγάλες ανατροπές. Πολύ ψυχαγωγική αλλά ίσως απαγορευτικής διάρκειας.
Την υψηλή ποιότητα εκπροσωπεί η πολιτική βιογραφία, ιταλικής παραγωγής, «Μπερλίνγκουερ: Η μεγάλη φιλοδοξία», με βραβείο ανδρικού ρόλου στο φεστιβάλ την Ρώμης, που μ’ άρεσε πολύ και ρεκόρ εισιτηρίων στην Ιταλία. Με εξαιρετικό ντοκουμενταρισμένο υλικό βλέπουμε κομμάτια ζωής μεταξύ 1973-1984 (πέθανε στα 62 του από εγκεφαλική αιμορραγία) του γενικού γραμματέα του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος Ενρίκο Μπερλίνγκουερ. Παρακολουθείται με κομμένη ανάσα, άκρως πειστικό το φιλμ και φυσικά ο Μπερλίνγκουερ με τον Χριστιανοδημοκράτη Άλντο Μόρο είχαν ετοιμάσει τον περίφημο Ιστορικό συμβιβασμό. Ευκαιρία τώρα, με την κρίση της ελληνικής Αριστεράς, να γίνουν κατανοητά κάποια θεματάκια. Υπέροχο φιλμ με τον Μπερλίνγκουερ και ηγέτη του ευρωκομουνισμού μια και «τα ’σπασε» με τη Μόσχα. Το «Harvest» διαγωνίστηκε στο φεστιβάλ Βενετίας και το υπογράφει η δική μας Αθηνά Ραχήλ Τσαγκάρη. Δύσκολο, διανοητικό, εσωστρεφές, με εκπληκτική αισθητική.
Τα «Όνειρα», πρωτογενώς, συνηθισμένα αλλά καλογυρισμένα. Ένας ταλαντούχος Μεξικανός χορευτής έχει όνειρα για κάτι παραπάνω. Πηγαίνει στο Σαν Φρανσίσκο και εκεί συνδέεται ερωτικά με μία πολύ γνωστή Αμερικάνα. Το σχόλιο για τις αντιπαραθέσεις διαφόρων μορφών κουλτούρας, ταξικών και οικονομικών διαφορών, τρόπου ζωής, δίνονται εξαιρετικά. Έτσι ένα κοινότοπο θέμα δίνεται πάρα πολύ καλά και καθόλου τυχαία το φιλμ κέρδισε Χρυσό Λιοντάρι καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ του Βερολίνου.
«Κλείδωσες; Νο 2» από τον παλαίμαχο Ρένι Χάρλιν, που στα γεράματά του το ’ριξε στις ταινίες τρόμου. Είναι η τέταρτη συνολικά της σειράς. Τι συμβαίνει όταν βρίσκεσαι στην ερημιά και συναντάς ένα σπίτι μπροστά; Μπαίνεις μέσα να ξαποστάσεις. Ωραία ως εδώ, κανένας δεν σε εμποδίζει. Αργότερα όμως τρεις μασκοφόροι εισβάλουν και γίνεται χαμός. Επαγγελματικό αλλά μια από τα ακριβώς ίδια μ’ αυτή την πλημμύρα αμερικανικών ταινιών τρόμου.
Και από τον τρόμο στην πολιτική σάτιρα. «Διαβάζοντας Λολίτα στην Τεχεράνη», που φυσικά ο Ναμπόκοφ είναι απαγορευμένος στο Ιράν. Μόνον που το φιλμ γυρίστηκε στην Ιταλία. Ως εκ τούτου, όλα χωρίς πρόβλημα. Πραγματικά τα γεγονότα, μια καθηγήτρια στην Τεχεράνη απομονώνεται με 7 επιλεγμένους μαθητές και διαβάζουν την πολύκροτη «Λολίτα». Την καθηγήτρια την διώξανε από το Ιράν, όσο για το φιλμ, του λείπει η αυθεντικότητα, μια και γυρίστηκε σε συνθήκες ασφάλειας.
Τέλος, να σημειώσω μια πολύ ενδιαφέρουσα νορβηγική ταινία-έρευνα για την σεξουαλικότητα, το «Αγάπη μόνον» (Queer Χρυσός Λέων φεστιβάλ Βενετίας και βραβείο φεστιβάλ Γκέτεμποργκ). Στο Όσλο το καλοκαίρι, μία πραγματίστρια γιατρός, η Μαριάν, γνωρίζεται μ’ έναν ομοφυλόφιλο πονετικό νοσηλευτή, τον Τορ.
Μοιράζονται εμπειρίες μεταξύ τους και τη δυνατότητα ερωτικών επιλογών, πέρα από τα καθιερωμένα.
