- Newsroom
Παρά τις παραμονές των γιορτών, εκείνο που ξεχωρίζει στην τρέχουσα κινηματογραφική εβδομάδα είναι οι διαφοροποιήσεις του θρίλερ με ταινίες που είναι μάλιστα πολυαναμενόμενες. Αλλά αυτές αναμένεται να επισκιαστούν από το τρίτο «΄Αβαταρ».
«Άβαταρ: Φωτιά και στάχτη», ταινία υπερπαραγωγή του Τζέιμς Κάμερον διάρκειας 3 ωρών και 15 λεπτών. Στην ιστορία οι ήρωες επιχειρούν να προστατεύσουν τον τρόπο ζωής τους από τον μοχθηρό συνταγματάρχη. Εμφανίζεται ένας ακόμη πιο επικίνδυνος εχθρός, η Βάραγκ από μια ηφαιστιακή φυλή. Θα αντιπαρατεθεί με την Κιμ (έξοχος ρόλος από την Σιγκούρνεϊ Γουίβερ). Επί της ουσίας τίποτα το διαφορετικό. Εκπληκτικά εφφέ, φωτογραφία και ήχος κορυφαία, ψυχολογία, αλλά κάπου κουράζεσαι.
Αρχίζω με το «Αυτά που σκοτώνεις», η επίσημη συμμετοχή του Καναδά στα Όσκαρ του 2026. Σκηνοθετεί ο Ιρανοκαναδός ταλαντούχος Αλαρίζα Κατάμι.΄Ενας καλλιεργημένος καθηγητής στην Τουρκία χάνει τη μητέρα του που λατρεύει. Κυριεύεται από έμμονες ιδέες και αναθέτει στον κηπουρό του μια δολοφονική άσχημη αποστολή. Οι εξελίξεις θα τον διαψεύδουν. Εξαιρετικά σκηνοθετημένο, υποβλητικό, αργόρυθμο, με ηθικά διλήμματα. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα σύγχρονα νεονουάρ. Ως στυλ, το φιλμ θυμίζει Αντονιόνι και Τσεϊλάν, είναι ελλειπτικό, νεωτερικό με θραυσματική γραμμή, ελλείψεις και υπαινιγμούς. Ουσιαστικά αποτελεί μια έντονη κριτική στη σύγχρονη Τουρκίας.
Το άλλο σύγχρονο θρίλερ είναι αμερικάνικο με την υπογραφή του Πολ Φιγκ και το σενάριο βασίζεται στο γνωστό μπεστ σέλλερ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα. Αναφέρομαι στην «Αγγελία». Η Μίλι (την παίζει εξαιρετικά η Σίντνεί Σουίνι), προσπαθώντας να ξεφύγει από το παρελθόν της, δέχεται μια δουλειά ως οικιακή βοηθός από ένα πλούσιο ζευγάρι την Νίνα και τον Αντριου Γουίντσεστερ. Ενώ η δουλειά αρχικά φαίνεται ονειρεμένη, μετατρέπεται σ΄ένα επικίνδυνο σαγηνευτικό παιγνίδι σκανδάλων, μυστικών, σεξ και εξουσίας. Πολύ ενδιαφέρον, που θυμίζει πολύ, ως θεματολογία, Σαμπρόλ αλλά ακολουθεί μια πιο εμπορική διαδικασία.
Και πάμε τώρα σ΄ έναν διαφορετικό κινηματογράφο, τον ποιοτικό ή τον λεγόμενο καλλιτεχνικό, που όμως δεν μαζεύει θεατές. Από την Νότια Κορέα μας έρχεται το «What does thaot natura Say to you» ( είναι ο αγγλικός τίτλος, δεν γνωρίζω ακόμα τον ελληνικό) του Χαν Σανγκ Σου. ΄Ενας νεαρός ποιητής πηγαίνει στο σπίτι της φίλης του και γνωρίζει τους γονείς της. Σχόλιο περί ηθικής, κοινωνιολογικές παρατηρήσεις που θυμίζει Ρομέρ. Είναι πολύ αργόρυθμο και ενδέχεται να σας κουράσει.
Και άφησα για το τέλος μια ταινία έκπληξη και γιορταστική που μας έρχεται από την Νορβηγία. Ο αγγλικός τίτλος «A mouse hunt for Christmas» σημαίνει βέβαια «Ποντικοκυνηγητό τα Χριστούγεννα». Μια μεγαλοαστική οικογένεια, για να περάσει τα Χριστούγεννα στη επαρχία, αποφασίζει να μείνει στο εγκαταλελειμμένο σπίτι ενός συγγενούς τους. Υπολογίζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο, που είναι μια οικογένεια ποντικών που μένουν μόνιμα εκεί. Ενοχλούνται που άνθρωποι τους χαλούν την ησυχία και βάζουν και ένα σωρό χριστουγεννιάτικα στολίδια. Κάνουν το πάν για να τους διώξουν. Ακολουθούν λάμψεις, τριγμοί, θόρυβοι και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Αν το φιλμ ήταν αμερικάνικο θα μπλέκαμε στα κλισέ και στα εφφέ. Οι Νορβηγοί όμως διαθέτουν δηκτικό χιούμορ, ειρωνεία, ανθρώπινη και εντονότατη σατιρική διάθεση. ΄Ετσι προκύπτει μια πολύ ευχάριστη έκπληξη, πολύ ψυχαγωγική και πρωτότυπη.
