48ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας: Αφιέρωμα στον Άγγελο Φραντζή και την Χέλενα Βίτμαν
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα παρουσιάζεται το σύνολο του έργου μικρού μήκους των δύο καλλιτεχνών
Άρχισε για τα καλά το παιγνίδι της νέας σεζόν με φιλμ εμπορικά, δυνατά, πρωτότυπα.
Το εμπορικό γεγονός του επταημέρου δείχνει το «ΝΗΣΙ» του κορυφαίου Αμερικανού σκηνοθέτη Ρον Χάουαρντ. Βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν το 1932 σε εξωτική περιοχή κοντά στο Εκουαδόρ. Δύο βιβλία περιγράφουν τα γεγονότα, οι γυναίκες σταρ είναι εκθαμβωτικές, ενώ το φιλοσοφικό οικολογικό μήνυμα, καλοδεχούμενο μεν, αργό δε.
Φαίνεται όμως πως το γεγονός θα αποτελέσει το «WEAPONS» που ξετρέλανε τις ΗΠΑ με τεράστιες εισπράξεις και πρωτοφανή προκλητικό διαφημιστικό θόρυβο. Την ώρα 2:17 εξαφανίζονται όλα τα παιδιά στην τάξη εκτός από ένα προβληματικό. Η δασκάλα «τρελαίνεται» τι θα κάνει. Περνάς καλά αλλά μπαίνουν πολλά ερωτηματικά.
Τρόμος από την Αυστραλία με την ταινία «ΦΕΡ’ ΤΗΝ ΠΙΣΩ» και οι Έλληνες σινεφίλ την περιμένουν πως και πως. Πίσω από την κάμερα βρίσκονται δύο ελληνόπουλα ο Ντάνι και ο Μάικλ Φιλίππου. Εντυπωσιακό, διαστροφή, πικρό, πρωτότυπο και «τρελά» πράγματα. Δύο ετεροθαλή παιδάκια (αγόρι και κορίτσι) χάνουν τον πατέρα τους από καρκίνο. Οι κοινωνικές υπηρεσίες τα ταχτοποιούν στο σπίτι της Λόρα. Εκεί ζει και ένα παράξενο αγοράκι. Αυτά που θα επακολουθήσουν είναι άνευ προηγουμένου. Το σινεμά ιχνογραφεί την κοινωνική και συναισθηματική αρρώστια.
Για κουλτούρα, δεν χάνετε με τίποτα η βραβευμένη αυστριακή σάτιρα «ΤΟ ΠΑΓΩΝΙ». Ένας άνδρας βρίσκει τους κατάλληλους ανθρώπους ήρωες (αλά «Άλπεις» του Λάνθιμου) ήρωες. Είναι όμως πολύ μόνος. Του χρειάζεται γυναίκα. Έχει ή όχι; Με ποια μαλώνει; Τολμηρότατη, ψυχοπαθολογική, επίκαιρη σάτιρα για την διχασμένη προσωπικότητα. Χαριτωμένο και πολύ κουλτουριάρικο, με μπέρδεψε.
Μία τεράστια έκπληξη αλλά πολύ καλύτερη είναι «ΟΙ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΙ» του Ρομπέρτο Μινερβίνι που κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο «Ένα κάποιο βλέμμα» στο φεστιβάλ Καννών 2025. Αμερικανικός εμφύλιος πόλεμος, ρυθμοί α-χρονοι, αιωρούμενοι, βιωματικοί, αίσθηση απώλειας, στυλ, έξοχο αλλά πολύ αργό.
Θα περάσετε εγγυημένα υπέροχα με το γαλλικό must «ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ» ενός σπουδαίου δημιουργού του Σεντρίκ Κλαπίς σε σενάριο και σκηνοθεσία, γύρω από τέσσερα άγνωστα μεταξύ τους πρόσωπα και κληρονόμους σε ένα μυστηριώδες σπίτι στην Νορμανδία. Ποιο μυστικό κρύβεται εκεί; Επί τέλους θα αναφωνήσει η ανθρωπιά, το συναίσθημα, η μνήμη. Χάρμα.
Άφησα για το τέλος ένα ατμοσφαιρικό νουάρ που λατρεύω την «ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ» με Πολ Νιούμαν, Σαρλότ Ράμπλινγκ. Ένας προβληματικός δικηγόρος στρέφεται δικαστικά κατά ενός νοσοκομείου που μετέτρεψε σε φυτό μια ασθενή του. Συλλεκτικό, υπέροχο. Το ξανάδα με κομμένη ανάσα. Πικρό, με καταγγελίες και προδοσίες. Τα άπαντα λοιπόν του μέγα Λούμετ με τον αξέχαστο Πολ Νιούμαν. Άχαστο κατά την εκτίμησή μου.
Υστερόγραφο της τελευταίας στιγμής. Εξέρχεται σε επανέκδοση το αριστούργημα του Μπέργκμαν «ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ ΦΩΣ»(ασπρόμαυρο 1963) με Λιβ Ούλμαν, Μαξ Φον Σίντοφ. Ο δημιουργός αναλύει την κρίση πίστης που διάγει ένας ιερέας σ΄ ένα μικρό σουηδικό μέρος. Άψογο.
