Θεσσαλονίκη: Η Εθνική Λυρική Σκηνή συμμετέχει στο 60ό Φεστιβάλ Δημητρίων
Θα παρουσιαστούν τον Οκτώβριο του 2025 παραγωγές όπερας, χορού, μουσικού θεάτρου και μιούζικαλ
Αλλάζουν συνεχώς οι ημερομηνίες ταινιών και εκ τούτου, για να είναι απόλυτα αξιόπιστη η στήλη, θα μείνω στα σίγουρα.
Προσωπικά ενθουσιάστηκα με την επανεμφάνιση, για μια ακόμα φορά, του Δράκουλα από την οθόνη, μια και η γαλλική εκδοχή «Δράκουλας, ένα παραμύθιαγάπης» του Λικ Μπεσόν, μου άρεσε πάρα πολύ, ενώ ευτυχώς δεν διαθέτει υπερβάλλουσες σκηνές φρίκης και αίματος. Έχουμε μια σαφή παραλλαγή του κλασικού μύθου με τον πρίγκηπα Βλαντ να είναι ένας ατυχής «καταραμένος» ερωτευμένος που για 400 ολόκληρα χρόνια ψάχνει έναν τρόπο να ξαναβρεί, να αναστήσει την πολυαγαπημένη του γυναίκα. Έχουμε λοιπόν ένα ρόουντ-μούβι με δύο εξαιρετικές χορογραφημένες μιούζικαλ σεκάνς στυλιζαρισμένης φρίκης. Η παρέκκλιση του μύθου είναι μια σαφής αλληγορία για το σήμερα. Τι οδηγεί τους ανθρώπους και τους λαούς στη βία, πόσο πρέπει να έχουμε πρόγνωση των κινήτρων και να επεμβαίνουμε έγκαιρα; Ακόμα και το διαχρονικό νεοφερμένο κίνδυνο της εμμονής μας σε παραδοσιακά, δογματικά ιδεολογήματα. Πολλοί καλοί ρόλοι, έξοχη φωτογραφία, έξυπνο ελλειπτικό μοντάζ, ντεκόρ και ενδυματολογία άψογη, με ωραία μουσική. Ο ώριμος πια 60ρης Μπεσόν μας κλείνει με νόημα το μάτι. Μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε άραγε το νεύμα του;
Δύσκολη αλλά αξιόλογη κοινωνική ταινία και αμερικανική αθλητική βιογραφία είναι το «Η καρδιά ενός μαχητή» σε παραγωγή, σενάριο, μοντάζ του Μπένι Σάφντι. Σπουδαίος ο δραματικός ρόλος του Ντούειν Τζόνσον στο ρόλο του πρωταθλητή πολεμικών τεχνών Μαρκ Κερ. Στο φεστιβάλ της Βενετίας φέτος κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας. Η ταινία ακολουθεί τη ζωή του Κερ από το 1997. Ο δημιουργός αποφεύγει την πολύ φασαρία και «χτίζει» μια ταινία εσωστρεφή, αλληγορικών συμβολισμών, ανθρώπινης πίκρας και φιλοσοφικών ενατενίσεων. Σπουδαίο φιλμ αλλά πέρα από γνωστά στερεότυπα.
Δεν υπάρχει εβδομάδα που να μην συναντήσουμε αμερικανική μεταφυσική ταινία τρόμου. Τώρα έχουμε το «Goodboy»,πρώτη μεγάλου μήκους δουλειά του Μπεν Λεόνμπεργγκ. Μια οικογένεια μετακομίζει μαζί με τον σκύλο της στην εξοχή. Τότε το πιστό ζώο νοιώθει ότι υπάρχουν επικίνδυνες οντότητες και επιστρατεύεται για να προστατέψει την οικογένεια που αγαπά. Φιλοζωικό, συμπαθές και με λίγα κωμικά στοιχεία. Δική σας η απόφαση.
Και φυσικά πάντα υπάρχει και το αξεπέραστο κλασικό σινεμά. Εδώ θα συναντήσουμε τις έξοχες, διαχρονικές, επίκαιρες «Μέρες οργής» (1943) του Καρλ Ντάγιερ, που γυρίστηκαν κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Δανίας. Ένας πάστορας, μεγάλης ηλικίας με μικρότερο αδελφό, είναι παντρεμένος με μια όμορφη γυναίκα που την ξεπερνάει πολλά χρόνια. Όταν ο αδελφός του και εκείνη συνδεθούν ερωτικά θα έρθει η θύελλα. Αρχίζει το αλύπητο κυνήγι των μαγισσών και τα αποτελέσματα θα είναι τραγικά. Η αισθητική είναι αξεπέραστη. Υπέροχα γεωμετρημένα ασπρόμαυρα πλάνα και έντονη καταγγελία κάθε μισαλλοδοξίας. Εντύπωση προκαλούν τα συνεχή υπονοούμενα για τους κατακτητές Γερμανούς. Μοντέρνο πάντα, που βλέπεται ευχάριστα, χωρίς δυσνόητα στοιχεία. Είναι κινηματογραφική εκδοχή του θεατρικού έργου του 1907 της ΑννΠεντερσντότερ, βασισμένο σε μια ιστορία που συνέβη στην Νορβηγία του 16ου αιώνα.
