Επίσκεψη Ν. Δένδια στην 355 Μοίρα Τακτικών Μεταφορών
Ο υπουργός Εθνικής 'Αμυνας βρέθηκε στο στέγαστρο συντηρήσεως και παρακολούθησε προληπτικό έλεγχο σε αεροσκάφος CL-215
- Newsroom
Στην Ελλάδα του 2025, η εργασία δεν είναι απλώς τρόπος βιοπορισμού. Είναι καθημερινή μάχη με την εξάντληση, την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα. Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που παρουσιάστηκε ως «μεταρρύθμιση», έρχεται να νομιμοποιήσει μια ήδη επιβαρυμένη πραγματικότητα. Και αντί να προστατεύσει τον εργαζόμενο, προσθέτει βάρος σε ώμους ήδη λυγισμένους.
Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς τη δυνατότητα 13ωρης ημερήσιας εργασίας στον ίδιο εργοδότη, όταν η Ελλάδα καταγράφει ήδη τις περισσότερες ώρες εργασίας στην Ευρώπη (39,8 εβδομαδιαίως σύμφωνα με τη Eurostat); Σε μία χώρα όπου το 46% των εργαζομένων αμείβεται με κάτω από 1.000 ευρώ μικτά, το να ζητάς περισσότερη εργασία, αντί για καλύτερη, είναι κοινωνικά μυωπικό και πολιτικά επικίνδυνο.
Το επιχείρημα περί «προαιρετικής» υπερεργασίας καταρρέει μπροστά στην άνιση σχέση εργοδότη-εργαζομένου. Το ψηφιακό convenience των προσλήψεων και απολύσεων μέσω κινητού δεν μπορεί να κρύψει το θεσμικό έλλειμμα προστασίας των δικαιωμάτων.
Η κυβέρνηση επικαλείται την ευελιξία, αλλά ξεχνά τη λέξη που τη νομιμοποιεί: αξιοπρέπεια. Σήμερα, το 58% των εργαζομένων δαπανά πάνω από το 40% του εισοδήματός του σε στέγη και ενέργεια, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ. Πώς να ζήσει, πώς να δημιουργήσει, πώς να ελπίζει; Μιλάμε για ανθρώπους, όχι γρανάζια.
Την ίδια στιγμή, διεθνείς μελέτες, όπως αυτή που δημοσιεύτηκε στο Nature Human Behavior, αποδεικνύουν ότι η τετραήμερη εργασία οδηγεί σε λιγότερη επαγγελματική εξουθένωση, καλύτερη ψυχική υγεία και αύξηση παραγωγικότητας. Δηλαδή, εργαζόμενοι πιο ευτυχισμένοι, πιο δημιουργικοί και πιο αποδοτικοί. Αντί λοιπόν να μειώνουμε ώρες, τις αυξάνουμε. Αντί να επενδύουμε στην ποιότητα, στοιβάζουμε αριθμούς.
Ως βουλευτής, αλλά κυρίως ως νέος άνθρωπος και ενεργός πολίτης, νιώθω την ανάγκη να μιλήσω καθαρά. Η εργασία στην Ελλάδα χρειάζεται μια ριζική επανεκκίνηση. Όχι με πρόσχημα την γαλάζια κανονικότητα, αλλά με κέντρο τον άνθρωπο. Χρειαζόμαστε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, που να διασφαλίζει:
1. Αξιοπρεπή αμοιβή, συνδεδεμένη με την παραγωγικότητα και το κόστος ζωής.
2. Οριοθέτηση του ωραρίου και ουσιαστικό έλεγχο των υπερωριών με ισχυρούς ελεγκτικούς μηχανισμούς.
3. Προώθηση της τετραήμερης εργασίας με διατήρηση των αποδοχών, όχι ως προνόμιο, αλλά ως επιλογή.
Το μέλλον της εργασίας δεν είναι η εξάντληση. Είναι η ευημερία, η ισορροπία, η συμμετοχή. Η πρόκληση είναι μπροστά μας: ή θα επιλέξουμε μια κοινωνία δίκαιη, βιώσιμη και αλληλέγγυα ή θα καταδικάσουμε τις επόμενες γενιές σε μια ζωή χωρίς προοπτική.
Η αλλαγή δεν είναι εύκολη. Είναι όμως απαραίτητη. Και στο ΠΑΣΟΚ, ετοιμάζουμε την λευκή βίβλο των θέσεων μας για την εργασία και την κοινωνική ασφάλιση, την οποία θα καταθέσει Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, το επόμενο διάστημα. Έχουμε την ευθύνη και τη βούληση να διεκδικήσουμε μια νέα μεγάλη αλλαγή. Γιατί η εργασία δεν είναι προνόμιο. Είναι δικαίωμα.
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 27.07.2025
