Γράφει η Αριάδνη Παπαφωτίου
Η Ιστορία δείχνει ότι οι πολεμικές συγκρούσεις είναι κυρίως ένα παιχνίδι εξουσίας και οικονομικής επικράτησης.
Η περίπτωση του πολέμου στην Ουκρανία, δεν είναι διαφορετική. Μετά από χρόνια έντασης μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας για την Κριμαία και τις ρωσόφρονες περιοχές, με τις ΗΠΑ να ενθαρρύνουν την ένταξη της πρώτης στο ΝΑΤΟ, η Πουτινική Ρωσία εισέβαλε στις 24 Φεβρουαρίου 2022.
Το σκηνικό αλλάζει: Από τις εκροές στις εισροές
Τώρα, καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται με πάνω από ένα εκατομμύριο νεκρούς και με τη Ρωσία να έχει καταλάβει το 19% των εδαφών της Ουκρανίας, ο Ντ. Τραμπ προωθεί την «ειρήνη με κάθε κόστος», πιέζοντας για συμβιβασμούς.
Η ρητορική του αυτή αποτελεί και μια επιχειρηματική κίνηση που -το είπε ο ίδιος- περιλαμβάνει ανταποδοτικά κέρδη για τις ΗΠΑ.
Ο φόβος ως επιχειρηματικό μοντέλο
Η στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ και της Ευρώπης προς την Ουκρανία ήταν τεράστια (δισεκατομμύρια σε εξοπλισμούς και χρήματα) με την Ευρώπη να θυσιάζει δικά της κρίσιμα συμφέροντα, με κύριο την προμήθεια φθηνού ρωσικού αερίου.
Σήμερα απέναντι στην ευκαιρία ειρήνης που διαφαίνεται συναινούσης της Ουκρανίας, η αδύναμη πολεμικά και εξαρτώμενη τεχνολογικά από τις ΗΠΑ Ευρώπη εντελώς απροσδόκητα, προωθεί επιθετικά, δημόσιες πολεμικές προειδοποιήσεις: "Ετοιμαστείτε για φέρετρα. Οι γιοί και οι κόρες μας ενδεχομένως να χαθούν, ως τίμημα της ειρήνης".
Πού αποσκοπεί αυτή η αναπάντεχη πολεμική ρητορική της που προκαλεί ανατριχίλα και παρουσιάζει τον πόλεμο όχι ως τραγωδία αλλά ως κουλτούρα αυτοθυσίας;
Η κατά προτεραιότητα οικοδόμηση μιας Ευρωπαϊκής Πολεμικής Οικονομίας σήμερα προωθείται ως η νέα στρατηγική-«εγγύηση ειρήνης» στη γηραιά ήπειρο.
Η καλλιέργεια του φόβου πολέμου, γίνεται όχημα για τεράστια πολιτική αναδιάταξη και οικονομικό κέρδος για λίγους, οδηγώντας σε:
- Αύξηση Αμυντικών Δαπανών: Η επίκληση της Ρωσικής απειλής υποχρεώνει τα κράτη-μέλη σε δραματική αύξηση των στρατιωτικών τους δαπανών, ωφελώντας ευρωπαϊκές και γερμανικές βιομηχανίες όπλων (π.χ. Rheinmetall, BAE Systems κ.α.) που ήδη καταγράφουν εκρηκτικά κέρδη της τάξεως μέχρι και 193% (βλπ Czechoslovak Group).
- Ανατροπή του μεταπολεμικού Status Quo: Η ante omnia επίσημη στροφή στον εξοπλισμό, ακόμη και σε χώρες όπως η Γερμανία που ήταν αφοπλισμένες μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ανατρέπει την ειρηνευτική πολιτική δεκαετιών, οδηγώντας σε νέες και πολυδάπανες για τις οικονομίες των χωρών- μελών, "αμυντικές πρωτοβουλίες".
Η Ευρώπη φαίνεται να ξεχνάει όσα της δίδαξε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Ψυχρός που ακολούθησε.
Επιπλέον, η επίκληση μιας μόνιμης πολεμικής απειλής στην Ευρώπη αποτελεί τον θάνατο της Διπλωματίας, σε καιρούς που αυτή μπορεί να λύσει κρίσεις.
Το ερώτημα είναι πώς θα αντιδράσουν οι ευρωπαίοι πολίτες.
