Όμως αυτές τις ώρες χρειάζεται υπομονή και κρύο αίμα.
Ένα καλό τεστ σοβαρότητας αποτελεί η στάση των πολιτικών, των κομμάτων, αλλά και των απλών ανθρώπων αυτές τις ημέρες που δοκιμάζεται όλη η χώρα με τις πυρκαγιές. Γιατί είναι πολύ εύκολο από την ξαπλώστρα ή από την άνεση που δίνει το
πληκτρολόγιο στο γραφείο ή στο σπίτι, μη έχοντας ουδεμία επιχειρησιακή εμπειρία για το τι σημαίνει αντιμετώπιση πυρκαγιάς όταν τα μποφόρ πλησιάζουν τα 9, να κάνει κανείς κριτική.
Όμως αυτές τις ώρες χρειάζεται υπομονή και κρύο αίμα.
Και πάνω απ’ όλα να δείξει κανείς σεβασμό στους ανθρώπους που δοκιμάζονται και βλέπουν να χάνουν τις ιδιοκτησίες και τις περιουσίες τους, όπως και προς τους ανθρώπους που δίνουν μάχες για να μη χάσουν κάποιοι τα σπίτια τους.
Γι’ αυτό και δε βοηθούν οι εν θερμώ αναλύσεις περί ανικανότητας του κρατικού μηχανισμού και όλα τα σχετικά. Γιατί τα γραπτά μένουν. Έτσι όταν παλαιότερα το οποιοδήποτε κόμμα, όπως η ΝΔ, έκανε εύκολη αντιπολίτευση μπροστά στην πυρκαγιά, θα βρει σήμερα τα παλιότερα λεγόμενά του μπροστά του. Και το ίδιο θα συμβεί στο μέλλον και σε αυτούς που αυτή τη στιγμή κάνουν
φτηνή αντιπολίτευση και εύκολη κριτική. Πριν ακόμη σβήσουν οι φωτιές.
Κλείνοντας εδώ το θέμα να πούμε ότι κάποτε η ανανεωτική αριστερά ήταν πρότυπο πολιτικής αξιοπρέπειας και σοβαρότητας. Είχε αντίληψη για τη λεγόμενη πολιτική συγκυρία και του τι λέω και πότε το λέω. Το είχε δείξει αυτό συχνά στο
παρελθόν ο Λεωνίδας Κύρκος, όταν με μετριοπάθεια και τη γνωστή του ηρεμία διαχειρίζονταν δύσκολα θέματα. Χωρίς φανατισμό και με ψυχραιμία.
Ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά που λείπουν από τη σημερινή
ανανεωτική αριστερά. Βλέπουμε για παράδειγμα τον Αλέξη Χαρίτση να πηγαίνει περιοδεία στην Πάτρα και ενώ όλη η κρατική μηχανή, αλλά και η κυβέρνηση, δίνουν τη μάχη με τις φλόγες σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, τον ακούμε να κάνει δηλώσεις και κουνάμε απλά το κεφάλι. Γιατί είναι το μόνο
που μπορεί κανείς να κάνει ακούγοντας τον πρόεδρο της Νέας Αριστεράς.
Τι είπε με φόντο τις πυρκαγιές που καίνε ακόμη; Ότι «η χώρα
χρειάζεται οξυγόνο και αυτό το οξυγόνο δεν μπορεί να το έχει όσο βρίσκεται στη θέση της η κυβέρνηση της καμένης γης, η κυβέρνηση Μητσοτάκη». Και μη χειρότερα.
Εδώ χίλια μπράβο στον Ανδρουλάκη, που έκανε μια απλή δήλωση αλληλεγγύης προς αυτούς που δοκιμάζονται και τίποτα παραπάνω. Όταν σβήσουν οι φωτιές θα έρθει η ώρα και της πολιτικής αποτίμησης για τη διαχείριση της όλης υπόθεσης.
Όμως όχι τώρα, που είναι η ώρα της μάχης.
Φυσικά υπάρχουν και από την άλλη πλευρά οι αντίστοιχοι ασυγχώρητοι. Βλέπε τη Σοφία Βούλτεψη, που τέτοιες ώρες βγήκε να κάνει συγκρίσεις για τους εθελοντές στην Ελλάδα και
στη δυτική Ευρώπη. Για να πει στο τέλος και εν κατακλείδι ότι σήμερα στην Ελλάδα χρειαζόμαστε περισσότερους εθελοντές από πυροσβέστες. Άλλη μια περίπτωση πολιτικού εκτός τόπου και χρόνου.
Αντίθετα τι να πεις για την αξιοπρέπεια της οικογένειας Αντώνη Σαμαρά. Ξεκινώντας από τον πατέρα Αντώνη και τη σύζυγο Γεωργία και φτάνοντας στον γιό τους, Κώστα. Είχαν να διαχειριστούν ένα δραματικό γεγονός, όπως είναι η
απώλεια ζωής ενός τόσο αγαπημένου τους προσώπου, αλλά και την κλειδαρότρυπα. Δηλαδή όλους αυτούς που επιζητούσαν δράμα, δάκρυα και αίμα. Αυτούς που έψαχναν για ιατρικά λάθη ή
αναζητούσαν τις αδύναμες στιγμές της οικογένειας για να κάνουν το κλικ στο διαδίκτυο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να φτιάξουν το δικό τους πρώτο θέμα.
Έλεγε ένας Θεσσαλονικιός που γνωρίζει καλά την ψυχοσύνθεση του Έλληνα τι θα γινόταν, αν η επιλογή για το νοσοκομείο δεν ήταν το Σισμανόγλειο αλλά ένα μια ιδιωτική κλινική.
Άδικο δεν είχε.
Καλή Παναγιά αύριο και χρόνια πολλά σε όλους και όλες που γιορτάζουν.
*Ένας Αθηναίος που ζει στη Θεσσαλονίκη*
΅«Ποια κοινοτικά εργαλεία μπορούν να ενεργοποιηθούν για να συνδράμουν στην αποκατάσταση των τεράστιων καταστροφών και να στηρίξουν τους πληγέντες πυρόπληκτους;»
Όπως υπενθυμίζει στην ανάρτησή του «από την φωτιά αυτή κινδύνευσε κόσμος
Έκτακτη σύσκεψη πραγματοποιήθηκε σήμερα υπό τον Κ. Κατσαφάδο
Με οδηγία του Νίκου Δένδια
