Μαρία Στεργίου: Μαθήματα ζωής από μία αυθεντική κοσμοπολίτισσα

Όσο και να ψάξει κανείς δεν θα βρει Έλληνα ποδοσφαιριστή που μπορεί να υπερηφανευτεί ότι έχει φορέσει τις φανέλες της Ρεάλ Μαδρίτης και της Γιουβέντους.

Αυτό που δεν κατάφεραν ακόμη και τα μεγαλύτερα αστέρια του ελληνικού ποδοσφαίρου, το πέτυχε, πάντως, μία χαρισματική Ελληνίδα φυσικοθεραπεύτρια με καταγωγή από το Βελβεντό Κοζάνης.

Με αφορμή την πρόσφατη «μεταγραφή» της στο ιατρικό επιτελείο της «Γιούβε», η Μαρία Στεργίου εξιστορεί στη ΜτΚ την εντυπωσιακή ακαδημαϊκή και επαγγελματική πορεία που την οδήγησαν από το Βελβεντό και τη Σιάτιστα, στη συνεργασία με δύο από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά κλαμπ του κόσμου.

Από το... CSI στη Σχολή Φυσικοθεραπείας

«Όταν άρχισε να με απασχολεί το θέμα των σπουδών και της επιλογής επαγγέλματος δεν είχα στο μυαλό μου τη φυσικοθεραπεία. Ιατροδικαστής ήθελα να γίνω, αφού με είχαν συνεπάρει οι υποθέσεις που έβλεπα σε ξένες τηλεοπτικές σειρές, όπως το CSI και το NCIS. Ο χώρος αυτός, των εγκληματολογικών εργαστηρίων, έμοιαζε πολύ ενδιαφέρων.

Μετά από κάποια χρόνια σφηνώθηκε στο μυαλό μου η ιδέα των στρατιωτικών σχολών αφού ανέκαθεν εκτιμούσα την έννοια της πειθαρχίας κι έτσι το περιβάλλον του στρατού φάνταζε ιδανικό για την ιδιοσυγκρασία μου.

Έδωσα και δεύτερη φορά πανελλήνιες για να μπω στη Σχολή Ευελπίδων, αλλά τελικά δεν κατάφερα να μπω αφού, από καθαρή ατυχία, κόπηκα στο τελευταίο αγώνισμα, που ήταν η σφαίρα.

Θυμάμαι ότι έκλαιγα μία εβδομάδα, όχι μόνον γιατί κόπηκα, αλλά και γιατί μου είχαν συμπεριφερθεί πολύ άσχημα. Κάπου εκεί συνειδητοποίησα πώς λειτουργεί ο στρατός και έτσι εγκατέλειψα την προσπάθεια.

Τελικά πέρασα στο τμήμα φυσικοθεραπείας που ήταν η δεύτερη σχολή που είχα δηλώσει, μετά τη βιολογία. Θυμάμαι ότι οι βάσεις του βιολογικού ήταν πολύ υψηλές και ήταν τρομερά δύσκολο να πιάσει κανείς τα μόρια.

Στην αρχή ήμουν επιφυλακτική ως προς την εγγραφή μου στο τμήμα φυσικοθεραπείας αφού πίστευα, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν το αντικείμενο, ότι φυσικοθεραπευτής είναι αυτός που κάνει... μασάζ.

Όταν ξεκίνησα όμως τα μαθήματα στη σχολή διαπίστωσα ότι αυτό που είχα στο μυαλό μου δεν είχε καμία σχέση με την πραγματική φυσικοθεραπεία και ότι το αντικείμενο ήταν πολύ ενδιαφέρον».

Μολονότι, όμως, το αντικείμενο των σπουδών ήταν ενδιαφέρον, η Μαρία άρχισε από νωρίς να σκέφτεται το ενδεχόμενο της μετανάστευσης στο εξωτερικό.

«Από την πρώτη στιγμή είχα στο μυαλό μου την προοπτική του εξωτερικού. Έτσι κι αλλιώς η νοοτροπία μου δεν ήταν συμβατή με το περιβάλλον του ελληνικού πανεπιστημίου. Δεν ήθελα να μπω σε κάποια φοιτητική κλίκα και με απωθούσε η ιδέα της συμμετοχής στις κομματικές παρατάξεις.

Πάντα προσπαθούσα να μένω μακριά από όλα αυτά και να εστιάζω στις σπουδές μου. Αρχικά σκεφτόμουν την Αγγλία, επειδή κάποιοι γνωστοί είχαν πάει εκεί πριν το Brexit. Δεν ήταν πάντως εύκολο να κάνεις αυτό το βήμα και για οικονομικούς λόγους.

Ο πατέρας μου ήταν δήμαρχος στο Βελβεντό αλλά ποτέ δεν νιώσαμε ότι είμαστε προνομιούχοι και ποτέ δεν κερδίσαμε κάτι από αυτό. Κάθε άλλο. Είμαστε τέσσερα αδέρφια και είχε φροντίσει να μας διδάξει την αξία της αυτοτέλειας και της ανεξαρτησίας. Πάντα έλεγε ότι δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα από κανέναν και ότι πρέπει να δουλεύουμε σκληρά για να εκπληρώνουμε τους στόχους και τα όνειρά μας.

Δεν έκανα ποτέ τη λεγόμενη φοιτητική ζωή, αφού δούλευα παράλληλα με τις σπουδές, για να μπορώ να καλύπτω τις ανάγκες μου.

Γενικά δεν είμαι ο τύπος που... κάθεται στα αβγά του. Βαριέμαι εύκολα και θέλω να εξελίσσομαι διαρκώς. Ενώ λοιπόν έκανα πρακτική στο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης και υπήρχε η προοπτική διορισμού στο Δημόσιο, δεν ήθελα καν να το σκέφτομαι.

Δεν μου αρέσει καθόλου η κλασική λογική του Δημοσίου. Ξέρεις, αυτό το να μπω σε μία υπηρεσία και να... αράξω, για να έχω έναν σίγουρο μισθό κάθε μήνα. Θα μπορούσα να μονιμοποιηθώ, αλλά αν γινόμουν μόνιμη θα τρελαινόμουν, θα πηδούσα από κανένα παράθυρο!

Ό,τι έχω πετύχει στη ζωή μου το πέτυχα επειδή δεν επαναπαύομαι ποτέ, επειδή θέλω να μαθαίνω και να εξελίσσομαι σε καθημερινή βάση. Ξόδεψα σε εκπαιδευτικά σεμινάρια σχεδόν όλα τα χρήματα που έβγαλα δουλεύοντας σκληρά και έτσι κατάφερα να διευρύνω τις γνώσεις μου».

Το συνέδριο της FIFA και η Ρεάλ Μαδρίτης

Η επαγγελματική πορεία της Μαρίας Στεργίου ξεκίνησε από το φυσικοθεραπευτήριο που άνοιξε στη Σιάτιστα Κοζάνης, αλλά οι φιλοδοξίες της δεν χωρούσαν στα ελληνικά σύνορα.

Η ευκαιρία που της επέτρεψε να συνδέσει τις σπουδές της με τον κόσμο του αθλητισμού ήταν η συμμετοχή σε ένα επιστημονικό συνέδριο που είχε οργανωθεί υπό την αιγίδα της FIFA και κάπως έτσι αποφάσισε να κυνηγήσει το όνειρο της καριέρας στο εξωτερικό.

To 2020 εξασφάλισε υποτροφία για μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Ρεάλ Μαδρίτης με θέμα τον ρόλο της διατροφής σε ό,τι αφορά τις επιδόσεις των αθλητών και παράλληλα με τις σπουδές της, έκανε πρακτική στη Χετάφε.

Όπως διηγείται: «Με βοήθησε πολύ ένας Ισπανός καθηγητής μου, που είχε κάνει το διδακτορικό του στο ΑΠΘ και αγαπούσε πολύ την Ελλάδα. Η πρότασή του ήταν μάλιστα να μείνω και μετά το τέλος του μεταπτυχιακού, αλλά χωρίς σύμβαση, δηλαδή χωρίς οικονομικές απολαβές. Αυτό δεν ήταν εύκολο. Έτσι, όταν λίγο αργότερα προέκυψε η πρόταση της ακαδημίας τένις Μουράτογλου, στη Γαλλία, αποφάσισα να πάω στην Κυανή Ακτή και να δουλέψω κανονικά, με μισθό.

Όταν επέστρεψα στη Μαδρίτη δούλεψα για λίγο χωρίς αμοιβή στη Ρεάλ, μέχρι που ενημερώθηκα από τον καθηγητή μου για τη δυνατότητα να κάνω διδακτορικό, με υποτροφία, στην αθλητιατρική. Το θέμα του διδακτορικού ήταν το ψυχοσωματικό στρες και πώς αυτό επηρεάζει την απόδοση και την εν γένει ψυχική ισορροπία των αθλητών.

Γινόταν σε συνεργασία με τις ισπανικές ένοπλες δυνάμεις και συγκεκριμένα με την πολεμική αεροπορία. Ήταν κάτι σαν απόρρητο πρότζεκτ και εγώ ενθουσιάστηκα, αφού το πρόγραμμα συμπεριελάμβανε τον αθλητισμό, την επιστήμη και τον στρατό.

Τα συμπεράσματα της έρευνας που κάναμε ήταν εντυπωσιακά. Διαπιστώσαμε ότι η ψυχική πίεση που αισθάνεται ένας ποδοσφαιριστής όταν π.χ. χάνει πέναλτι σε κρίσιμο αγώνα, συγκρίνεται με το στρες που βιώνει ένας στρατιώτης στο πεδίο της μάχης! Ξέρουμε περιπτώσεις αθλητών που χρειάστηκε να κάνουν ψυχοθεραπεία για πολλούς μήνες προκειμένου να συνέλθουν».

Η εμπειρία της Σ. Αραβίας

Το 2023 η διακεκριμένη Ελληνίδα φυσικοθεραπεύτρια δέχτηκε πρόταση από την Αλ Ιτιχάντ που εδρεύει στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας και έγινε μέλος του ιατρικού τιμ της πρώτης επαγγελματικής γυναικείας ποδοσφαιρικής ομάδας στη χώρα.

«Παρότι η ζωή στη Σαουδική Αραβία δεν είναι εύκολη για τις γυναίκες, δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα. Η έμφυτη εσωστρέφεια και η τάση να είμαι τυπική και να αφοσιώνομαι στη δουλειά με βοήθησαν να αποφύγω οτιδήποτε θα μπορούσε να μου δημιουργήσει πρόβλημα. Η νοοτροπία είναι πολύ διαφορετική σε σχέση με την Ευρώπη στην οποία εξαρχής είχα σκοπό να επιστρέψω».

Η «μεταγραφή» στη Vecchia Signora

Όταν έφτασε η ώρα της αποχώρησης από την Τζέντα, η Μαρία Στεργίου άρχισε να στέλνει το βιογραφικό της σε σημαντικές ποδοσφαιρικές ομάδες της Ευρώπης, ενώ παράλληλα ολοκλήρωνε το διδακτορικό της.

«Είχα στείλει βιογραφικό σε διάφορες ομάδες. Κάποια στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ένας άνθρωπος της Γιουβέντους.

Λίγο αργότερα κλήθηκα να δώσω συνέντευξη στον γιατρό της ομάδας και αρχικά μπήκα στη λίστα με τους έξι επικρατέστερους. Στη δεύτερη συνέντευξη ήταν παρών και ο αθλητικός διευθυντής, Φρανσουά Μοντεστό, που παλιότερα αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό.

Παρά τον σκληρό ανταγωνισμό τα πράγματα πήγαν καλά και κάπως έτσι έγινα η πρώτη γυναίκα μέλος του ιατρικού τιμ αντρικής επαγγελματικής ομάδας, στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου.

Ο κόσμος εκεί, στη Βόρεια Ιταλία, δεν είναι ιδιαίτερα διαχυτικός αλλά η εργατικότητα και η αφοσίωσή μου έχουν εκτιμηθεί. Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες που έχω δουλέψει πίστευαν πως οι Έλληνες είναι λίγο... τεμπέληδες. Είμαι ευτυχής που, μέσα από τη δουλειά μου, κατάφερα να καταρρίψω το στερεότυπο και να τους κάνω να παραδεχθούν ότι έκαναν λάθος.

Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με ταλέντο και όρεξη για δουλειά και αυτό που λέω ισχύει και στο Δημόσιο. Είναι όμως έτσι δομημένο το σύστημα που δεν επιτρέπει, κυρίως στους νέους, να αξιοποιήσουν το ταλέντο τους».

Η συνέντευξη κλείνει με το μήνυμα της Μαρίας προς κάθε νέο άνθρωπο που δυσκολεύεται να βρει τον δρόμο του στο δυσμενές πολιτικοοικονομικό περιβάλλον της Ελλάδας.

«Το μυστικό είναι το κίνητρο. Αν είσαι ανήσυχο πνεύμα, αν αγαπάς πολύ αυτό που κάνεις, αν έχεις τη διάθεση να μαθαίνεις, να βελτιώνεσαι και να εξελίσσεσαι διαρκώς, τότε μπορείς να πετύχεις τα πάντα. Μην επαναπαύεστε ποτέ!».