Νέα Τούμπα: Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ πιέζει τον Ερασιτέχνη για συνάντηση την Παρασκευή (17/10)
Επιστολή με αιχμές για τη στάση του ΑΣ και την καθυστέρηση που παρατηρείται
Μετά την Πέννυ Ρόγκα, η οποία μετά από μάχη διάρκειας 1,5 χρόνου με τον καρκίνο βγήκε νικήτρια και είναι έτοιμη να επιστρέψει στα γήπεδα του βόλεϊ με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, μία ακόμα βολεϊμπολίστρια, η Αλίσια Όγκομς, ανακοίνωσε ότι βγήκε νικήτρια στη μάχη της με την επάρατη νόσο.
Συγκεκριμένα, η Αμερικανίδα αθλήτρια του ΑΟ Θήρας αναγκάστηκε να διακόψει τη δράση της την περσινή σεζόν, όταν διαγνώστηκε με καρκίνο, όμως επιδεικνύοντας τεράστια δύναμη ψυχής και μετά από τρία χειρουργεία, οκτώ κύκλους χημειοθεραπείας και 25 συνεδρίες ακτινοβολίας, κατάφερε να βγει νικήτρια.
Μέσα από μια συγκινητική ανάρτηση στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, η Όγκομς μοιράστηκε τη χαρά και την ευγνωμοσύνη της, τονίζοντας τον καθοριστικό ρόλο του ΑΟ Θήρας, που όπως λέει, «της έσωσε τη ζωή» με την άμεση αντίδρασή του όταν εμφανίστηκαν τα πρώτα συμπτώματα. Η ίδια εξήγησε πως ο σύλλογος έδωσε σημασία στα αρχικά σημάδια, φρόντισε για τις απαραίτητες εξετάσεις και έτσι έγινε η έγκαιρη διάγνωση.
Η ανάρτηση της Αλίσια Όγκομς αναφέρει:
«Φέτος, η ευγνωμοσύνη έχει άλλη αίσθηση. Είναι πιο βαριά, πιο βαθιά και πιο απλή ταυτόχρονα. Γιατί μετά από 8 γύρους χημειοθεραπείας, 3 χειρουργεία και 25 συνεδρίες ακτινοβολίας, μπορώ επιτέλους να πω ότι είμαι σε ύφεση.
Η χρονιά που πέρασε ήταν η πιο δύσκολη της ζωής μου, σωματικά, ψυχικά και συναισθηματικά. Αλλά ακόμα και στα πιο σκοτεινά διαστήματα, ήμουν περιτριγυρισμένη από φως. Έμαθα τι σημαίνει πραγματική αγάπη και υποστήριξη, πώς νιώθει η αληθινή ανθεκτικότητα, και πόσο δυνατοί είναι οι άνθρωποι γύρω μου.
Κυριολεκτικά δεν θα ήμουν εδώ χωρίς την ομάδα μου, τον ΑΟ Θήρας, που πήρε τα συμπτώματά μου στα σοβαρά από την αρχή. Ενέργησαν γρήγορα, και αυτές οι πρώτες αποφάσεις και εξετάσεις μου έσωσαν τη ζωή. Καθοδηγήθηκα από παγκοσμίου επιπέδου γιατρούς και νοσηλευτές στο CancerCare Manitoba, οι οποίοι με πήγαν από τη διάγνωση στην ύφεση σε λιγότερο από έναν χρόνο.
Μέσα σε όλα αυτά, είχα ακόμα την τύχη να ζω πραγματικά. Παντρεύτηκα τον άνθρωπο της ζωής μου, καλωσόρισα μια τριποδούλα τριχωτή κόρη στην οικογένειά μας, γιόρτασα την αγάπη και τη ζωή με φίλους και συγγενείς κοντινούς και μακρινούς, και είχα στιγμές γέλιου που μου θύμισαν πως υπάρχει ακόμα τόση ομορφιά, ακόμα και στις πιο δύσκολες εποχές.
Είμαι επίσης απίστευτα ευγνώμων στη Volleyball Canada που με στήριξε σε όλη αυτή τη διαδρομή, με κράτησε συνδεδεμένη με το άθλημα και μου θύμισε ότι η ανάρρωση δεν αφορά μόνο το σώμα.
Αυτό το επόμενο κεφάλαιο είναι για να ξαναχτίσω τη δύναμη, να βρω τον ρυθμό μου και να επιστρέψω στο παιχνίδι. Θα είναι μια νέα πρόκληση, αλλά μια πρόκληση που καλωσορίζω. Είμαι εδώ, επουλώνομαι, και έχω ξανά την ευκαιρία να κάνω αυτό που αγαπώ - κάτι που δεν θα θεωρήσω ποτέ δεδομένο».
