Η απάντηση του Κ. Ζέρβα στο άρθρο του Ν. Ηλιάδη για τα «σπιτάκια» και η ανταπάντηση του αρθρογράφου

Απάντηση στο άρθρο του Νίκου Ηλιάδη με τίτλο: “Δήμος Θεσσαλονίκης: Με τα “σπιτάκια” της ανακύκλωσης θα ασχοληθεί άραγε η Ελληνική Δικαιοσύνη; Για ποιο λόγο σιωπά ο κ. Ζέρβας;”, το οποίο δημοσιεύτηκε το πρωί στο emakedonia.gr σχετικά με τα 48 «σπιτάκια της ανακύκλωσης», εξέδωσε πριν από λίγο ο τέως δήμαρχος Κωνσταντίνος Ζέρβας. Σε αυτήν η οποία τιτλοφορείται: «Η σιωπή απέναντι στη συκοφαντία και στη 'λάσπη' είναι αξιοπρέπεια και όχι αδυναμία!» αναφέρει τα ακόλουθα:

«Η μόνη δημόσια απάντηση που αρμόζει σε όσους συνεχίζουν τη συκοφαντική στοχοποίηση της προηγούμενης διοίκησης του Δήμου Θεσσαλονίκης -και εμού προσωπικά- για τα «σπιτάκια ανακύκλωσης», είναι πως η σιωπή έναντι της «λάσπης», είναι αξιοπρέπεια και κακώς ερμηνεύεται ως αδυναμία. Για την ιστορία υπενθυμίζονται για την εν λόγω σύμβαση τα εξής: 1ον) Υλοποιείται και από τη νυν διοίκηση, με θριαμβολογίες μάλιστα, για τα αποτελέσματα επί θητείας της. 2ον) Χρηματοδοτήθηκε με πόρους του προγράμματος «Αντώνης Τρίτσης» και του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων που εγγυήθηκε και αποπληρώνει το Ελληνικό Δημόσιο, χωρίς επιβάρυνση του Δήμου και χωρίς συσχέτιση του Δήμου με τους μηχανισμούς διαχείρισης ευρωπαϊκών κονδυλίων Περιφερειών που φέρονται ελεγχόμενοι από την Ε.Ε. 3ον) Η σύμβαση καταρτίστηκε και προχώρησε, με όλες τις προβλεπόμενες κατά νόμο διαγωνιστικές και λοιπές διαδικασίες, συμπεριλαμβανομένων πολυεπίπεδων ελέγχων και εγκρίσεων, από τους προβλεπόμενους ελεγκτικούς μηχανισμούς (Ελεγκτικό Συνέδριο, Αποκεντρωμένη, κλπ) χωρίς καμία ένσταση για τη διαγωνιστική διαδικασία από τους κατά νόμο ενδιαφερόμενους. 4ον) Υλοποιείται με τον ίδιο τρόπο από πλήθος Δήμων σε όλη τη χώρα μεταξύ των οποίων οι Δήμοι Αθηναίων, Πειραιώς και πολλοί ακόμα μεγάλοι δήμοι. Αυτά ως μόνες αναγκαίες υπενθυμίσεις, μαζί με την επιφύλαξη για την άσκηση κάθε νόμιμου δικαιώματος υπεράσπισης της υπόληψής μου απέναντι στην επαναλαμβανόμενη και εμμονική κατασυκοφάντησή μου, από όπου κι αν αυτή προέρχεται, διότι κάποτε η υπομονή και ανοχή εξαντλούνται».

Η απάντηση του αρθρογράφου

Απαντώντας σε έναν προς έναν στους ισχυρισμούς του κ. Ζέρβα έχω να παρατηρήσω τα εξής:

1. Η νέα διοίκηση του δήμου Θεσσαλονίκης ήταν ασφαλώς υποχρεωμένη να προχωρήσει τη σύμβαση την οποία είχε υπογράψει και είχε υλοποιήσει στο βασικό μέρος της ο κ. Ζέρβας διότι διαφορετικά θα έπρεπε να καταβάλλει στον ανάδοχο ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό ως αποζημίωση. Επιπλέον, όταν παρέλαβε η νέα διοίκηση, εκείνη του κ. Ζέρβα είχε προλάβει να αγοράσει με διαδικασίες fast track σχεδόν όλα τα “σπιτάκια” παρότι η σύμβαση προέβλεπε τη δυνατότητα αυτό να γίνει σε διάστημα έως 27 μήνες (18 συν 9 παράταση). Στο ερώτημα “γιατί άραγε βιάστηκε τόσο πολύ;” στην απάντησή του ο κ. Ζέρβας δεν αναφέρει το παραμικρό. Προφανώς το κάνει “για λόγους αξιοπρέπειας”, όπως δηλώνει.

2. Η αγορά αυτών των 48 “Πολυκέντρων ανακύκλωσης” (sic) πράγματι χρηματοδοτήθηκε με πόρους του προγράμματος «Αντώνης Τρίτσης» και του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων που εγγυήθηκε και αποπληρώνει το Ελληνικό Δημόσιο, χωρίς επιβάρυνση του Δήμου. Κι αυτό είναι το ευτυχές για τον κ. Ζέρβα. Διότι εάν είχε χρηματοδοτηθεί και από κοινοτικούς πόρους, όπως συνέβη με 83 ολόιδια “σπιτάκια” σε Αττική, Κρήτη και Πελοπόννησο τώρα θα έπρεπε να δώσει εξηγήσεις στην Ευρωπαϊκή Εισαγγελία η οποία διερευνά την υπόθεση αυτή για στημένους διαγωνισμούς και υπερκοστολογήσεις.

3. Ισχυρίζεται ο κ. Ζέρβας ότι η διαγωνιστική διαδικασία υπήρξε άψογη, “χωρίς καμία ένσταση”.
Κατ' αρχάς να σημειώσω ότι η πρώτη εκτελεστική σύμβαση είχε αρχικά απορριφθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο με την πράξη 288/2023. Σε αυτήν αναφέρεται ότι η διοίκηση του κ. Ζέρβα δεσμεύτηκε να προμηθευτεί και τα 48 'σπιτάκια' μια κι έξω, ανεξάρτητα από τις πραγματικές ανάγκες του δήμου. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, το πόσο άψογη είναι μια διαγωνιστική διαδικασία κρίνεται εκ του αποτελέσματος, κυρίως δε, από το πόσο ωφέλιμη είναι για το Δήμο, και κατά πόσο διαφυλάσσει το δημόσιο συμφέρον. Αλήθεια, πόσο υπερήφανος αισθάνεται ο κ. Ζέρβας που φόρτωσε το ελληνικό δημόσιο με 298.500 για το κάθε “σπιτάκι” όταν ο ίδιος εξοπλισμός πωλείται στο 1/5 στην ελεύθερη αγορά; Για το γεγονός αυτό, δηλαδή για την καραμπινάτη υπερκοστολόγηση, την ώρα μάλιστα που υπήρχε πληθώρα δημοσιευμάτων που προειδοποιούσαν γι' αυτό, επίσης δεν λέει το παραμικρό. Φαντάζομαι για “λόγους αξιοπρέπειας” και πάλι.
Επιπλέον, σε αυτήν την άψογη διαγωνιστική διαδικασία μήπως μπορεί να μας πληροφορήσει ο τέως δήμαρχος “πόσοι κατέθεσαν προσφορά;” και επίσης “πόση ήταν η τελική έκπτωση που δόθηκε;”. Και κάτι ακόμη: “υπήρξε αξιολόγηση από υπηρεσία του δήμου ή έστω από ανεξάρτητο εκτιμητή σχετικά με την πραγματική αξία του προσφερόμενου 'πολυκέντρου ανακύκλωσης';”.

4. Επικαλείται ο τέως δήμαρχος ότι το ίδιο έκαναν και άλλοι δήμοι. Δηλαδή, εάν έγιναν καραμπινάτες υπερκοστολογήσεις και σε άλλους δήμους (συμπτωματικά με τον ίδιο ανάδοχο) αυτό νομιμοποιεί τα δικά του πεπραγμένα;

Τέλος, όσον αφορά την προειδοποίησή του (ή μήπως απειλή;) ότι θα προσφύγει στη Δικαιοσύνη προς υπεράσπιση της υπόληψής του είναι ευχής έργο να το πράξει. Θα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δώσει στο ακροατήριο τις απαντήσεις που αποφεύγει να δώσει με τη σημερινή ανακοίνωσή του. Κυρίως για το εάν θεωρεί “εύλογο” το τίμημα των 298.000 ευρώ για μια τέτοια λαμαρινοκατασκευή.

Υ.Γ. Θυμίζω ότι και στο σκάνδαλο Παπαγεωργόπουλου το ξήλωμα του πουλόβερ ξεκίνησε από μια αγωγή για συκοφαντική δυσφήμηση... Ιδού η Ρόδος λοιπόν!

Ν.Η.