Στοίχημα: Κοντράρει το φαβορί στο 2.27 η Φλαμένγκο
Οι προτάσεις του Betarades.gr για τους αγώνες της Κυριακής
Ο δεύτερος τελικός της Basket League μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, αφού η κόντρα μεταξύ των δύο ομάδων ξέφυγε από τα όρια του παρκέ, με τους δύο «αιώνιους» να επιδίδονται σε μια άγρια μάχη με καταγγελίες, χειρονομίες και μηνύσεις εκατέρωθεν, βάζοντας μπουρλότο στη σειρά των τελικών.
Η «Μακεδονία της Κυριακής» επικοινώνησε με δύο ανθρώπους, ο καθένας εκ των οποίων έβαλε το δικό του λιθαράκι στη μεγάλη πορεία των δύο μεγάλων ομάδων μπάσκετ της Θεσσαλονίκης τη δεκαετία του ’80 και του ’90.
Συγκεκριμένα, ο Φάνης Ταρνατώρος διετέλεσε για 12 χρόνια έφορος της ανδρικής ομάδας του Άρη, ζώντας εκ των έσω τις «χρυσές» εποχές των κιτρινόμαυρων, όταν αυτοί μεγαλουργούσαν στα ελληνικά και ευρωπαϊκά γήπεδα.
Από την πλευρά του, ο Νίκος Βεζυρτζής ήταν ο μεγάλος οραματιστής και δημιουργός της ομάδας μπάσκετ του ΠΑΟΚ τη δεκαετία του ’90. Οι δυο τους μιλούν για εκείνα τα «αγνά», όπως τα χαρακτηρίζουν, χρόνια όταν η αντιπαλότητα μεταξύ Άρη και ΠΑΟΚ διαρκούσε όσο ένας αγώνας μπάσκετ, προσπαθούν να εξηγήσουν τι φταίει και έχουν αλλάξει τόσο πολύ τα πράγματα σήμερα, αναπολούν τις εποχές που οι φίλαθλοι των δύο ομάδων έδιναν το παρών στο «καυτό» Αλεξάνδρειο και αναδεικνύουν μέσα από τις δηλώσεις τους την ευγενή άμιλλα που υπήρχε τότε σε αντιδιαστολή με την τοξικότητα του σήμερα.
Οι πρόσφατοι τελικοί της Basket League μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού σημαδεύτηκαν από την ανταλλαγή δηλώσεων και ανακοινώσεων μεταξύ των προέδρων των δύο ομάδων. Πώς τα είδατε εσείς όλα αυτά με βάση και τη δική σας εμπειρία στο χώρο του μπάσκετ;
Φ.Τ.: «Όσα διαδραματίστηκαν στον δεύτερο τελικό της Basket League μεταξύ των προέδρων Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού είναι σημείο των καιρών. Σε κανένα παιχνίδι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, η ένταση δεν ξεκίνησε από τις κερκίδες. Αντίθετα ξεκινούσε από τις δηλώσεις των παραγόντων τους, σε μια προσπάθεια να αποδείξουν ποιος είναι πιο μάγκας από τον άλλον. Είναι φυσικό, λοιπόν, να δημιουργείται στη συνέχεια ένταση».
Ν.Β.: «Τα πρόσφατα γεγονότα στον δεύτερο τελικό της Basket League ανέδειξαν ότι η κόντρα δεν είναι αγωνιστική, μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, αλλά είναι σε προσωπικό επίπεδο μεταξύ των προέδρων των δύο ομάδων. Είναι η κόντρα της μιας οικογένειας εναντίον της άλλης. Η ανταλλαγή δηλώσεων και ανακοινώσεων αλλάζουν τον χαρακτήρα του αγώνα, οι φίλαθλοι παίρνουν παράδειγμα από τους προέδρους και μεγαλώνει η αντιπαλότητά τους. Ο πρόσφατος τελικός δεν ήταν παιχνίδι μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, ήταν μεταξύ των αδερφών Αγγελόπουλων και του Γιαννακόπουλου.
Από την πλευρά τους, οι φίλαθλοι, όταν βλέπουν αυτήν την αντιπαλότητα, φανατίζονται. Εικόνες όπως το ξύλο που έπεσε, οι χειρονομίες μεγάλου παίκτη, οι αποβολές οδηγούν τον προπονητή να χάσει επαφή με την πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να διαμαρτύρεται σε κάθε σφύριγμα. Επρόκειτο για ένα ματς που ήθελε να παρακολουθήσει όλη η Ελλάδα και αντ’ αυτού παρακολούθησε να γίνονται επεισόδια, με αποτέλεσμα να μην παίζεται πλέον μπάσκετ, αλλά να διαβάζουμε για την αντιπαλότητα των δύο οικογενειών. Τέτοιες εικόνες είναι λυπηρές για το άθλημα και οι ίδιες οι ομάδες, οι οποίες είναι σπουδαίες και έχουν στις τάξεις τους σπουδαίους παίκτες, υποβιβάζουν εν τέλει το ίδιο το άθλημα. Ας καθίσουν να παίζουν μόνοι τους και οι άλλοι να βλέπουν».
Πώς ήταν η κατάσταση τη δεκαετία του ’80 και του ’90 στα φημισμένα εκείνα ντέρμπι Άρης - ΠΑΟΚ και ΠΑΟΚ - Άρης της εποχής;
Φ.Τ.: «Εμείς παίζαμε τότε στο Αλεξάνδρειο παρουσία των οπαδών και των δύο ομάδων και δεν γινόταν τίποτα. Στην εποχή μας, είχαμε κοινωνικές σχέσεις με τους παράγοντες του ΠΑΟΚ. Μπορεί να μη μιλούσαμε μια εβδομάδα πριν από το ντέρμπι και 3-4 ημέρες μετά, αλλά ήμασταν πριν και συνεχίζαμε να είμαστε φίλοι και μετά τον αγώνα. Για παράδειγμα, εγώ εκείνα τα χρόνια στη Θεσσαλονίκη διατηρούσα ένα μαγαζί και οι πελάτες μου ήταν οι καλύτεροι επώνυμοι ΠΑΟΚτσήδες. Επίσης, θυμάμαι χαρακτηριστικά μετά από την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος που διεκδίκησε μέχρι τέλους ο ΠΑΟΚ και τελικά το πήρε ο Άρης με τρίποντο του Γιαννάκη στο φινάλε, είπε στον Βεζυρτζή ‘Νίκο, μακάρι να ήταν δύο τα πρωταθλήματα να τα παίρναμε και οι δύο’. Και αυτό γιατί σκεφτόμουν τον φίλο μου, τον κόπο και τα χρήματα που είχε δώσει για να φτάσει η ομάδα του μέχρι εκεί».
Ν.Β.: «Εκείνα τα χρόνια υπήρχε μεγάλη αντιπαλότητα μεταξύ ΠΑΟΚ και Άρης εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου. Και είναι λογικό από την στιγμή που ο ένας ήταν πρωταθλητής και όλοι οι άλλοι προσπαθούσαμε να τον εκτοπίσουμε. Μία εβδομάδα έως και δέκα μέρες πριν από το ντέρμπι του Σαββάτου δεν κυκλοφορούσε κανείς. Όλοι ασχολούνταν με το ματς, τέτοιο ήταν το ενδιαφέρον του κόσμου. Υπήρχαν μέσα στο Αλεξάνδρειο φίλαθλοι και των δύο ομάδων, οι οποίοι χωρίζονταν με ένα σχοινί από την αστυνομία και δεν συνέβαινε το παραμικρό. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν πια αυτές οι εικόνες. Σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο να μην μπορούν να πάνε οι φίλαθλοι των φιλοξενούμενων στο γήπεδο για να δουν την ομάδα τους. Και φυσικά όχι μόνο στο μπάσκετ, αλλά σε όλα τα αθλήματα. Και τότε υπήρχαν συνθήματα εναντίον του ενός προέδρου ή του άλλου, αλλά δεν δίναμε συνέχεια. Ακόμα και σήμερα τα θυμόμαστε και γελάμε.
Όσον αφορά εμάς τους παράγοντες, οι σχέσεις μας ήταν πολύ καλές. Και με τον Μιχαηλίδη του Άρη και με τον Χαΐτογλου του Ηρακλή τα πηγαίναμε πολύ καλά. Ποτέ δεν υπήρχε κόντρα επί προσωπικού μεταξύ των προέδρων τότε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, μάλιστα, κάποια στιγμή όταν μιλούσα με τον Παύλο Γιαννακόπουλο, ένας φίλαθλος του Παναθηναϊκού μού έδωσε μπουνιά. Δεν έδωσα, όμως, συνέχεια στο γεγονός για να μην διαιωνιστεί αυτό».
Τι άλλαξε στο πέρασμα των χρόνων και φτάσαμε σε αυτήν την κατάσταση;
Φ.Τ.: «Η διαφορά είναι η εξής: Εμείς αγαπούσαμε τις ομάδες μας και μοναδικός μας στόχος ήταν πώς να ανεβάσουμε το επίπεδό τους Ούτε παιδιά εκατομμυριούχων ήμασταν ούτε τα έσοδα του σήμερα είχαμε εκείνες τις εποχές. Τότε όλα ήταν πιο αγνά. Εμείς ήμασταν από τους πρώτους που προσπαθούσαμε να βάλουμε το μπάσκετ στην τηλεόραση, να υπάρχουν διαφημίσεις στα γήπεδα, ώστε να φαίνονται στην τηλεόραση, και να φέρνουμε έσοδα από το τίποτα. Πλέον έχουν αλλάξει όλα».
Ν.Β.: «Αυτό που μας διέκρινε εμάς ήταν το εξής: Ως πρόεδροι των ομάδων, ήμασταν αντίπαλοι μόνο για μιάμιση ώρα στο παρκέ. Εκτός γηπέδου ήμασταν φίλοι. Βρισκόμασταν, συζητούσαμε τα προβλήματα της κάθε ομάδας, συζητούσαμε για το πώς μπορούμε να πάμε ένα βήμα πιο μπροστά το μπάσκετ. Και σήμερα αυτοί, αντί να το πάνε μπροστά, το πηγαίνουν πίσω. Θα φτάσουμε σε σημείο ο γονιός να μην μπορεί να πάρει το παιδί του και να πάει στο γήπεδο. Τις καταστάσεις τα κάνουν οι διοικήσεις».
Τι θεωρείτε ότι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα; Ποιος μπορεί να δώσει τη λύση;
Φ.Τ.: «Θεωρώ ότι τα παθήματα γίνονται μαθήματα και ότι εάν θέλουν οι επενδύσεις τους που είναι πολλών εκατομμυρίων ευρώ να μην πάνε στράφι και να τις προφυλάξουν, τότε πρέπει να αλλάξουν την στάση τους. Το παιχνίδι πρέπει να παίζεται μόνο μέσα στο γήπεδο. Εξάλλου, όσα είδαμε να γίνονται πρόσφατα, δεν έγιναν πρώτη φορά. Θα πρέπει, λοιπόν, οι ίδιοι οι παράγοντες να φροντίσουν να προστατεύσουν το προϊόν τους. Εάν δεν το κάνουν αυτοί, τότε ποιος;».
Ν.Β.: «Θεωρώ ότι μεταξύ άλλων και η Πολιτεία δίνει το δικαίωμα στους παράγοντες να κάνουν αυτές τις δηλώσεις. Έπρεπε να λάβει πολύ αυστηρά μέτρα, γιατί εκτραχύνθηκε η κατάσταση. Θα φτάσουμε στο σημείο να θρηνήσουμε ξανά θύματα και τότε θα είναι αργά. Θα πρέπει, λοιπόν, η Πολιτεία να ασχοληθεί πολύ σοβαρά και όχι να σκεφτόμαστε ότι επειδή τελείωσε το πρωτάθλημα θα ξεχαστούν όλα. Αυτά που είδαμε φέτος προβλέπω ότι θα συνεχιστούν και σε μεγαλύτερο βαθμό τα επόμενα χρόνια».
Αναπολείτε εκείνες τις εποχές;
Φ.Τ.: «Τις αναπολώ αλλά ξέρω ότι δεν πρόκειται να έρθουν ποτέ ξανά. Έγιναν μία φορά και γράφτηκαν στην ιστορία. Ήταν οι συγκυρίες πολλών πραγμάτων τη δεκαετία εκείνη. Οι εποχές που όταν παίζαμε εμείς τις Πέμπτες, άδειαζε όλη η Ελλάδα, έκλειναν τα θέατρα και οι ταβέρνες και όλη η Ελλάδα ήταν Άρης, δεν θα ξαναγυρίσουν».
Ν.Β.: «Ποιος δεν τις αναπολεί εκείνες τις εποχές; Όσοι είναι σήμερα από 45-50 ετών και πάνω όλοι τις αναπολούν. Το μόνο πράγμα που σκεφτόμαστε είναι εκείνα τα ματς ΠΑΟΚ - Άρης το απόγευμα του Σαββάτου που τα συζητούσε όλη η Ελλάδα».
