Ευτυχώς για την κυβέρνηση που ήρθε η Κίμπερλι. Γράφει ο Μποξέρ*

Όταν σάς λέγαμε τη Δευτέρα από τούτη εδώ τη στήλη ότι εβδομάδα θα είναι δύσκολη για την κυβέρνηση, δε φανταζόμασταν ότι θα είχαμε τέτοια εσωτερική γκρίνια, αλλά και παραιτήσεις κρατικών αξιωματούχων.

Θα μου πείτε μερικές φορές τα μικρά θέματα όταν έρχονται να προστεθούν σε άλλα μικρά, αλλά και μεγάλα προβλήματα από το παρελθόν, τότε όλα γιγαντώνονται και αποκτούν μια άλλη δυναμική.

Και είναι αλήθεια ότι στο «γαλάζιο» στρατόπεδο το τελευταίο διάστημα τα σύννεφα είχαν αυξηθεί. Υπάρχει μια δυσφορία συνεχόμενη από βουλευτές που δεν έχουν αξιοποιηθεί και οι οποίοι εκτιμούν ότι αν δεν μπουν στον επόμενο ανασχηματισμό ή
δεν κάνουν μια σχετική φασαρία, έτσι ώστε να συζητηθεί το όνομά τους, η επανεκλογή στις εθνικές εκλογές του 2027, όπου όλα δείχνουν ότι η εκλογική και κοινοβουλευτική δύναμη της ΝΔ θα μειωθεί, θα είναι δύσκολη. Έχουμε δηλαδή, το σύνδρομο της επιβίωσης.

Φυσικά δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχει και μια δυσφορία από μερίδα της ΝΔ, που δεν αντιλαμβάνεται ακόμα και σήμερα το πνεύμα, την αισθητική, αλλά κυρίως τη λογική και τη 
φιλοσοφία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Που όπως συχνά επαναλαμβάνει είναι πάντοτε δημοσιονομικά πειθαρχημένος και δεν κάνει πίσω μπροστά στο πολιτικό κόστος. Αυτό φάνηκε και με τα ΕΛΤΑ, ένας Οργανισμός που τα τελευταία χρόνια μπαίνει συνεχώς μέσα και ο οποίος δεν κατάφερε να εξυγιανθεί.

Έτσι σιγά σιγά ο κόμπος έφτασε στο χτένι και η κυβέρνηση που πλέον απαγορεύεται να επιδοτεί κρατικές προβληματικές επιχειρήσεις έπρεπε να πάρει μέτρα.

Τι πιο λογικό θα έλεγε κανείς.

Όμως σε κανέναν -πολύ δε περισσότερο στον Έλληνα- δεν αρέσει το «μπαμ και κάτω» και όλοι θέλουν το «λάου λάου». Ή όπως έλεγε και ο Γιώργος Αλογοσκούφης το ήπιο. Είναι γνωστόν ότι το 2004 και το 2005 ο τότε τσάρος της ελληνικής οικονομίας στην κυβέρνηση Καραμανλή ήταν υπέρμαχος της ήπιας προσαρμογής. Και τα αποτελέσματα είναι πια γνωστά.

Φυσικά το «μπαμ και κάτω» δεν είναι η σωστή λογική και στην περίπτωση των ΕΛΤΑ θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί. Δηλαδή, να είχαν καθίσει κάτω ο κ. Σκλήκας και οι αρμόδιοι
υπουργοί, δηλαδή οι κ.κ. Χατζηδάκης, Πιερρακάκης και Παπαστεργίου, να αναλύσουν το πρόβλημα, να ψάξουν λύσεις και από κει πέρα να ενημερώσουν την κοινή γνώμη, αλλά και τους
βουλευτές. Για το πόσο μπαίνουν μέσα τα ΕΛΤΑ, για το ότι έτσι δεν θα αντέξουν για πολύ, αλλά και για το μετά. Ότι δηλαδή η πολιτεία θα φροντίσει να μην έχει κανείς ηλικιωμένος πρόβλημα με το κλείσιμο των ΕΛΤΑ στην καθημερινότητά του.

Όλα αυτά δεν έγιναν και έτσι ο τεχνοκράτης επικεφαλής των ΕΛΤΑ Γρηγόρης Σκλήκας έβγαλε το γνωστό φιρμάνι για το κλείσιμο 204 υποκαταστημάτων.

Αν πιστέψουμε τον Παύλο Μαρινάκη οι επιπτώσεις από τα λουκέτα θα είναι ελάχιστες για την καθημερινότητα των πολιτών στις απομονωμένες περιοχές. Όμως η κυβέρνηση δεν επικοινώνησε ούτε το πρόβλημα αλλά ούτε και τη λύση, με
αποτέλεσμα πως ό,τι και αν ειπωθεί σήμερα δεν πείθει.

Γιατί η κυβέρνηση είναι σε άμυνα και γιατί κανείς δεν πιστεύει εύκολα ότι παρά το λουκέτο των υποκαταστημάτων όλα θα λειτουργήσουν ρολόι ή -όπως θέλει να ισχυρίζεται η κυβέρνηση - ακόμα καλύτερα. Έτσι γίνεται ακόμη πιο δύσκολο το κυβερνητικό έργο, καθώς αν τελικά προχωρήσει η μεταρρύθμιση, κανείς δε θα βγει να την στηρίξει, έχοντας στο μυαλό του τι έχει μεσολαβήσει.

Κάπου εκεί και εξαιτίας των ΕΛΤΑ γιγαντώθηκε η δημόσια αμφισβήτηση των κυβερνητικών επιλογών από τους ίδιους τους «γαλάζιους» βουλευτές, καθώς η υπόθεση ήρθε και προστέθηκε σε άλλες γκρίνιες, διαμαρτυρίες και προβληματισμούς για άλλους χειρισμούς και αγκάθια του παρελθόντος.

Την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, παλιότερες διαφωνίες για το γάμο των ομοφύλων και γενικώς διαφοροποιήσεις βουλευτών σε επιλογές της κυβέρνησης που δεν είχε «χωνέψει» ούτε η κοινή γνώμη, αλλά ούτε και το «όλον της ΝΔ».

Το δίλημμα είναι όντως μεγάλο. Τι κάνεις όταν βλέπεις ως κυβέρνηση ότι υπάρχει ένας κουβάς με τρύπα, όπου χάνονται δημόσια λεφτά; Πώς διαχειρίζεσαι την εξυγίανση μιας προβληματικής εταιρίας; Όταν μάλιστα αυτό έρχεται ύστερα από
χρόνια μεγάλου οικονομικού σφιξίματος της χώρας. Βάζεις τεχνοκράτες να βγάλουν το φίδι από την τρύπα και όταν βλέπεις ότι δεν προχωρούν οι τολμηρές κινήσεις τους αδειάζεις; Πως οργανώνεις την όποια εξυγίανση; Όλα αυτά τα ερωτήματα θα
έπρεπε να είχαν απαντηθεί 6,5 χρόνια μετά την εκκίνηση της διακυβέρνησης Μητσοτάκη.

Όμως φαίνεται ότι και η συνοχή στο Μέγαρο Μαξίμου δεν είναι η παλιά, ούτε βέβαια ο ενθουσιασμός ο ίδιος, όπως στην αρχή.

Για την κυβέρνηση ευτυχώς που υπήρξε και η άφιξη της νέας Αμερικανίδας πρέσβειρας στην Αθήνα και έτσι κύλησε η εβδομάδα λίγο πιο συμπαθητικά.

Από τη συνάντηση της Κίμπερλι Γκιλφόιλ με τον υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Γεραπετρίτη έμεινε το πολύ θερμό κλίμα και η φωτογραφία τους με το άγγιγμα των χεριών των δύο πολιτικών και στο τετ-α-τετ με τον Κωνσταντίνο Τασούλα η προεδρική ατάκα του Προέδρου όταν η Αμερικανίδα πρέσβης
του εξομολογήθηκε ότι έχει έρθει παλαιότερα στην Ελλάδα με το πρώην άνδρα της για το μήνα του μέλιτος ότι «ο μήνας του μέλιτος ήταν υπέροχος, ο γάμος δεν ήταν».

Τέλος χτες με τον πρωθυπουργό το ραντεβού -όσο τουλάχιστον οι κάμερες ήταν παρούσες- ήταν πιο πολιτικό και ξεχώρισε το
εισαγωγικό «φόρτε» του Κυριάκου Μητσοτάκη για το πόσο καλές είναι οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις και για το πόσο μπορούν ακόμη να βελτιωθούν. Με την κ. Γκιλφόιλ να απαντά ότι ήδη η σχέση των Ηνωμένων Πολιτειών με την Ελλάδα είναι ακλόνητη και «ότι μαζί θα την οδηγήσουμε σε νέα ύψη».

Πάντως η άφιξη της κ. Γκιλφόιλ συμπίπτει με μια σημαντική διάσκεψη για τα ενεργειακά που θα γίνει στην Αθήνα αύριο και μεθαύριο, με παρόντες σημαντικούς υπουργούς της κυβέρνησης Trump, όπως οι υπουργοί Εσωτερικών Doug Burgum και
Ενέργειας Chris Wright, αλλά και ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Mike Rigas. Και αυτό είναι ένα καλό σημάδι…

*Ένας Αθηναίος που ζει στη Θεσσαλονίκη