Χριστούγεννα εν Αθήναις... Του Νίκου Οικονόμου

Τα sold out στο Εθνικό Θέατρο και στον Οιδίποδα, οι ουρές στo Louis Vuitton και η Θεσσαλονίκη

«Από τη Θεσσαλονίκη είστε; Τι ωραία, είναι η αγαπημένη μου πόλη. Έχω περάσει πανέμορφα εκεί, ιδιαίτερα τα φαγάδικα της είναι μοναδικά».

Αυτήν την ατάκα την ακούς πολύ συχνά στην Αθήνα και σχεδόν σε κάθε συνδιαλλαγή που κάνεις. Είτε στο ταξί, είτε στο σύντομο διάλογο με αγνώστους στο δρόμο που θα ρωτήσεις για κάτι είτε σε μια παρέα στο μπαρ είτε σε νέους γνωστούς που θα συναντήσεις στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

Είναι και ένα από τα παράδοξα αυτής της χώρας. Οι Αθηναίοι μισούν την Αθήνα και λατρεύουν (εξ αποστάσεως) τη Θεσσαλονίκη και οι Θεσσαλονικείς μισούν τους Αθηναίους, αλλά κατά βάθος λατρεύουν και ζηλεύουν την Αθήνα. Κυρίως για αυτά που έχουν γίνει στο «κλεινόν άστυ».

Πάει καιρός που η αίσθηση που έχω κάθε φορά που κατεβαίνω στην Αθήνα είναι ότι η πρωτεύουσα έχει ξεφύγει. Και δεν το λέω με τάση μεμψιμοιρίας, γιατί δεν είμαι από αυτούς τους Θεσσαλονικείς που στρέφουν τα βέλη τους στην Αθήνα, επειδή η Θεσσαλονίκη δεν έχει προοδεύσει τα τελευταία χρόνια.

Αντίθετα θεωρώ ότι αυτή η «ανισότητα» που έχει δημιουργηθεί είναι εν μέρει λογική και ότι αν αναζητήσουμε γι’ αυτό ευθύνες θα βρούμε ότι φταίει και τόσο ο υδροκεφαλισμός της χώρας, όσο και η ίδια η Θεσσαλονίκη. Για να πω τη μαύρη αλήθεια η ανισότητα δε με ενοχλεί, γιατί υπάρχει παντού σε όλο τον κόσμο μεταξύ των μεγάλων πόλεων.

Είναι λογικό η πρωτεύουσα και δη στην Ελλάδα, όπου στην Αθήνα έχει συγκεντρωθεί ο μισός πληθυσμός της χώρας, να κάνει πιο γρήγορα βήματα, τα έργα να τελειώνουν πιο νωρίς και η πίτα από όλες τις απόψεις να είναι μεγαλύτερη. Από τις επιχειρήσεις μέχρι τη συμμετοχή της Αττικής στο «γκοβέρνο», που έλεγε και ο αείμνηστος Γιάννης Μπουτάρης

Το αντιλήφθηκα με ένταση και τον Οκτώβριο που βρέθηκα στην Αθήνα, αλλά και τώρα τα Χριστούγεννα. Είδα, δηλαδή μπροστά μου στη Γλυφάδα μια άνευ προηγουμένου ανοικοδόμηση που γίνεται με ιδιωτικά κονδύλια, με ολόκληρες πολυκατοικίες και τετράγωνα είτε να ανακαινίζονται είτε να χτίζονται από την αρχή.

Και δεν εννοώ το Ελληνικό, που είναι όντως ένα οικιστικό «πρότζεκτ» εντυπωσιακό. Είναι μια ανοικοδόμηση από ιδιώτες που είναι εύποροι Έλληνες, αλλά και καλοστεκούμενοι μάνατζερ ή στελέχη σε ξένες εταιρείες που έρχονται από άλλες χώρες και δουλεύουν στην Αθήνα.

Οι μισθοί σε όλους αυτούς έχουν ξεφύγει, με αποτέλεσμα και όλη η οικονομία να είναι ανεβασμένη. Είδα παντού την εικόνα των γερανών και της ανοικοδόμησης, που δείχνει ότι η τοπική οικονομία πάει καλά.

Και όταν λέμε οικονομία εννοούμε μεγάλο κομμάτι της. Δεκάδες τα μπαρ (της εναλλακτικής ή μη σκηνής) σε διάφορα σημεία της Αθήνας, άλλα τόσα τα εστιατόρια, όπου οι τιμές συχνά έχουν ξεφύγει ακόμη και για τα χαλκιδικιώτικα δεδομένα (μέχρι και 150 ευρώ το κιλό το ψάρι…), αλλά και τα μαγαζιά να είναι φουλ, όπως έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τέτοιες ημέρες από εικόνες της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου. Είδα το Attica τη δεύτερη μέρα των Xριστουγέννων να είναι πλημμυρισμένο από κόσμο και οι ουρές μπροστά από το κεντρικό κατάστημα της Louis Vuitton να είναι χωρίς τέλος. Είδα σε γνωστό φούρνο στο Κολωνάκι, στις 11 η ώρα το πρωί, μια τεράστια ουρά από πελάτες, αλλά και ράφια να είναι γεμάτα από 22 παραγγελίες της Volt!

Πλήθος και κόσμος και στο χώρο του πολιτισμού και της διασκέδασης. Η παράσταση στο Εθνικό Θέατρο της γνωστής χορογραφίας της Pina Bausch με τίτλο «Kontakthof» ήταν για ημέρες sold out, το ίδιο και ο «Οιδίποδας» με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και τον Νίκο Κουρή στη στέγη του ιδρύματος Ωνάση.

«Δεν μπορώ να βλέπω κλειστούς δρόμους», μάς έλεγε ο ταξιτζής το βράδυ της δεύτερης ημέρας των Χριστουγέννων που διαμαρτύρονταν για τα μπλόκα των αγροτών, αλλά και τους κλειστούς δρόμους στο κέντρο της Αθήνας για τη γιορτή του δήμου.

Ένας άλλος οδηγός ταξί, πιο παραδοσιακός, μάς ανέλυε το πόσο τονωτικό είναι το να μη βρίσκει κανείς ταξί στους δρόμους της Αθήνας. «Είναι καλύτερο το να μη βρίσκει κανείς ταξί, παρά με το που σηκώνει το χέρι να βλέπει μπροστά του 10 κούρσες άδειες. Αυτό σημαίνει ότι η οικονομία λειτουργεί», μας ανέλυε ως έμπειρος οικονομολόγος.

Εν κατακλείδι: η Αθήνα έχει ξεφύγει, η Θεσσαλονίκη έχει καταφέρει το τελευταίο διάστημα να αναβαθμίσει την εικόνα της, αλλά δε θα πρέπει να ενοχλεί που είναι δεύτερη. Γιατί πάντα κάποιος πρέπει να είναι πρώτος και γιατί μετά τον δεύτερο υπάρχουν και οι τρίτοι και οι τέταρτοι. Και μερικές φορές αναρωτιέμαι, αν έχουμε ποτέ ρωτήσει τη Λάρισα, το Ηράκλειο ή την Πάτρα, πώς αισθάνονται γι’ αυτό.

Loader