Πήγα σε μια εκδήλωση κομματικού πατριωτισμού και έφυγα με τη σκέψη: πώς να "μη μας πιάνει απελπισία"; Της Σοφίας Χριστοφορίδου

Η χθεσινή εκδήλωση της τοπικής ΝΔ έφερε τον τίτλο «Η Θεσσαλονίκη αλλάζει». Καθώς ήταν ανοικτή στα ΜΜΕ πήγα να την παρακολουθήσω, επειδή με ενδιέφερε το θέμα, καίτοι άμαθη τελείως σε κομματικές εκδηλώσεις. Διαπίστωσα ότι η Θεσσαλονίκη ήταν η "γλάστρα" σε μια "παράσταση" με σκοπό την τόνωση του φρονήματος των στελεχών της ΝΔ στη Θεσσαλονίκη.

Σκοπός της ήταν να μάθουν (δεν ξέρουν άραγε;) τα κομματικά στελέχη τα έργα που υλοποιεί η κυβέρνηση και να γίνουν ευαγγελιστές, να διαδώσουν τα καλά νέα, ότι την πόλη, που... έχει μια παράδοση στην γκρίνια, όπως θα έλεγε αργότερα ο Άδωνις Γεωργιάδης, γίνονται πράγματα (που έλεγε κάποτε η Βάνα Μπάρμπα). 

Μόνο που τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς όπως είχαν σχεδιαστεί. Ο υπουργός Οικονομικών, ειδοποίησε ότι δεν θα προλαβαίνει να φτάσει στη Θεσσαλονίκη. Ο υπουργός Υγείας καθυστερούσε γιατί ήταν σε περιοδεία στη Δράμα. Το κοινό χειροκροτούσε θερμά όλους όσοι έκαναν ένα σύντομο χαιρετισμό (ήταν κάτι σαν προθέρμανση), αδημονώντας για τον Άδωνι.

Αρχικά δόθηκε ο λόγος στους Θεσσαλονικείς υφυπουργούς (Παπαϊωάννου και Καλαφάτης) και βουλευτές (Καραόγλου, Γκολιδάκης, Χατζηιωαννίδου, Κούβελας). Είπαν για "οργασμό έργων σε κάθε γωνιά της πόλης" που έχει μετατραπεί σε ένα "μεγάλο εργοτάξιο" . "Φτάνει πια να αδικούμε τον εαυτό μας, έχουμε χρέος να βγουμε δυναμικά και να υπερασπιστούμε το έργο της ΝΔ στα ΜΜΕ, στις γειτονιές στα καφενεία" κι ότι "η ΝΔ είναι εδώ, δυνατή"... Είπαν ότι "είναι στο χέρι μας να κερδίσει η ΝΔ". Ο γραμματέας οργανωτικού Στέλιος Κονταδάκης είπε ότι στο παρελθόν η κυβέρνηση έκανε έργα και της έλειπε η προβολή, και έσπευσε να κάνει αντίστιξη με τους "άλλους", που εγκαινίαζαν μουσαμάδες. 

Το φάντασμα του ΣΥΡΙΖΑ επιστράτευσε και ο γραμματέας της ΝΔ Κώστας Σκρέκας θυμίζοντας ότι "η μεγαλύτερη επιχείρηση παραπλάνησης άρχισε από τη Θεσσαλονίκη" (αναφερόμενος προφανώς στο "πρόγραμμα Θεσσαλονίκης") και κάνοντας ένα κλισέ λογοπαίγνιο ("η τρίτη νίκη αρχίζει από τη Θεσσαλονίκη".

Επιτέλους, έφτασε η σειρά του Κώστα Κυρανάκη, αναπληρωτή υπουργού Μεταφορών, και περίμενα να ακούσω κάτι για τα έργα που "αλλάζουν τη Θεσσαλονίκη". Φευ! Θυμήθηκε τα χρόνια στη ΔΑΠ ΝΔΦΚ και στις γενιές που η μία έδινε στην άλλη τον "πυρσό" της ΝΔ. Μίλησε επιγραμματικά για τους απινιδωτές που μπαίνουν στο μετρό και θα μπουν στα ταξί, για το μετρό που δεν είναι πια ανέκδοτο (όχι όμως για την επέκταση του στα δυτικά), για το flyover, αλλά και για τον προαστιακό που τέλος 2025 θα πηγαίνει φοιτητές και εργαζόμενους στη Σίνδο και που σταδιακά θα παραδίδονται και οι ενδιάμεσοι σταθμοί. Κάπου εδώ σταμάτησαν τα έργα κι άρχισε η επιχείρηση ανόρθωσης ηθικού: "Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποδείξει ότι μπορεί να πάει την παράταξη μπροστά", "Πιστέψτε στην παράταξη", "Το Σάββατο η παράταξη θα είναι όρθια δυνατή με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση". 

Η υφυπουργός Μετανάστευσης Σέβη Βολουδάκη ανέλαβε να τονώσει το πατριωτικό αίσθημα. Περιέγραψε τα όσα έγιναν στην Κρήτη τον Ιούλιο ως "υβριδική εισβολή" και σχολίασε ότι "έχει περάσει η εποχή της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που οι μετανάστες λιαζόταν". Νάτος πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ (ή το φάντασμά του). Κι αφού μίλησε για τον νέο νόμο και τις προβλέψεις για όσους έρχονται στη χώρα παράτυπα, είπε ότι ακόμα και όποιος έχει καθεστώς πρόσφυγα πρέπει να σέβεται τις αξίες μας, τον ελληνικό τρόπο ζωής, τα δικά μας ήθη και έθιμα (χωρίς να πει τι θα γίνει σε διαφορετική περίπτωση). "Η χώρα μας δεν είναι απλό κράτος, είμαστε έθνος" είπε (πολλά έθνη και λαοί, πάντως, πολεμούν για να έχουν ένα κράτος, κι αν ρωτήσεις πολλούς Έλληνες δεν θα μείωναν καθόλου την αξία του να είχαμε ένα κράτος που να λειτουργεί) και έσπευσε να προσθέσει ότι "Θα υπερασπιστούμε τα σύνορα κι τις αξίες μας. Δεν θα το παραχωρήσουμε σε κανένα ακροδεξιό κομματίδιο να το εμπορευτεί".... (να τα και τα εκ δεξιών βαμπίρ, που απειλούν να πιουν το αίμα, συγγνώμη τις ψήφους της παράταξης).

Η ομιλία που ήταν πιο σχετική με τον τίτλο της εκδήλωσης ήταν από τον (Θεσσαλονικιό) γενικό γραμματέα του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, Αντώνη Οικονόμου, που ανάμεσα στα άλλα αναφέρθηκε στις μικρές ή μεγαλύτερες παραχωρήσεις εκτάσεων στρατοπέδων σε Δήμους (πχ Παπακυριαζή για τη διάνοιξη δρόμων) ή για κοινωφελείς σκοπούς (πχ Καρατάσιου για το νέο Θεαγένειο).

Προσπαθώντας να γεμίσει ο χρόνος μέχρι να φτάσει ο Άδωνις που όλοι περίμεναν, τα τοπικά κομματικά στελέχη έλεγαν και ξανάλεγαν ότι όλα τα έργα που εκτελεί η κυβέρνηση στην πόλη βρίσκονται συγκεντρωμένα στο https://erga.ndthessaloniki.gr/

Μητσοτάκης, ή Αριστείδης ο Δίκαιος

Ώσπου τελικά ήρθε ο Άδωνις, άναψαν τα φλας, έγιναν οι απαραίτητες χειραψίες, έπεσε και το χειροκρότημα και άρχισε η επιχείρηση "τόνωση ηθικού". Είπε ότι όποιος διερωτάται αν η χώρα είναι καλύτερα ΝΔ "παίρνει ναρκωτικά", ότι είναι ίδιον των Θεσσαλονικέων να γκρινιάζουν, αλλά τελικά όχι μόνο, όλων των Ελλήνων είναι το χούι. Έδωσε όνομα στο "σύνδρομο" (εννοώντας ίσως το σύνδρομο των χαμηλών ποσοστό των δημοσκοπήσεων;) που κατατρέχει τον πρωθυπουργό: είναι το "Σύνδρομο του Αριστείδη του Δίκαιου", που κυβέρνησε αρκετά χρόνια, κι επειδή τον βαρέθηκαν (τον Αριστείδη) "αξιοποίησαν τη φυσική φθορά και την κόπωση λαού για να τον εξοστρακίσουν". Τώρα τι από όλα αυτά το είπε για καλό; Το "σε βαρέθηκαν", το "κούρασες" ή  το "Δίκαιος", για μια κυβέρνηση με τόσες ανοικτές υποθέσεις στην Ευρωπαϊκή Εισαγγελία και την ελληνική Δικαιοσύνη;

Κι αφού μίλησε υποτιμητικά για τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς που είναι "πολιτικά ασήμαντοι" ("με τον Ανδρουλάκη σε παίρνει ο ύπνος, με τον Τσίπρα γελάς, ο Φάμελλος αδιάφορος") είπε ότι το πρόβλημα της ΝΔ είναι που δεν έχει αντίπαλο. Και ότι η ΝΔ μεγάλο κόμμα εξουσίας είναι, ήταν αντιπολίτευση, έγινε κυβέρνηση, θα ξαναγίνει αντιπολίτευση, κοινώς, δεν έχει αυτή το πρόβλημα, το πρόβλημα θα το έχει η χώρα αν η ΝΔ χάσει τις εκλογές. Να σου και τα αμείλικτα διλήμματα: Αντέχουμε έναν κύκλο θυσιών; Θα μας ξανασώσουν; Να ρισκάρουμε την αστάθεια και έπειτα να "κλαίμε" κανένα νησί;

Ο κ. Γεωργιάδης συνέχισε την κατήχηση στα κομματικά στελέχη, λέγοντας ότι η δεύτερη θητεία της ΝΔ ήταν η καλύτερη, από άποψη μεταρρυθμίσεων. «Μη μας πιάνει απελπισία είμαστε στο μέσον της δεύτερης θητείας, όλες οι κυβερνήσεις έχουν πρόβλημα λόγω φυσικής κόπωσης του εκλογικού σώματος. Έχουμε όλη τη δυνατότητα να κερδίσουμε και να έχουμε αυτοδυναμία, είναι απολύτως στο χέρι μας». 

Πώς να μην μας πιάνει απελπισία με τέτοια πολιτικά επιχειρήματα και τέτοιο πολιτικό προσωπικό; Που επιστρατεύει φόβο, κλείνει το μάτι στην ακροδεξιά για κομματικά οφέλη, υποτιμά και προσβάλλει τους πολιτικούς αντιπάλους (που κατά τα άλλα "δεν υπάρχουν";).

Λίγο πριν κλείσει την ομιλία του ο κ. Γεωργιάδης θυμήθηκε να πει μια κουβέντα αυτοκριτικής, για όσους δεν κατάφερε να ξεκολλήσει η κυβέρνηση από τον δύσκολο βίο της φτώχειας. "Αυτοί έχουν δίκιο". Προφανώς έχουν δίκιο να απαντούν στις έρευνες της eurostat ότι δεν ειναι ευτυχισμένοι. 

Υ.Γ. Υποθέτω ότι έτσι θα γίνεται και στις εκδηλώσεις που κάνουν άλλα κόμματα για την τόνωση του κομματικού φρονήματος (ιδιαίτερα όταν τα κόμματα αυτά ήταν στην κυβέρνηση).  Όμως, ίσως θα ήταν μια καλή ιδέα να τα λένε μεταξύ τους, χωρίς κάμερες και δημοσιογράφους.