Ο ΛΕΞ χθες έγραψε ιστορία γεμίζοντας το Καυτανζόγλειο με πάνω από 45.000 θεατές, σε μια από τις μεγαλύτερες συναυλίες των τελευταίων ετών στη Θεσσαλονίκη.
Μετά από τα απανωτά sold out στο ΟΑΚΑ, ο ράπερ επέστρεψε επιτέλους στο σπίτι του και προσκάλεσε το κοινό σε μια μεγάλη γιορτή αφιερωμένη στη μουσική, την πόλη και τους ανθρώπους της.
Η υποδοχή του κοινού ήταν παραπάνω από θερμή - οριακά εκρηκτική. Με το που ακούστηκε ο πρώτος στίχος, το στάδιο, σχεδόν κυριολεκτικά, πήρε φωτιά. Αμέτρητοι πυρσοί βγήκαν ταυτόχρονα και γέμισαν τον χώρο με ροζ καπνό και στάχτη.
Το έδαφος άρχισε να δονείται, το κοινό εκστασιασμένο σήκωνε τα χέρια και τραγουδούσε. Το κοινό ήξερε σχεδόν όλα τα τραγούδια ενώ οι πέντε καλεσμένοι του (Ζήνων, Ηγεμόνας, Τσάκι, Μικρός Κλέφτης, Sadam, Vlospa και Bloody Hawk) απογείωσαν την βραδιά.
Παρά το γεγονός ότι ο κόσμος ήταν λιγότερος από ό,τι στην Αθήνα, η συναυλία αυτή ήταν διαφορετική.
Οι στίχοι του ΛΕΞ ακούγονται διαφορετικά στην υγρασία αυτής της πόλης. Για αυτήν γράφει, από αυτήν εμπνέεται. Η ταύτιση είναι αναπόφευκτη.
Ο ράπερ γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και παρά την επιτυχία του, μένει ακόμα εδώ. Εδώ ζει, εδώ γράφει, εδώ εμπνέεται. Είναι ένας εικονοπλάστης που καταγράφει τον κόσμο από… τα κάτω, χωρίς μεγαλοστομίες και αφηρημένες εννοιες αλλά με ειλικρίνεια και ρεαλισμό. Τα τραγούδια του αποτελούν ένα ψυχογράφημα της πόλης, μια ηχητική απεικόνιση της καθημερινότητάς του, που είναι και δική μας. Κοιτάζει γύρω του, στους δρόμους, στα στενά, μέσα στις πολυκατοικίες. Περιπλανιέται στη Βαλαωρίτου, στη Ρωμαϊκή, στα κάστρα. Παίρνει τα αστικά, και δίνει φωνή στους φοιτητές, τους ανέργους, τα παιδιά στα 24ωρα. Μιλάει για την απογοήτευση, την κούραση, τον ρομαντισμό της επιβίωσης. Δεν κρύβεται πίσω από ρόλους, και δεν δέχεται αυτούς που του αποδίδονται Αναμετριέται με την επιτυχία του χωρίς αλαζονεία· εξηγεί πώς είναι η ζωή μετά από αυτήν. Γράφει σαν να απευθύνεται σε φίλους του. Σε κάνει να νιώθεις σαν να είστε στην ίδια παρέα και πίνετε μαζί μια μπύρα στην παραλία.
Πολλοί τον αποκαλούν τον πιο επιδραστικό ποιητή της γενιάς του. Ο ίδιος αρνείται κατηγορηματικά αυτόν τον τίτλο. Παρ’ όλα αυτά, είναι ο μόνος που κατάφερε να αποτυπώσει με τόσο ποιητικό τρόπο τα προβλήματα και τα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς. Μια γενιά δεν έφταιξε σε τίποτα, αλλά καθημερινά υποφέρει και περιθωριοποιείται. Και με τον ΛΕΞ βρίσκει την φωνή της.
